Κατέβασε καντήλια
Ο πρόεδρος Αλέξης είναι πια στην Κίνα (έφυγε χθες το απόγευμα), αλλά αυτοί που του μίλησαν τελευταία τον βρήκαν έντονα προβληματισμένο με τις κυβερνητικές αστοχίες (για να το πω όσο πιο απλά και κομψά γίνεται). Ο άνθρωπός μου στο Μαξίμου με ενημέρωσε χθες ότι του προέδρου του την έχει «καρφώσει» κανονικά η στάση τού… μπαρουτοκαπνισμένου κυρ Θοδωρή Δρίτσα στο θέμα της συμφωνίας με την COSCO.
Ειδικότερα τού την έχει «καρφώσει» το γεγονός ότι ο κυρ Θοδωρής «δεν σεβάστηκε» το γεγονός ότι ο πρόεδρος θα πήγαινε Κίνα, και επίσης –το χειρότερο –ότι παράκουσε τις εντολές του «να τελειώνει» με το θέμα. «Εξερράγη» μου είπε, όταν έλαβε την επιστολή της COSCO.
–Κατά ποίον τρόπο και δεν υπέπεσε κάτι στην αντίληψή μας, ρώτησα με εμφανώς σκωπτική διάθεση.
–Καντήλια ρε φίλε, κατέβασε καντήλια.
Στο γραφείο του Τσίπρα
Η πρόεδρος Φώφη φαίνεται ότι έλυσε το δίλημμά της για τον εκλογικό νόμο, επιλέγοντας να καταθέσει το ΠΑΣΟΚ δική του πρόταση, καταψηφίζοντας την αναλογική του Τσίπρα. Ωστόσο είναι βέβαιο ότι το ΠΑΣΟΚ θα κληθεί να απαντήσει τώρα στις επιθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και συγκεκριμένα στο ερώτημα: πώς μπορεί να καταψηφίζει το ΠΑΣΟΚ ένα σχέδιο που καθιερώνει την απλή αναλογική, όταν πέρσι τέτοιο καιρό, έναν χρόνο κι έναν μήνα ακριβώς σημειώνω εγώ, κατέθεσε πρόταση νόμου για την απλή αναλογική;
Πολύ απλό: απαντάει ο πρόεδρος «Βενιζέλο θα λέτε και θα κλαίτε» Βαγγέλης, όταν ερωτάται σχετικά. Τον Ιούνιο του 2015 που κατέθεσα εγώ την πρόταση, η χώρα πήγαινε για φούντο, και η πρότασή μου έδινε διέξοδο στο πιθανό πολιτικό αδιέξοδο της χώρας. Σήμερα οι συνθήκες έχουν αλλάξει και η πρόταση Τσίπρα κατατίθεται μόνο και μόνο για να ιταλοποιηθεί η πολιτική ζωή και να διατηρηθεί εκείνος στον αφρό.
Η πρόεδρος Φώφη από την άλλη, συμφωνεί ως προς το δεύτερο σκέλος που αφορά τις σκοπιμότητες Τσίπρα, αλλά περιμένει την επίθεση του ΣΥΡΙΖΑ περί ασυνέπειας.
Αλλωστε η ίδια βρέθηκε μπροστά στο εξής φαινόμενο όταν συναντήθηκε με τον πρόεδρο Αλέξη στο Μέγαρο Μαξίμου προ δεκαημέρου: πάνω στο γραφείο του είχε αφημένο, έτσι στο τυχαίο δήθεν, αλλά με τρόπο που να το αντιληφθεί η πρόεδρος Φώφη, τον φάκελο με την πρόταση ΠΑΣΟΚ!
Copy – paste
Νομίζω πως στο ίδιο συμπέρασμα πρέπει να έχει καταλήξει και η πρόεδρος Φώφη αυτή την εβδομάδα, διότι της συνέβη και το ακόλουθο με τον πρόεδρο Αλέξη. Οπως είναι γνωστό, ήταν –και πάλι –προσκεκλημένος στη σύνοδο των ηγετών των Ευρωπαϊκών Σοσιαλιστικών και Σοσιαλδημοκρατικών Κομμάτων. Η σύσκεψη αυτή, ως γνωστόν, προηγείται της Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Κατά τη συνεδρίαση λοιπόν, πήρε τον λόγο η Φώφη και τόνισε σε όλους τους τόνους ότι μετά το Brexit η μόνη λύση για την Ευρώπη είναι μια καινούργια συμφωνία για την Ευρώπη των λαών. Ο πρόεδρος Αλέξης πήρε τον λόγο για λίγο ύστερα από εκείνη, είπε διάφορα κοινότοπα, του τύπου πόσο σημαντική είναι η απόφαση του βρετανικού λαού για την Ευρώπη, και αυτό ήταν όλο. Την επομένη, η πρόεδρος Φώφη έμεινε περίπου κάγκελο, ακούγοντας τον Τσίπρα να λέει μετά τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ ότι η λύση για την Ευρώπη μετά το Brexit είναι μια καινούργια συμφωνία –new deal στα αγγλικά που τα μιλάει κιόλας!
Ο πόνος της Λούκας
Η οικονομολόγος Λούκα (Κατσέλη) έχει αντιρρήσεις για το καινούργιο νομικό καθεστώς που θα ισχύσει για τη συγκρότηση των διοικήσεων των τραπεζών. Εχει αντιρρήσεις και τις διατυπώνει δημόσια. Λέει, ας πούμε, ότι με την καινούργια νομοθεσία που επέβαλε η τρόικα και η κυβέρνηση αποδέχθηκε ασμένως, όπως και πολλά άλλα, συγκροτείται «ένα σχήμα μονοδιάστατο, που ακρωτηριάζει την αναγκαία σύνδεσή του με την πραγματική οικονομία και στερεί δεξιότητες και εμπειρίες που θα πρέπει να διαθέτει το ΔΣ ως συλλογικό όργανο για να αντεπεξέλθει στις νέες προκλήσεις».
Χρήματα στον αέρα
Τη Δευτέρα ολοκληρώνεται η προθεσμία υποβολής αιτήσεων για τηλεοπτικές άδειες, αυτό το μεγαλόπνοο σχέδιο του ακαταμάχητου ντουέτου Τσίπρα – Παππά να σκοτώσουν την ήδη σκοτωμένη διαπλοκή. Αλλά όπως μου έλεγε ένας εκ των τριών που έχουν υποβάλει αίτηση ώς τώρα, η διαδικασία αυτή είναι εξ ολοκλήρου στον αέρα. Διότι ο σχετικός πλειοδοτικός διαγωνισμός θα πραγματοποιηθεί μέσα στον… Δεκαπενταύγουστο, και θα συμβεί το ανεπανάληπτο, να πλειοψηφήσει κάποιος, να καταθέσει τα χρήματά του, να του δοθεί μια άδεια, αλλά να έρθει μετά το Συμβούλιο της Επικρατείας και να ακυρώσει την όλη διαδικασία, κρίνοντας και σωστά, όπως λένε καθηγητές και καθηγητές, ότι ο νόμος είναι αντισυνταγματικός και δεν μπορεί να εφαρμοστεί.
Ο άνθρωπος μου είπε ακόμη ότι θα δώσουν χρήματα για ένα πράγμα το οποίο σε λίγο καιρό, Σεπτέμβριο ή Οκτώβριο, δεν θα υπάρχει, και πως ο φόβος του (και των υπολοίπων) είναι ότι δεν θα πάρουν ποτέ πίσω τα χρήματά τους.
Επίσης με ενημέρωσε ότι το υλικό (χαρτούρα) που συνόδευσε την αίτηση ήταν καμιά 30αριά κιβώτια «άχρηστα χαρτιά». Οτι τα έστειλαν με… φορτηγάκι στη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και πως μόνο για να συγκεντρωθούν δόθηκαν σε αρμόδιο γραφείο πάνω από 50 χιλιάρικα. Εκτίμησε δε ότι όλο αυτό το υλικό είναι αδύνατον να το μελετήσει και να το επεξεργαστεί κάποιος.
Οσο και αν φαντάζει αποπροσανατολιστική η συζήτηση για τον εκλογικό νόμο, σε σχέση με τα ορατά πλέον αποτελέσματα της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης, η ουσία είναι ότι αυτή η υπόθεση μας αφορά όλους.
Γιατί είναι εμφανές ότι η κυβέρνηση στοχεύει μέσω του εκλογικού νόμου να διαιωνίσει την παρουσία της στην εξουσία και να δημιουργήσει συνθήκες καθεστωτικής μονιμότητας σε αυτήν.
Το πρόβλημα είναι ότι ενώ οι προθέσεις της είναι ορατές, ορισμένα κόμματα καθορίζουν τη στάση τους απέναντι σε αυτό, όχι με γνώμονα το τι συμφέρει τη χώρα και τον λαό, αλλά το τι όφελος θα μπορούσαν να αποκομίσουν από την πρωτοβουλία της κυβέρνησης. Λες και θα λυθεί το δικό τους πρόβλημα αν στη «σαλαμοποιημένη» Βουλή που θα προκύψει με βάση τον καινούργιο εκλογικό νόμο θα έχουν τρεις ή πέντε περισσότερους βουλευτές, σε σχέση με τη σημερινή τους εκλογική δύναμη.
Ακόμη και αυτό όμως θα μπορούσε ίσως να γίνει αποδεκτό –τα κόμματα συχνά προτάσσουν το μικροκομματικό όφελος έναντι του γενικότερου. Αυτό που δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό σε καμία των περιπτώσεων είναι η έντονη αίσθηση ότι η στάση ορισμένων πολιτικών αρχηγών ετεροκαθορίζεται από μεγάλα οικονομικά συμφέροντα (το εξής ένα…) τα οποία στηρίζουν ανεπιφύλακτα, και για δικούς τους λόγους, τη διατήρηση στην εξουσία της χειρότερης κυβέρνησης που γνώρισε ο τόπος από τη Μεταπολίτευση και μετά.
Και επειδή έχω την εντύπωση ότι αυτά τα μικρά κόμματα της αντιπολίτευσης ψάχνουν άλλοθι για να αθροιστούν στην πλειοψηφία των 200 ψήφων που αναζητεί η κυβέρνηση για να περάσει τον εκλογικό νόμο και αυτός να ισχύσει από τις προσεχείς εκλογές, ας γνωρίζουν ότι κανένα άλλοθι δεν μπορεί να κρύψει την πραγματικότητα. Το παιχνίδι που παίζεται είναι γνωστό, και θεωρώ ότι έχει περάσει πια η εποχή που το μέλλον της χώρας καθοριζόταν πίσω από κλειστές πόρτες.
Αν θέλουν να επιβιώσουν πολιτικά, να πράξουν αυτό που υπαγορεύει η βάση τους –όση τουλάχιστον τους έχει απομείνει. Και όχι ό,τι υπαγορεύουν για τις δικές τους επιδιώξεις τα συμφέροντα που στηρίζουν την κυβέρνηση Τσίπρα…
Και κάτι τελευταίο: η κυβέρνηση Τσίπρα είναι έτοιμη να συμμαχήσει και με τον διάβολο για να συγκεντρώσει τις 200 ψήφους. Γι’ αυτήν «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Πώς θα δικαιολογηθούν λοιπόν στους δημοκρατικούς ψηφοφόρους τους ότι θα βρεθούν στο ίδιο «μετερίζι» (του αγώνα να διατηρηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία) με τους φασίστες της Χρυσής Αυγής; Τους βεβαιώ ότι γι’ αυτό δεν μπορεί να ισχύσει κανένα άλλοθι. Μα κανένα…