Τώρα ξέρουμε ποιος ήταν ο μοναδικός λόγος για τον οποίο έγινε εκείνο το μυστηριώδες δημοψήφισμα: όχι για να προταθεί μια άλλη, εναλλακτική, «προοδευτική» λύση –αφού η συμφωνία που έστειλε η κυβέρνηση στους θεσμούς είναι λίγο χειρότερη από εκείνη που απέρριψαν οι ψηφοφόροι -, αλλά για να μην έχει ο Αλέξης Τσίπρας την τύχη του Γιώργου Παπανδρέου. Να μην απαιτήσουν δηλαδή οι Γαλλογερμανοί την παραίτησή του, ως όρο για την υπογραφή μιας συμφωνίας.
(Ιαν Τρέινορ: «Ο Τσίπρας καλεί σε ψηφοφορία για τη λιτότητα. Το 61% των Ελλήνων λέει Οχι στη λιτότητα. Εκείνος προτείνει περισσότερη λιτότητα. Και δίνει μαθήματα δημοκρατίας».)
Τώρα ξέρουμε πότε οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ χειροκροτούν μανιασμένα τον αρχηγό τους: πάντα. Τον αποθέωσαν όταν μπήκε στη Βουλή την παραμονή του δημοψηφίσματος, τον αποθέωσαν και χθες, όταν έφερε στο Σώμα το κείμενο της μισητής συμφωνίας. Το κακό είναι ότι δεν μοιράζονται τον ενθουσιασμό τους και οι ξένοι ηγέτες. Ακόμη και μετριοπαθείς πολιτικοί όπως ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους προς τον έλληνα Πρωθυπουργό. Και αυτό θα αποδειχθεί το μεγαλύτερο εμπόδιο στη συνέχιση των διαπραγματεύσεων.
(Πίτερ Σπίγκελ: «Για πολλούς μήνες, οι αξιωματούχοι της ευρωζώνης θεωρούσαν ότι ο Τσίπρας προσπαθούσε απλώς να μεγιστοποιήσει τις παραχωρήσεις τους προτού κλείσει μια συμφωνία. Τώρα, όμως, πολλοί πιστεύουν ότι το διπλωματικό του παιχνίδι ήταν από την αρχή ένας τρόπος να αποφεύγει τους δεσμευτικούς περιορισμούς του ευρώ, κατηγορώντας ταυτόχρονα τις ευρωπαϊκές Αρχές αν η κατάσταση οδηγούσε σε Grexit».)
Τώρα ξέρουμε ποιος κλάδος εργαζομένων θα βρεθεί στο στόχαστρο από την ερχόμενη εβδομάδα, στην προσπάθεια της κυβέρνησης να εκτρέψει τη συζήτηση από τις ευθύνες της για την κατάρρευση της οικονομίας: οι «μνημονιακοί» δημοσιογράφοι. Μετά την έρευνα που διέταξε η Εισαγγελία Πρωτοδικών για την παραβίαση της εκλογικής νομοθεσίας από κανάλια, ήρθε η απόφαση του Πειθαρχικού της ΕΣΗΕΑ (Πότε; Με τι σκεπτικό; Με ποια πλειοψηφία;) να ασκηθεί πειθαρχική δίωξη εναντίον εννέα γνωστών δημοσιογράφων για «παραπλάνηση και τρομοκράτηση των πολιτών». Θα ακολουθήσουν και άλλες επιθέσεις εναντίον της ελευθεροτυπίας, δεν υπάρχει αμφιβολία. Αλλά το μόνο που θα πετύχουν θα είναι να αποκαλύψουν το ποιόν των εμπνευστών τους.
(Δημήτρης Κοτταρίδης: «Είναι απολύτως βλακώδες, καθώς ερευνούν μόνο όσους ήταν υπέρ του Ναι. Σε καλούν να απολογηθείς ακόμη κι αν έχεις πει κάτι στο παρελθόν που δεν ήταν πολιτικά ορθό ή ήταν επικριτικό για τον Βαρουφάκη».)
Τώρα ξέρουν ακόμη και οι πιο φανατικοί υπέρμαχοι του ελληνικού εξαιρετισμού ότι η Ευρώπη είναι κάτι πιο σύνθετο από αυτό που είχαν στο μυαλό τους. Δεν είναι δηλαδή ένα μονολιθικό σώμα όπου κυριαρχεί η Γερμανία, αλλά ένας ζωντανός οργανισμός όπου γίνονται συζητήσεις, δίνονται μάχες, συγκρούονται συμφέροντα, επιτυγχάνονται συμβιβασμοί. Ενας οργανισμός, με άλλα λόγια, που διαπνέεται από τις αρχές της δημοκρατίας.
(Πηγή της γαλλικής προεδρίας: «Ο Φρανσουά Ολάντ περνάει ώρες με τις δύο πλευρές για να τις φέρει κοντά. Δεν έχω δει ποτέ τη Γαλλία να εμπλέκεται τόσο πολύ σε μια συμφωνία όσο αυτή τη φορά. Κι έτσι, αυτό που χθες θεωρούνταν αδύνατο, σήμερα γίνεται δυνατό».)
