Εξήντα χιλιάδες άνθρωποι τον περίμεναν, το Σαν Σίρο ήταν γεμάτο. Και ο Bossδεν τους απογοήτευσε. Στην πρώτη από τις δύο συναυλίες του στο Μιλάνο, ο Μπρους Σπρίνγκστιν (φωτογραφία) έπαιξε, όπως πάντα, σαν έφηβος κι ας έχει πατήσει τα 66. Ξεσήκωσε το πλήθος με το πάθος τού τελευταίου πολεμιστή που δίνει ακόμα τη μάχη και με την ηλεκτρική ελαφρότητα ενός σύννεφου στη θύελλα, όπως έγραψε η«Ρεπούμπλικα». Και υπενθύμισε αυτό που επαναλαμβάνει από το 1980, όταν κυκλοφόρησε το άλμπουμ«River»στο οποίο είναι αφιερωμένη αυτή η περιοδεία: «Το όνειρο είναι ένα ψέμα όταν δεν βγαίνει αληθινό/ ή μήπως είναι κάτι χειρότερο/ που με στέλνει κάτω στον ποταμό/ αν και ξέρω ότι ο ποταμός είναι ξερός».

Εναν χρόνο μετά το αλήστου μνήμης δημοψήφισμα, τα στελέχη και οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, νυν και πρώην, διαχειρίζονται με διάφορους τρόπους το όνειρο που έγινε ψέμα. Με προσπάθειες αντιπερισπασμού, όπως το φιάσκο του εκλογικού νόμου. Με την κατασκευή αποδιοπομπαίων τράγων –κι ο ιδανικός τράγος είναι βέβαια τα μίντια, σε αυτά έριξε την ευθύνη τοPodemosγια την αποτυχία του στις πρόσφατες εκλογές, αυτά θέλει να εκδικηθεί και ο ΣΥΡΙΖΑ, μια επιτυχία αναζητεί αγωνιωδώς, ένα κλειστό κανάλι από αυτά τα μνημονιακά, μια κλειστή εφημερίδα από αυτές που παίρνουν εντολές από τη Νέα Δημοκρατία, κάτι να δώσει βορά στο αγριεμένο πλήθος. Με επετειακές διαδηλώσεις, φυσικά, όπου πρωταγωνιστούν τα απολιθώματα που κόντεψαν να μας πετάξουν από το ευρώ και δεν ζήτησαν ποτέ μια συγγνώμη.

Δεν είναι όλα τα ποτάμια ξερά, ο Σταύρος Θεοδωράκης τον τελευταίο καιρό είναι ιδιαιτέρως γόνιμος. Ο ποταμός στον οποίο έχουν πέσει όμως οι συριζαίοι και οι εθνικιστές εταίροι τους είναι άνυδρος, ακόμη χειρότερα, είναι δηλητηριασμένος. Το πρόβλημα δεν είναι το τέλος των ιδεολογιών, αλλά ο εξευτελισμός τους. Δεν είναι η ατολμία, αλλά το θράσος.

Οταν ήρθε η ώρα του «Hungry Heart», το στάδιο πήρε φωτιά: «Βγήκα για μια βόλτα και δεν γύρισα ποτέ/ σαν τον ποταμό που δεν ξέρει πού κυλά/ πήρα λάθος δρόμο και έμεινα σ’ αυτόν». Τι κρίμα που ο Μπρους δεν θα περάσει από δω, να έβλεπα τον Κοτζιά, γνωστό ρόκερ, να τραγουδά τέτοιους στίχους στη Μαλακάσα, φορώντας φυσικά το ίδιο μακό μ’ αυτό που φορά στην Κίνα κατά την επίσημη επίσκεψη του προϊσταμένου του, και τι στον κόσμο.

Τελευταία Νέα