Αναζήτηση
Η ανεργία θερίζει στις μέρες μας και αποτελεί επιτακτικό ορόσημο στη ζωή των ανδρών.
Η απουσία παραγωγικής εργασίας και η αδυναμία του άνδρα να ανταποκριθεί στο κυρίαρχο κοινωνικό πρότυπο του φύλου του, που του προτάσσει να είναι χρήσιμος και να φροντίζει για την ασφάλεια και την ευημερία της οικογένειάς του, βιώνονται μέσα του ως ισχυρές απώλειες – απώλειες με πρακτικές και συμβολικές διαστάσεις για τις οποίες νιώθει συχνά ότι φταίει ο ίδιος.
Η ενοχή στην ψυχολογία του μεσήλικου άνδρα που ξαφνικά βρίσκεται χωρίς δουλειά και άρα χωρίς ταυτότητα βρίσκεται στο επίκεντρο της ανδρικής κατάθλιψης, η οποία σήμερα ξεπερνά το 10% στον ανδρικό πληθυσμό.
Ιδιαίτερα ευάλωτοι είναι εκείνοι άνω των 40-50 οι οποίοι βρίσκονται στο μεταίχμιο της εργασιακής τους καριέρας και βυθίζονται ξαφνικά στην ψυχολογία του αδιεξόδου και της απουσίας ελπίδας για το μέλλον, έχοντας στην πλάτη τους το βάρος της ηλικίας τους.
Πλήττονται επίσης από την αδυναμία τους να προσφέρουν ένα ισχυρό πατρικό πρότυπο στα παιδιά τους, τα οποία μπορεί να διανύουν την εφηβεία, να σπουδάζουν ή να προσπαθούν να μπουν και εκείνα στο εργασιακό τερέν, με αποτέλεσμα να νιώθουν ιδιαίτερα ανυπεράσπιστοι ψυχολογικά απέναντί τους.
Πεσμένη διάθεση, έλλειψη ενδιαφέροντος για την καθημερινότητα, αυτομομφή, μελαγχολία, απομόνωση, παθητικότητα, παραμέληση του εαυτού, θυμός, άγχος, αίσθηση κοινωνικού αποκλεισμού και καταχρήσεις είναι μερικά συμπτώματα της κατάθλιψης – συχνά κρυφά και ύπουλα, δεδομένου ότι ένας άνδρας δεν θα παραδεχθεί εύκολα ότι το ηθικό του είναι πεσμένο – τα οποία τείνουν να χειροτερεύουν με τον χρόνο.
Προτείνω τη δραστηριοποίηση του μεσήλικου άνδρα στην καθημερινότητα αναφορικά με την αναζήτηση εργασίας, τον επαναπροσδιορισμό της αυτοεκτίμησής του με εναλλακτικούς πέραν της εργασίας τρόπους, καθώς και την ισχυροποίηση των δεσμών αγάπης, κάτι που παραμένει ασπίδα προστασίας απέναντι στην ψυχική του υγεία.
