Εξαιρετικά φορτισμένη φαντάζει η τωρινή περίοδος στον ψυχισμό χιλιάδων εφήβων που δοκιμάζουν τις γνώσεις και τις αντοχές τους προκειμένου να κερδίσουν μία θέση στα πανεπιστημιακά ιδρύματα.
Ο φόβος μιας πιθανής αποτυχίας εγείρει φόβους απόρριψης, αποδοκιμασίας, κοινωνικού στιγματισμού, απώλειας της αυτοεκτίμησης και ενός ιδεατού μέλλοντος που ο έφηβος φαντασιώνεται.
Η προσδοκία ότι η προσωπική αξία του εαυτού δεν είναι παρά το ζύγισμα του αριθμού των επιτυχιών στη ζωή αποτελεί τον μεγαλύτερο κίνδυνο για τους ευάλωτους σήμερα μαθητές.
Οι περισσότερο ανασφαλείς, άκαμπτοι και τελειομανείς μαθητές, που επιπλέον εισπράττουν τις συχνά παράλογες και υψηλές προσδοκίες των γονιών τους, κινδυνεύουν από νοσηρό άγχος το οποίο οδηγεί στην υπολειτουργία της προσωπικότητας αυτήν την εποχή, όπως και των νοητικών λειτουργιών.
Στο υψηλό άγχος παρατηρούμε αγχώδεις νοητικές διεργασίες (δυσκολία συγκέντρωσης, διάσπαση προσοχής, παροδική απώλεια μνήμης, σύγχυση στη ροή της σκέψης, αναποφασιστικότητα, αρνητικές σκέψεις π.χ. «δεν θα τα καταφέρω», «δεν αξίζω»), αρνητικά συναισθήματα (άγχος,πανικός, φόβος, στενοχώρια, απόγνωση, οργή, εκνευρισμός, ευερεθιστότητα), ψυχοσωματικές εκφράσεις (μυοσκελετικοί πόνοι, πόνοι στην κοιλιά ή το στομάχι, τρέμουλο, πονοκέφαλοι, ταχυκαρδία), αγχώδεις συμπεριφορές (κλάμα, επιθετικότητα, αποφυγή διαβάσματος και εξετάσεων, κοινωνική απομόνωση, δυσκολία στην οργάνωση του χρόνου).
Προτείνουμε στους μαθητές να επιστρατεύσουν τη λογική τους σκέψη για να απαντούν σε κάθε αρνητική τους σκέψη κάθε στιγμή προκειμένου να ενισχύσουν την αυτοεκτίμησή τους, το κίνητρό τους για μελέτη και να μειώσουν το άγχος τους.
Π.χ. αντί «δεν θα τα καταφέρω» να σκέφτονται «η προσπάθεια μετράει πάνω απ’ όλα»,αντί «αν αποτύχω, δεν αξίζω» το «αξίζω πέρα από αυτά που επιτυγχάνω στη ζωή», αντί «θα γίνω ρεζίλι αν δεν μπω στο πανεπιστήμιο» το «αυτό δεν είναι πάρα ένας φόβος μου που δεν με βοηθάει, αν δεν τα καταφέρω θα ξαναδώσω του χρόνου».
Οι γονείς οφείλουν να τονίζουν την αξία της προσπάθειας και όχι της έκβασης και να μεταφέρουν στο παιδί ένα σταθερόαίσθημα ασφάλειας αυτήν την εποχή, σεβόμενοι πάντα τα υγιή όρια στη σχέση τους με το παιδί τους.
