Παντελής Παντελίδης: Ηρθε κι έφυγε σαν κομήτης

Το διαταξικό ποτάμι που συνέρρεε αυθόρμητα χτες το μεσημέρι έξω από το πατρικό του τραγουδιστή Παντελή Παντελίδη στη Νέα Ιωνία, βουβό, και σιγοτραγουδώντας επιτυχίες του νεαρού καλλιτέχνη, ήταν ενδεικτικό τής δημοτικότητας και της αποδοχής του θανόντος. Ηταν λίγο μετά τις 9.30 το πρωί χτες όταν άρχισε να διασταυρώνεται η είδηση.

Ο 33χρονος που διεκομίσθη στο Ασκληπιείο Βούλας μετά το τροχαίο στη λεωφόρο Βουλιαγμένης, ήταν γνωστός. Ηταν ένα παιδί της διπλανής πόρτας. Και δυστυχώς το περιστατικό του «τηρούσε» όλους τους όρους ενός δράματος. Μια τραγωδίας. Αλλά και τις όψεις μιας ξέφρενης λαϊκότητας που φρέναρε απότομα.

Το παιδί της διπλανής πόρτας που διακομιζόταν νεκρό στο Ασκληπιείο ήταν ο Παντελής Παντελίδης. Οι φίλες του μεταφέρθηκαν στον Ευαγγελισμό και ξέφυγαν απ’ τον κίνδυνο. Η Ελλάδα από χτες μετράει τον δεύτερο χαμό λαϊκού τραγουδιστή σε τροχαίο. Είχε προηγηθεί ο Κώστας Κόλλιας στα μακρινά 80s.

Η τραγική είδηση έσκασε σαν βόμβα. Αρχικά στα κοινωνικά δίκτυα. Στα ίδια που ο ψηφιακός όχλος είχε «κρεμάσει» πριν από μέρες τον ίδιο τραγουδοποιό για ένα τραγούδι κι έναν άστοχο στίχο του. «Με συγχωρείς για τα επόμενα/ μα έχω εξετάσει τα ενδεχόμενα /πλέον θυμίζεις σκάρτη γκόμενα/ που τριγυρνά στα κατεχόμενα», έλεγε το κομμάτι του που προκάλεσε θυμό, αφού θεωρήθηκε προσβλητικό για το κυπριακό δράμα. Ο ίδιος είχε προλάβει να αποσύρει το τραγούδι και να ζητήσει συγγνώμη απ’ τους αδελφούς Κυπρίους. Διευκρίνιζε εξάλλου πως το τραγούδι ήταν ερωτικό. Καμία σχέση δεν είχε με την πολιτική, την Κύπρο, τα Κατεχόμενα.

Και το ίδιο facebook που γινόταν η αρένα για να κατασπαραχθεί ένας λαϊκός καλλιτέχνης, από χτες έγινε ο ψηφιακός τόπος του θρήνου. Στον αναλογικό κόσμο, πάλι, αυτοκίνητα πέρναγαν με τραγούδια του στη διαπασών. Αν είχε κάποιος χτες την εικόνα λαϊκών συνοικιών ξέρει τι εννοώ.

Σχεδόν αμέσως μετά την αναγγελία του θανάτου του νέου τραγουδοποιού και δεκάδες καλλιτέχνες έγραψαν, δήλωσαν τη συντριβή τους. Ολες οι όχθες του καλλιτεχνικού κόσμου.

«Εφυγε σήμερα ένα νέο παιδί μ’ ένα τρόπο άδικο, φρικτό και τραγικό. Ενα παιδί εντελώς αυτοδημιούργητο, που στηρίχθηκε μόνο στις δικές του δυνάμεις και στον κόσμο.Συμπαραστέκομαι στην οδύνη των αγαπημένων του», έγραψε ο πολύς Γιώργος Νταλάρας.

Ισως θα θύμιζε η περίπτωση Παντελή Παντελίδη το δικό του ξεκίνημα στο τραγούδι. Βέβαια με τρομερές διαφορές. Ο Νταλάρας στα μέσα του ’60 έμπαινε σε ένα συνθετοκεντρικό τοπίο. Με δισκογραφικές εταιρείες – θηρία. Με φωτισμένους παραγωγούς. Με μέσα προβολής και ανάδειξης σταρ σε πρώιμη σύσταση. Με ζώντες βάρδους – μεγαθήρια όπως ο Καζαντζίδης.

Ο Παντελής μπήκε πολλές δεκαετίες μετά στο ελληνικό τραγούδι. Από το παράθυρο. Κυριολεκτικά. Το παιδί της διπλανής πόρτας (γεννηθείς το 1983) εξάλλου, αρχικά, ήταν καραβανάς. Πιο παλιά λάτρευε την μπάλα αλλά όταν διαγνώστηκε με μεγαλοκαρδία, την εγκατέλειψε. Πήγε υπαξιωματικός στο Πολεμικό Ναυτικό. Εκπαιδευτής, που πέρασε με Πανελλήνιες για την ακρίβεια.

Τα παράτησε όμως. Μια μεγάλη καψούρα τον έφερε στις οθόνες των PC, αρχικά στα λαϊκά σπίτια και τον κόσμο του Ιντερνετ το 2012. Πώς; Είχε γράψει ένα τραγούδι (μουσική -στίχους). Και με την κιθάρα του το έλεγε ανυπόκριτα και απενοχοποιημένα ποστάροντάς το στο YouTube. Η ευαισθησία του.

Ο απλός στίχος. Το αρρενωπό φιζίκ του σε ένα μετροσέξουαλ καλλιτεχνικό τοπίο έσπασε ένα παράξενο τσόφλι. Για μήνες όπου πήγαινες ακουγόταν το «Δεν ταιριάζετε σου λέω». Η παραδοχή της ερωτικής ήττας, η ωραία μελωδία. Το πείσμα του νέου άνδρα που δεν ντρέπεται για την ευαισθησία του. «Δεν είναι εύκολα πράγματα αυτά. Να τολμάς, ο βαρβάτος αοιδός πίστας, να βάζεις στο στόμα σου γυναικείους στίχους και να τους υποστηρίζεις μπροστά στο πανελλήνιο: “Από πού ν’ αρχίσω, νιώθω πιο ευάλωτη από ποτέ, δεν θα σου δακρύσω”, έγραφε σε μια εξαιρετική προσωπογραφία για τον Παντελή ο Παύλος Αγιαννίδης σε ετούτη την εφημερίδα πριν από καιρό.

Η φωνή του είχε κάτι από Νότη Σφακιανάκη με πιο επιχρωματισμένη τσαλκάνζα. Το παρουσιαστικό του επίσης οικείο. Οχι γυμναστηριακό. Ολα αυτά κάνανε το σουξέ. Και μετά από αυτό ο Παντελής πήρε φόρα. Για μια τετραετία, απ’ το 2012 που μπήκε στη ζωή μας και στα αφτιά μας, έγραψε δεκάδες τραγούδια. Ναΐφ, χειροτεχνία. Ολα με την κιθάρα του. Απλά. «Αλκοολικές οι νύχτες». «Συνοδεύομαι». «Αλεξίσφαιρο γιλέκο». «Είχα κάποτε μια αγάπη». «Λιώμα σε γκρεμό». «Το φίδι».

Στις πρώτες του μεγάλες εμφανίσεις σε θηριώδη κέντρα, εξάλλου, δεν εγκατέλειψε τη γειτονιά του, την παρέα του. Παιδικοί του φίλοι και φίλες ήταν μαζί του στο καμαρίνι. Ο ίδιος έδινε λίγες συνεντεύξεις. Βοηθούσε την οικογένειά του. Που συνέχιζε να διατηρεί πρακτορείο ΠΡΟ-ΠΟ στη Νέα Ιωνία.

Εκεί έξω, που χτες συνέρρευσαν φίλοι και απλοί θαυμαστές του νέου τραγουδοποιού που δεν ήθελαν να πιστέψουν την τραγική είδηση. Απόψε ο Παντελής θα έκανε πρεμιέρα σε νυχτερινό κέντρο με τη Δέσποινα Βανδή και τον Κώστα Μαρτάκη.

Το είχε προαναγγείλει με χαρά στην προσωπική του ιστοσελίδα στο fb. «Πρεμιέρα πλησιάζει, κόλλησε το γκάζι», έγραφε. Και το γκάζι κόλλησε μοιραία χτες το πρωί σε ένα απερίσκεπτο σανίδωμα. Γρήγορο αυτοκίνητο. Ομορφα κορίτσια. Ενα νέο παιδί με αθλητικά παπούτσια και σακάκι που άγαρμπα έσπασε κάθε κανόνα του σταρ σύστεμ.

Ισως και ο χτεσινός γενικευμένος θρήνος έδειχνε ακριβώς πως το μέσο λαϊκό παιδί έπαιρνε τη δική του εκδίκηση στην επιτυχία του Παντελή. Και ίσως με τον χτεσινό του αδόκητο θάνατο αυτή ακριβώς η επιτυχία αφαιρούνταν βίαια. Ο Παντελής Παντελίδης δεν υπήρξε στον σύντομο βίο του η τεράστια φωνή. Τα τραγούδια του δεν ήταν αριστουργήματα. Ο ίδιος έμοιαζε όμως να γράφει ειλικρινά. Και σίγουρα ευαίσθητα. Ακόμη και όταν άφησε τα μπαράκια και κατηφόρισε στις μεγάλες πίστες – φάμπρικες, τίποτε δεν άλλαξε σε αυτόν.

Η κηδεία του Παντελή Παντελίδη, σύμφωνα με τις πληροφορίεςπου είχαμε συλλέξει μέχρι την ώρα που γραφόταν αυτό το κείμενο,θα γίνει αύριο στο Νεκροταφείοτης Νέας Ιωνίας