Στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Το υπονοούμενο είναι ότι υπάρχει πάντα η δυνατότητα προσφυγής στις κάλπες. Ο κυρίαρχος λαός δίνει τη λύση.
Για εκλογές μίλησε χθες και ο Αλέξης Τσίπρας. Ο Πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κατέστησε σαφές ότι αυτή θα είναι η επιλογή του αν χαθεί η πλειοψηφία στη Βουλή ή ο έλεγχος στο κόμμα. Στην περίπτωση αυτή θα στηθούν για τέταρτη φορά κάλπες μέσα σε έναν χρόνο.
Η ειρωνεία είναι ότι σε όλες έχει επικρατήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη και το Οχι της 5ης Ιουλίου, το οποίο ο Πρωθυπουργός δεν ερμηνεύει ως άρνηση στο ευρώ, ανταποκρινόταν στη γραμμή του πρώτου κόμματος της χώρας, το οποίο στο πολιτικό πεδίο δεν βλέπει την κυριαρχία του να αμφισβητείται, αλλά να εδραιώνεται. Αρα τι χρειάζονται νέες κάλπες; Ακόμη χειρότερα: τι εξυπηρετεί μια νέα προσφυγή στον λαό, καθώς οι αλλεπάλληλες και παντός είδους εκλογές αντί να βγάζουν την ελληνική δημοκρατία από το αδιέξοδο το μόνο που κάνουν είναι να το επιβεβαιώνουν;
Το αδιέξοδο προκύπτει όχι επειδή το εκλογικό σώμα δεν κάνει καθαρή επιλογή. Αλλά επειδή η επικρατούσα πολιτική δύναμη, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ, αδυνατεί να εφαρμόσει το πρόγραμμά του και επιχειρεί στροφή, συγκλίνοντας με τους δανειστές. Αυτή τη στροφή αποσκοπεί στο να νομιμοποιήσει η πιθανή αναβάπτιση στην κάλπη. Ισως όμως να ήταν προτιμότερο να λύσει ο ΣΥΡΙΖΑ τα εσωκομματικά του χωρίς να τρέχει όλη η χώρα σε εκλογές. Οι διεργασίες που αρχίζουν σήμερα με την πολυαναμενόμενη σύγκληση της Κεντρικής Επιτροπής αποτελούν μια καλή ευκαιρία.
