Από τον περασμένο Αύγουστο προειδοποιούσε για τις καταστροφικές συνέπειες που θα είχε, τόσο στα ελληνικά νοικοκυριά όσο και στις επιχειρήσεις, η επιβολή ΦΠΑ 23% στην ιδιωτική εκπαίδευση. Σήμερα οι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων, τους οποίους εκπροσωπεί, δηλώνουν έτοιμοι να προσφύγουν στην –ελληνική και ευρωπαϊκή –Δικαιοσύνη αν δεν βρεθούν τα ισοδύναμα, μετά και την άκαρπη συνάντηση που είχε ο πρόεδρός τους με τον Νίκο Φίλη το πρωί της Πέμπτης.
Ο Χαράλαμπος Κυραϊλίδης γεννήθηκε και μεγάλωσε σε ένα μικρό –250 κατοίκων –ποντιακό χωριό της Πιερίας, τη Σεβαστή, που απέχει 14 χιλιόμετρα από την πόλη της Κατερίνης. Με πατέρα ιερέα και μητέρα αγρότισσα, μεγάλωσε, όπως χαρακτηριστικά λέει, μέσα στα καπνά. Μάζευε καπνά ακόμη και στα μισά του διδακτορικού του διπλώματος.
Ο πρόεδρος σήμερα του Συνδέσμου Ιδρυτών Ελληνικών Ιδιωτικών Εκπαιδευτηρίων (ΣΙΕΙΕ) πήγε σε διθέσιο δημοτικό σχολείο: ένας δάσκαλος, δηλαδή, δίδασκε στις τρεις πρώτες τάξεις και ένας άλλος στις τρεις τελευταίες. Για το Γυμνάσιο και το Λύκειο χρειάστηκε να μετακινηθεί στο διπλανό κεφαλοχώρι, τον Κορινό. Η πρώτη τάξη του Γυμνασίου –παραδέχεται –ήταν ορόσημο για τις μετέπειτα επιλογές του. «Η συνάντησή μου στην τάξη με μία χαρισματική φιλόλογο, την κ. Ευαγγελία Κεχαγιά, αλλά και το πρώτο βιβλίο που μου έκανε δώρο ο πατέρας μου, που δεν ήταν άλλο από την “Οδύσσεια”, με έκαναν να αγαπήσω την Ιστορία και να αποφασίσω να τη σπουδάσω».
Συμμαθητής του στο Λύκειο, εκτός από τους συνομήλικούς του, ήταν και ο πατέρας του, Θεόδωρος, ο οποίος ήταν απόφοιτος Δημοτικού και αποφάσισε να ολοκληρώσει και την τελευταία τάξη του Λυκείου. «Ξεκίνησε από την πρώτη τάξη του Γυμνασίου. Στα χρόνια που ήμασταν μαζί στο σχολείο αποκτήσαμε πέρα από την τυπική σχέση πατέρα – γιου και μια φιλική σχέση, αφού κι εκείνος κατάλαβε ότι το δικό του παιδί δεν διαφέρει σε τίποτα από τα άλλα» θυμάται. Αυτή τη σχέση έχει κι ο ίδιος με τις δύο του κόρες, την Αναστασία (έχει πάρει το όνομα της μητέρας του) και την Αγγελική.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 μπήκε στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Στα φοιτητικά του χρόνια ένας από τους μέντορές του ήταν ο ακαδημαϊκός Μίλτος Γαρίδης, ο οποίος, μάλιστα, πρότεινε στον νεαρό τότε σπουδαστή να κάνει διδακτορικό στη Βυζαντινή Τέχνη. «Στα 26 μου χρόνια ήθελα σαν τρελός να ακολουθήσω ακαδημαϊκή καριέρα, αλλά ο ξαφνικός θάνατος του καθηγητή μου, τον οποίο έβλεπα σαν πατέρα, με έκανε να θέλω να φύγω από αυτόν τον χώρο».
Στο Πανεπιστήμιο γνωρίζει και τη μετέπειτα σύζυγό του Αννα Βαθειά και το 1998 αρχίζουν να ασχολούνται με την ιδιωτική εκπαίδευση. Ο πατέρας της συζύγου του, Θεμιστοκλής, λειτουργούσε από το 1963 ένα μικρό ιδιωτικό Δημοτικό Σχολείο στον Καρέα. Οταν ανέλαβαν ο Χαράλαμπος Κυραϊλίδης με τη σύζυγό του και τα αδέλφια της, αποφάσισαν να ιδρύσουν Γυμνάσιο και λίγα χρόνια μετά (το 2001) και Λύκειο. «Την πρώτη χρονιά που λειτούργησε το Γυμνάσιο είχαμε 11 μαθητές και 12 καθηγητές. Τη δεύτερη, ο αριθμός των μαθητών έφτασε τους 25 και την τρίτη τους 50. Σήμερα και στις τρεις βαθμίδες οι μαθητές μας φτάνουν τους 300» λέει. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην καινοτομία και πλέον οι τάξεις του Γυμνασίου στο σχολείο του είναι «ηλεκτρονικές» –«ένας μαθητής, ένα τάμπλετ».
Δεκαεπτά χρόνια στην εκπαίδευση, ο Χαράλαμπος Κυραϊλίδης παραμένει μάχιμος διδάσκοντας Ιστορία. Από την πρώτη κιόλας ημέρα ενεργού ενασχόλησής του με την ιδιωτική εκπαίδευση έγινε μέλος του ΣΙΕΙΕ για να παρακολουθεί τις εξελίξεις στον κλάδο, περισσότερο όμως για να διατυπώνει τις διαφωνίες του.
Η –δεύτερη –θητεία του ως προέδρου στον Σύνδεσμο βρίσκει τον κλάδο της ιδιωτικής εκπαίδευσης στα όπλα, μετά τη σχεδόν τρίμηνη στάση αναμονής που κρατούσαν οι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων αλλά και οι γονείς.
«Το σχολείο κακώς διαχωρίζεται σε δημόσιο και ιδιωτικό. Το ζητούμενο είναι να αναβαθμιστεί η εκπαίδευση συνολικά. Δυστυχώς, το υπουργείο Παιδείας θέλει να αναβαθμίσει τη δημόσια εκπαίδευση, υποβαθμίζοντας την ίδια ώρα την ιδιωτική. Το μεγαλύτερο πρόβλημα του δημόσιου σχολείου –που ακόμη οι ηγεσίες δεν το έχουν καταλάβει –είναι ότι δεν υπάρχει σχέση μαθητή – σχολείου: αλλού πάνε τα παιδιά Νηπιαγωγείο, αλλού Δημοτικό, αλλού Γυμνάσιο και Λύκειο. Για τα παιδιά αυτά δεν υπάρχει η έννοια “το σχολείο μου”. Πρέπει όλοι να αντιληφθούμε πως η παιδεία ενός λαού είναι η πηγή πλούτου του. Δεν πας να φορολογήσεις μια τέτοια πηγή πλούτου. Δεν μπορείς να βάζεις φορολογία –τον υψηλότερο, δε, συντελεστή –στην ιδιωτική εκπαίδευση, όταν καμία άλλη χώρα, πλην του Μπανγκλαντές, δεν το κάνει. Η επιβολή του ΦΠΑ θα φέρει λουκέτο σε ιδιωτικά σχολεία της γειτονιάς, όπως τα λέμε, θα φέρει απολύσεις σε τουλάχιστον 5.000 εργαζομένους και εκπαιδευτικούς του κλάδου. Από την άλλη, οι γονείς, οι περισσότεροι εκ των οποίων κάνουν οικονομία για να προσφέρουν στα παιδιά τους ποιοτική εκπαίδευση, θα κληθούν να πληρώσουν επιπλέον χρήματα για έναν παράλογο φόρο».
Ηδη από τις 31 Αυγούστου ο Σύνδεσμος έχει στείλει επιστολή στην Κομισιόν και περιμένει απάντηση, ενώ «όταν μας καλέσει ξεκάθαρα η κυβέρνηση με νόμο να εφαρμόσουμε τον ΦΠΑ, τότε θα προσφύγουμε στα ελληνικά αλλά και ευρωπαϊκά δικαστήρια».
