Ο αρθρογράφος της «Guardian», Τζόναθαν Φρίντλαντ, απευθύνει έκκληση προς τους θυμωμένους κοψοχέρηδες άγγλους ψηφοφόρους να είναι υπομονετικοί. Με ψέματα, και έτσι χωρίς πρόγραμμα, οι ηγέτες του Brexit οδηγούν τη χώρα στην καταστροφή. Αναφέρεται, βεβαίως, όχι στον ακραίο Φάρατζ αλλά στους συντηρητικούς Τζόνσον και Γκρόουβ. Ολα όσα είπαν, όλα όσα πρότειναν αποδεικνύονται τερατώδεις αυταπάτες. Η οικονομία θα περάσει σοβαρές δυσκολίες, προβλέπει ο καναδός κεντρικός τραπεζίτης. Το κλείσιμο των συνόρων στους ευρωπαίους μετανάστες είναι ανέφικτο. Οποιο μοντέλο σχέσεων με την Ευρώπη και αν αποφασίσουν τα δύο μέρη, η ελεύθερη εμπορική πρόσβαση στην ενιαία αγορά θα συνοδεύεται από τις τέσσερις ελευθερίες, που αποτελούν την καρδιά της. Η τέταρτη ελευθερία είναι αυτή που καταψήφισε η πλειοψηφία: η ελεύθερη διακίνηση προσώπων.

Η γελοία αποχώρηση του Τζόνσον από τον αγώνα της διαδοχής για την ηγεσία του Συντηρητικού Κόμματος αποδεικνύει ότι τα ψέματα έκρυψαν την απουσία σχεδίου από το στρατόπεδο της «εθνικής κυριαρχίας». Ο αρθρογράφος της «Guardian» προτείνει ψυχραιμία, μια και τίποτε δεν είναι δεδομένο πριν ψηφίσουν οι Γερμανοί και οι Γάλλοι την επόμενη χρονιά. Ομως, γράφει, «αυτούς τους τύπους [του Grexit] δεν θα τους ξεχάσουμε, λόγω της καταστροφής και των συντριμμιών που άφησαν πίσω τους».

Σας θυμίζουν τίποτε όλα αυτά; Μάλλον ναι. Τα ψέματα που είπαν προεκλογικά οι έλληνες συγκυβερνώντες αποδεικνύονται στην πράξη και καθημερινά. Κι εδώ το συλλογικό ασυνείδητο πιστεύει ότι είπαν ψέματα και ότι δεν είχαν πρόγραμμα για την επόμενη ημέρα. Στο μεταξύ, οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν την απελπισία των νεόπτωχων της μεσαίας τάξης, που από τον Σεπτέμβριο θα λάβει διαστάσεις χιονοστιβάδας.

Ωστόσο, τα κόμματα της ευρωπαϊκής αντιπολίτευσης πρέπει να μείνουν ψύχραιμα. Και να αντιπαρέρχονται τις καθημερινές προβοκάτσιες στο θυμικό. Επειδή αυτό που έρχεται, και πυροδοτείται με την περιπέτεια της Μαρινόπουλος, είναι μόνο η αρχή. Ολα δείχνουν ότι επίκεινται μεγάλα γεγονότα. Και η Ευρώπη δεν είναι διατεθειμένη να προβεί σε κινήσεις αλληλεγγύης πριν από τις εκλογές του 2017. Η απάντηση της Μέρκελ στον Ρέντσι ήταν σκέτη ψυχρολουσία. Μπροστά στον κίνδυνο τραπεζικών καταρρεύσεων στην Ιταλία, η απάντηση ήταν η επίκληση των κανόνων της τραπεζικής Ενωσης που ισχύει. Δηλαδή, τα σπασμένα θα τα πληρώσουν οι τραπεζίτες, οι μέτοχοι και οι καταθέτες –όχι η Ενωση (αυτό ισχύει και για τους Γερμανούς, που παρακολουθούν έντρομοι τις περιπέτειες της μεγαλύτερης Τράπεζάς τους).

Μπροστά στη «μυστική βοή […] των πλησιαζόντων γεγονότων», μόνο σε μια λεπτή κλωστή μπορούμε να ελπίζουμε. Την εθνική ενότητα. Και αν η κυβέρνηση, μεθυσμένη από αυταπάτες ή από άγνοια του τυφλού σημείου της οικονομικής ισορροπίας δεν το βλέπει, τουλάχιστον ας πράξει το χρέος της η ευρωπαϊκή αντιπολίτευση. Ηδη διανύουμε την «επόμενη ημέρα», έχουμε μπροστά μας την «ημέρα μετά την επόμενη ημέρα».

Ο Αντώνης Τριφύλλης είναι τέως στέλεχος της ΕΕ

Τελευταία Νέα