Με την ευκαιρία του «Μπάρτσα-γκέιτ», ο γαλλικός Τύπος δεν παρέλειψε να κάνει (επώδυνες για τη Γαλλία) συγκρίσεις με την κατάσταση στη Σουηδία, μία χώρα όπου η διαφάνεια και η υποδειγματικότητα δεν επιδέχονται διαπραγμάτευση και όπου ένας (μία) υπουργός μπορεί να υποχρεωθεί σε παραίτηση ακόμη και για μία σοκολάτα. Είναι η διαβόητη «υπόθεση Toblerone»: τέλη του 1995, η Μόνα Σάλιν, το Νο 2 της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης, υποχρεώθηκε σε παραίτηση επειδή είχε χρεώσει κάποια ψώνια, συμπεριλαμβανομένης μιας πλάκας σοκολάτας, στην υπηρεσιακή της πιστωτική κάρτα. Καμία σημασία δεν είχε το γεγονός ότι ξεπλήρωσε αμέσως το ποσό. Το σκάνδαλο συνεχίζει να τη στοιχειώνει.

Οι Σουηδοί έχουν την υψηλότερη φορολογία στον κόσμο –και υψηλότατες ηθικές απαιτήσεις από τους ηγέτες τους. Πολλοί υπουργοί το έχουν καταλάβει με τον δύσκολο τρόπο: το φθινόπωρο του 2006, αφού ανέλαβε την εξουσία η κεντροδεξιά συμμαχία, δύο μέλη της ολοκαίνουργιας κυβέρνησης αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν: η υπουργός Εμπορίου επειδή είχε πληρώσει «μαύρα» την νταντά των παιδιών της και επίσης είχε ξεχάσει να δηλώσει την πώληση αρκετών εκατοντάδων μετοχών· και η υπουργός Πολιτισμού που είχε αμελήσει να πληρώσει τον φόρο ραδιοτηλεόρασης για 16 χρόνια.

Στην παραμικρή παρεκτροπή οι σουηδοί δημοσιογράφοι ξεσπαθώνουν. Και είναι εύκολο, επισημαίνει η«Λιμπερασιόν», διότι χάρη στην offentlighetsprincipen, την «αρχή της διαφάνειας» που θεσμοθετήθηκε το μακρινό 1776, οι κάτοικοι του σκανδιναβικού βασιλείου δικαιούνται πρόσβαση σε κάθε δημόσιο έγγραφο, αρκεί να το ζητήσουν στην αρμόδια υπηρεσία: το εισόδημα ενός εργοδότη, η φορολογική δήλωση ενός υπουργού, οι δαπάνες του στη διάρκεια ενός επαγγελματικού ταξιδιού στο εξωτερικό –δεν υπάρχει σχεδόν κανένα όριο. Οι φαν της επιτυχημένης δανικής σειράς «Borgen» το ξέρουν καλά: η ζωή υπουργών και πρωθυπουργών στις σκανδιναβικές χώρες μόνο «γκλάμορους» δεν είναι.