Αναζήτηση
Εφυγε από τη ζωή τα ξημερώματα της Δευτέρας, από καρδιακό επεισόδιο, ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, ένας από τους σημαντικότερους έλληνες σκηνοθέτες.
Ο Νίκος Παπαναγιωτόπουλοςγεννήθηκε στη Μυτιλήνη το 1941, σπούδασε κινηματογράφο στην Αθήνα και στη συνέχεια εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη (συχνά στο πλευρό του Απόστολου Τεγόπουλου).
Το 1960 ταξιδεύει στο Παρίσι, όπου γυρίζει τα πρώτα του διαφημιστικά φιλμ, μαζί με μια σειρά ταινιών μικρού μήκους (όπως το «Cine Love» του 1971) για να επιστρέψει στη γενέτειρα του το 1972.
Από ‘κει ξεκινάει η κινηματογραφική του περιπέτεια που αριθμεί 17 ταινίες μεγάλου μήκους, αρκετές διακρίσεις (τόσο εδώ όσο και στο εξωτερικό) και σκαμπανεβάσματα.
Στη φιλμογραφία της πρώτης περιόδου ξεχωρίζουν οι «Τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας» (1978), κατά πολλούς το αριστούργημά του, το γριφώδες, μεταμοντέρνο «Μελόδραμα» (1981), το «Ονειρεύομαι τους φίλους μου», με Βογιατζή, Χατζησάββα, Καραζήση και Λιβαθινό.
Με άλλες ταινίες του, επιστρέφει στο εμπορικό προσκήνιο, δίχως να «νερώσει» το κρασί του. Το 1997 μεταφέρει τον «Εργένη» του Βαγγέλη Ραπτόπουλου στη μεγάλη οθόνη, αγκαζάροντας τους Στράτο Τζώρτζογλου, Άκη Σακελλαρίου, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη και Λήδα Ματσάγγου.
Το «Αυτή η νύχτα μένει», που ο σκηνοθέτης θα γυρίσει το 2000, θα είναι η ταινία που το κοινό θα αγκαλιάσει όσο καμιά άλλη. Ττο 2004 τα διεθνή Φεστιβάλ ανοίγουν ξανά τις πόρτες τους για το σπουδαίο «Delivery» (με Θάνο Σαμαρά, Αλεξία Καλτσίκη και Ερρίκο Λίτση) που συμπεριλαμβάνεται στα επίσημα προγράμματα της Βενετίας και του Τορόντο, μια λοξή ματιά στη Αθήνα των άστεγων και των μεταναστών, των ξεχασμένων και από τον ίδιο το Θεό, σε ένα φιλμ έντονα στυφό.
Οι επόμενες ταινίες του είναι το μιούζικαλ «Πεθαίνοντας στην Αθήνα» το 2006, το road movie «Αθήνα – Κωνσταντινούπολη» το 2008, «Τα οπωροφόρα της Αθήνας» το 2010, οι γυρισμένοι ψηφιακά «Δεσμοί αίματος» το 2012 και η «Λιμουζίνα» το 2013. Η τελευταία του ταινία ήταν η «Η κόρη του Ρέμπραντ» το 2015.
(Θα ακολουθήσει εκτενέστερο σημείωμα στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ»)
