Αμήχανος, εκνευρισμένος, καταβεβλημένος, κουρασμένος. Ενα τηλεοπτικό διάγγελμα τρεισήμισι ωρών (θα πρέπει να αποτελεί παγκόσμιο ρεκόρ) κι ένας Πρωθυπουργός που αποκάλυψε πως οι άλλοι φταίνε που τα πράγματα δεν έρχονται όπως θέλει.
Κατά σειρά , λοιπόν, φταίνε το ΔΝΤ, η Turkish Airlines, ο Βαρουφάκης, ο Λεβέντης, η διαπλοκή, ο Βέρνερ Φάιμαν, ο Σαμαράς, ο Ψυχάρης, η Φώφη και διάφοροι ακατονόμαστοι «που τσιγκλάνε σε άλλες κατευθύνσεις» και δεν αφήνουν τον Μητσοτάκη «να διασφαλίσει την κυβερνητική σταθερότητα» –δηλαδή να γίνει… υπαρχηγός του Τσίπρα!..
Δεν νομίζω πως όσα χρόνια είμαι δημοσιογράφος έχω συναντήσει άλλον Πρωθυπουργό τόσο έγκλειστο σε ένα τόσο υποκειμενικό σύστημα πρόσληψης της πραγματικότητας. Καταντάει σχεδόν αυτισμός.
Διότι, αν όντως πιστεύει ότι «το Πάσχα θα έρθει μαζί με την ανάσταση της οικονομίας», τότε πολύ φοβάμαι ότι κάποιος πρέπει επειγόντως να του πει ότι τα θαύματα τελείωσαν μαζί με εκείνον που τα έκανε.
Είναι αλήθεια ότι ο αυτισμός και οι μανίες της κυβέρνησης συντηρούνται ή αναπαράγονται από έναν (περιορισμένο) στόλο κυβερνητικών μέσων ενημέρωσης (έντυπων και ηλεκτρονικών) σε κατάσταση απόλυτης υποτέλειας και ανεξέλεγκτου παροξυσμού.
Σχεδόν σαν να μη θέλουν να συνειδητοποιήσουν τι συνέβη και τους έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι. Ηρθαν να μείνουν και δεν καταλαβαίνουν γιατί φεύγουν.
«Είναι η πολιτική, ηλίθιε!» θα μπορούσε να τους απαντήσει ο Σόιμπλε. Διότι όταν επί μήνες, αντί να κάνεις πολιτική, κοροϊδεύεις τους έξω και τους μέσα, έρχεται κάποια στιγμή που σε πλακώνουν και οι μέσα και οι έξω. Στοιχειώδες.
Το μόνο ενθαρρυντικό για τον Πρωθυπουργό από όλα αυτά είναι βεβαίως η διαπίστωση ότι υπάρχουν ακόμη κάποιοι που προσπαθούν να στηρίξουν με νύχια και με δόντια τον ίδιο και την κυβέρνησή του –με το αζημίωτο, εννοείται…
Δηλαδή ότι υπάρχουν ακόμη κορόιδα και επιτήδειοι.
Διότι μόνο τέτοιοι μπορούν να χάψουν το παραμύθι ότι πριν γίνει Πρωθυπουργός έψηνε καφέδες σε μυστικές συναντήσεις με εκδότες που ζητούσαν να τους χαρίσει τα χρέη σε ιδιωτικές τράπεζες, οι οποίες τελούν υπό τη στενή εποπτεία των δανειστών.
Που ζητούσαν δηλαδή όχι από τον Πρωθυπουργό, αλλά από κάποιον που θα γινόταν ίσως κάποτε Πρωθυπουργός να κάνει κάτι που δεν γίνεται από εκείνον που δεν μπορούσε να το κάνει.
Κι ότι αυτός ασφαλώς αρνήθηκε να κάνει εκείνο που δεν μπορούσε, αλλά του πήρε τέσσερις συναντήσεις (και πολλούς καφέδες…) για να το καταστήσει σαφές σε εκείνους που νόμιζαν οι άσχετοι ότι κάπως έτσι γίνονται οι δουλειές.
Ηθικό δίδαγμα; Στην κοινωνία κυκλοφορούν πολλές γάτες. Αλλά και κάτι γατάκια να κρατάς την κοιλιά σου από τα γέλια.
Τελευταία Νέα