Μπορεί να θέλει να γαντζωθεί και στη διαφοροποίηση του Θανάση Θεοχαρόπουλου, αλλά στο ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι εξαντλείται πλέον η πίεση της κυβέρνησης για τον εκλογικό νόμο –καταμετρώντας ξανά και ξανά τα κουκιά που δεν βγαίνουν 200.
Το αναφέρω επειδή κυβερνητικοί δίαυλοι διαμηνύουν ότι «στη ζυγαριά της απλής αναλογικής κρίνεται η αξιοπιστία των πολιτικών κομμάτων» –εν ολίγοις «είναι η Χαριλάου Τρικούπη που άλλα έλεγε και άλλα κάνει».
Με τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ
Τη διαφοροποίηση της ΔΗΜΑΡ για τον εκλογικό νόμο προσπαθούν όλοι να την κρατήσουν χαμηλά, με πρώτα τα επιτελεία των δύο κομμάτων, δεν είναι όμως αναίμακτη εντός των τειχών της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.
Ο πρώην υπουργός και ΣΤ’ αντιπρόεδρος της Βουλής Δημήτρης Κρεμαστινός ήταν ο πρώτος που δεν έκρυψε την ενόχλησή του –και τη μοιράστηκε με συνομιλητές του στη Βουλή –ήδη από το βράδυ της Δευτέρας οπότε και έγινε γνωστή η απόφαση της ΕΕ της ΔΗΜΑΡ. Ουσιαστικά, για να μιλάμε με αριθμούς, η διαφοροποίηση αφορά τον έναν και μόνο βουλευτή της στη Δημοκρατική Συμπαράταξη, τον Θανάση Θεοχαρόπουλο.
Η παγίδα του ΣΥΡΙΖΑ
Αντιδράσεις και στο παρασκήνιο
Βεβαίως η δυσφορία του Κρεμαστινού, όπως σας γράφω παραπάνω, δεν ήταν η μόνη. Ηταν απλώς η μοναδική που εκφράστηκε δημόσια. Και με ευθύτητα, θα προσέθετα. Αλλος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ απέδωσε την κίνηση του προέδρου της ΔΗΜΑΡ σε ανάγκη για προσωπική προβολή και όχι στην προσπάθεια, όπως ειπώθηκε στη σχετική ανακοίνωση του κόμματος, να υπάρξει αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος.
«Κρίμα που δεν έχουμε καταστατικό στη Δημοκρατική Συμπαράταξη για να τον διαγράψουμε» έλεγε μεταξύ σοβαρού και αστείου χθες στη Βουλή το ίδιο πρόσωπο.
Στην Αγίου Κωνσταντίνου, όπου εδρεύουν τα κεντρικά γραφεία της ΔΗΜΑΡ, λένε πως από τα 100 ζητήματα που έχουν τεθεί στα 90 έχουμε συμφωνήσει με το ΠΑΣΟΚ και δεν υπάρχει θέμα ρήξης στο εσωτερικό της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Ομοίως και στη Χαριλάου Τρικούπη περιορίζονται στο ότι «είναι σεβαστή η διαφοροποίηση».
Για να δούμε όμως πού θα καταλήξει αυτή η ιστορία. Θα αποδειχθεί άραγε η παροιμία, που ουκ ολίγες φορές έχει ισχύσει στην πολιτική, πως «όποιον φεύγει απ’ το μαντρί, τον τρώει ο λύκος»;