Τη δεκαετία του 1960, ώς τη δικτατορία, η Ελλάδα σαν να έβγαινε από ένα κακό όνειρο. Ανακάλυπτε την εξωστρέφεια, τον κοσμοπολιτισμό, την πρόοδο και επιδίωκε να συγκριθεί με την Ευρώπη. Οι διαφημίσεις ελληνικών προϊόντων συχνά εμπεριείχαν το σλόγκαν «Εφάμιλλον του ευρωπαϊκού» για να υποδηλώσουν την ποιότητα, την κομψότητα (και προκειμένου για ρούχα ή για μηχανές, και την αντοχή). Και για πρώτη φορά έμπαιναν στα σπίτια χρωματιστά περιοδικά, γεμάτα διαφημίσεις που υπόσχονταν συμμετοχή σε ένα καταναλωτικό όνειρο –το οποίο, με δεδομένη την ελληνική πραγματικότητα, μόνο στον κινηματογράφο μπορούσες να το δεις να εικονογραφείται εξ ολοκλήρου.
Την εποχή εκείνη, η επιβεβαίωση της συμμετοχής σε αυτό το καταναλωτικό όνειρο ήταν η δυνατότητα των οικογενειών να προσφέρουν τακτικά μια πλάκα σοκολάτα στα παιδιά τους. Πιο δημοφιλής σοκολάτα, η Ιον αμυγδάλου. Με έντονη γεύση κακάου, ξεχωριστή και αξέχαστη, πάντα σταθερή, σε μοναδικό συνδυασμό με τα ελαφρώς καβουρδισμένα αμύγδαλα. Η γεύση της, από το 1947 οπότε και πρωτοκυκλοφόρησε στην αγορά, εντυπωνόταν ως ξεχωριστή σε ένα ρεπερτόριο γεύσεων που συνήθως, για τη μέση οικογένεια, εξαντλούνταν σε ό,τι υπήρχε στο τραπέζι.
Η Ιον αμυγδάλου ήταν η ξεχωριστή νοστιμιά πολυτελείας. Κάπως έτσι διαφημίστηκε το 1960. Πιο εντυπωσιακή από αλλεπάλληλες καταχωρίσεις, ένα κομψότατο ζεύγος που έκανε σκι και γευόταν, στην ανάπαυλα, μια σοκολάτα.
Από τότε έως σήμερα, η Ιον αμυγδάλου (και γάλακτος) είναι μια βασική σταθερά της σύγχρονης Ελλάδας. Συνεχίζει να συμβολίζει, πάντα, την εγχώρια συμμετοχή στην πολυτέλεια. Και είναι προϊόν μιας ισχυρής, συνεχώς αναπτυσσόμενης ελληνικής βιομηχανίας, με σοβαρή εξαγωγική δραστηριότητα, που αντιστάθηκε σθεναρά στις προτάσεις απορρόφησής της από μεγάλες πολυεθνικές.
Η ζωή του και η δράση του επιβεβαιώνουν ότι η χώρα δεν έχει άλλη επιλογή: όραμα, πείσμα και πολλή δουλειά.
