Οι τριμηνιαίες εκθέσεις της Κομισιόν για τις οικονομίες των χωρών-μελών είναι σύνθετες και προσφέρονται για πολλαπλές αναγνώσεις. Από την τελευταία έκθεση που δόθηκε στη δημοσιότητα χθες ξεχωρίζω το στοιχείο που με ενδιαφέρει περισσότερο: ανεργία. Και κάνω τις διαπιστώσεις του κοινού θνητού.
1) Οταν ξέσπασε η χρηματοπιστωτική κρίση, η ανεργία στην ευρωζώνη και τις ΗΠΑ ήταν περίπου η ίδια. Σήμερα, η πρώτη (11%) είναι διπλάσια από τη δεύτερη (5,3%). Οι προβλέψεις για το 2017 δείχνουν ότι αυτή η διαφορά θα διευρυνθεί ακόμη περισσότερο (10,3% έναντι 4,6%). Ακόμη και αυτή η μικρή μείωση της ανεργίας που παρατηρείται όμως από πέρυσι στην ευρωζώνη αποδίδεται περισσότερο στο γεγονός ότι πολλοί μακροχρόνια άνεργοι απελπίζονται και εγκαταλείπουν την αγορά εργασίας, παρά στο ότι βρίσκουν πράγματι δουλειά. Συμπέρασμα: Ομπάμα εναντίον Μέρκελ, σημειώσατε ένα. Δηλαδή τι ένα, εκατό. Ο Κέινς νίκησε κατά κράτος τον Φρίντμαν.
2) Η σύγκριση ανάμεσα στη Γαλλία και στη Γερμανία είναι επίσης συντριπτική, αν και για διαφορετικούς λόγους. Την περίοδο 2007-2015, η ανεργία στην πρώτη αυξάνεται, ενώ στη δεύτερη μειώνεται. Το 2017, η πρώτη (10,2%) θα είναι διπλάσια από τη δεύτερη (5,2%). Γιατί; Επειδή η γαλλική κοινωνία αντιστέκεται στις μεταρρυθμίσεις όποια κυβέρνηση κι αν αποπειραθεί να τις κάνει, ενώ η γερμανική κοινωνία τις αποδέχθηκε, ίσως επειδή ανέλαβε το κόστος ένας Σοσιαλδημοκράτης (ο Γκέρχαρντ Σρέντερ). Το αποτέλεσμα είναι η Μέρκελ να έχει σήμερα την πολυτέλεια να θεσπίζει κατώτατο μισθό και να αυξάνει τον μέσο μισθό και τις συντάξεις. «Μήπως τελικά η καγκελάριος είναι αριστερή;» αναρωτιόταν πρόσφατα ο διευθυντής της Λιμπερασιόν.
3) Η κατάσταση στην Ελλάδα είναι απελπιστική. Η ανεργία θα εξακολουθήσει να σκαρφαλώνει και το 2016 (φτάνοντας το 25,8%), ενώ στις άλλες δύο χώρες που εφάρμοσαν Μνημόνιο, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, σημειώνει πτωτική τάση από το 2013 και το 2014 αντιστοίχως. Ευθύνες έχουν όλοι, ντόπιοι και ξένοι, δανειστές και δανειζόμενοι, τις μεγαλύτερες όμως τις έχουν όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, μνημονιακές και αντιμνημονιακές, δεξιοκεντρώες και αριστεροεθνικιστικές. Το μεγαλύτερό τους έγκλημα; Οτι πρόδωσαν τη νεολαία.
