Οι υποκλοπές είναι o μεγάλος πειρασμός κάθε εξουσίας. Αλλες υποκύπτουν, άλλες αντιστέκονται. Οι μηχανισμοί –συνήθως μυστικές υπηρεσίες –που εμπλέκονται σε αυτές έχουν ανομολόγητες επιδιώξεις, ενώ το υποκλαπέν υλικό χρησιμοποιείται κατά το δοκούν, όπου και όταν βολεύει. Και όπως συμβαίνει σε πολλές σκοτεινές υποθέσεις, οι υποκλοπές ενδύονται τον μανδύα του υπέρτατου εθνικού συμφέροντος, στο όνομα του οποίου βεβαίως έχουν γίνει σημεία και τέρατα. Αρκεί να θυμηθούμε όλες τις πολύκροτες ιστορίες της αμαρτωλής ΚΥΠ και μετέπειτα ΕΥΠ.

Η υποκλοπή και η διαρροή των συνομιλιών Τόμσεν – Βελκουλέσκου ερέθισε στο έπακρο τη συνωμοσιολογική μας διάθεση. Οσο κι αν θέλουμε να την απωθήσουμε, τα γεγονότα τσιγκλάνε και φυσικά η σκέψη πολλών εύλογα οδηγείται στην Κατεχάκη. Ο Γιάννης Ρουμπάτης, δηλώνοντας ότι η ΕΥΠ τηρεί τους νόμους, δεν θίγει τις αθέατες ή σκιερές πλευρές. Παλιά καραβάνα της πολιτικής ο ίδιος ξέρει να ελίσσεται. Αλλωστε είναι πολλά τα γαλόνια που έχει συλλέξει περιδιαβαίνοντας διάφορες πρωθυπουργικές –και όχι μόνο –αυλές.

Η μαθητεία του δίπλα στον Μένιο στις αρχές του ’80 αποδεικνύεται πολλαπλώς χρήσιμη και σήμερα. Ο θιασώτης της θεωρίας του φωτεινού ΠΑΣΟΚ και της Δεξιάς του σκότους τον έφερε κοντά στον Ανδρέα. Στην αρχή ορίστηκε υπεύθυνος για τα διεθνή ΜΜΕ και στη συνέχεια κυβερνητικός εκπρόσωπος. Ωστόσο, το σκάνδαλο Κοσκωτά ανάγκασε τον Παπανδρέου να τον αποσύρει. Το ’94, όταν καταλάγιασε ο κουρνιαχτός του σκανδάλου, τοποθετήθηκε με παρότρυνση της Δήμητρας και του Ακη σε εκλόγιμη θέση στη λίστα των ευρωβουλευτών του κόμματος. Με το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ είχε κακές σχέσεις. Αλλωστε στήριξε τον Τσοχατζόπουλο, ενώ τον Σημίτη τον θεωρούσε δεξιό. Βλέποντας τον ΓΑΠ να ανεβαίνει αναθέρμανε τη σχέση μαζί του, που ήταν διαταραγμένες λόγω Λιάνη. Στο υπουργείο Εξωτερικών υπήρξε συνεργάτης του, αλλά απομακρύνθηκε από το περιβάλλον του Γιώργου λίγο μετά την πρωθυπουργία του. Ετσι από φανατικός υποστηρικτής του μετατράπηκε σε σκληρό πολέμιο.

Οι τεκτονικές αλλαγές στη μνημονική Ελλάδα και η κατατρόπωση του ΠΑΣΟΚ τον οδήγησαν μαζί με τον φίλο και συνέταιρο Δ. Τζιώτη δίπλα στον Αλέξη, παράσχοντάς του συμβουλευτικές υπηρεσίες για την κατάληψη της εξουσίας από την Αριστερά. Προφανώς ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ εξετίμησε την πορεία του στο βαθύ ΠΑΣΟΚ –είναι γνωστό πόσο θαυμάζει το συγκεκριμένο τμήμα του πάλαι ποτέ κραταιού κόμματος! –και τον έχρισε διοικητή της ΕΥΠ, λίγες ημέρες μετά την ορκωμοσία της κυβέρνησης. Οπως φαίνεται, μάλιστα, υπάρχει μεταξύ τους αμοιβαία εμπιστοσύνη. Εξού και ο Ρουμπάτης συμμετέχει σε πολιτικές και κομματικές συσκέψεις άσχετες με την αρμοδιότητά του.

Ετσι εξηγείται και το γεγονός ότι στην «πρώτη φορά Αριστερά» οι «κοριοί» εκτός από εργαλείο πολιτικής (το σύνηθες έως σήμερα) γίνονται πρωτίστως εργαλείο για επικοινωνιακούς χειρισμούς. Μια αδιάφορη τηλεφωνική συνομιλία που δημοσιοποιήθηκε από το Wikileaks χρησιμοποιήθηκε από την κυβέρνηση για να κατατροπώσει το κακό ΔΝΤ και να αυτοεμφανιστεί ως ο μοναδικός προστάτης των λαϊκών συμφερόντων. Προφανώς, η θεατρική αντίδραση του Τσίπρα κρίθηκε επιβεβλημένη τώρα που καλείται να επικυρώσει τα σκληρά μέτρα. Η υπόθεση από μόνη της, ο τρόπος που τη χειρίστηκε η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τα άμεσα αντανακλαστικά που επέδειξε ο Πρωθυπουργός είναι όλα πρωτοφανή.

Τελευταία Νέα