Κι εκεί που θα σχολιάζαμε τα εσωτερικά μας, συνέβησαν γεγονότα που μας ξεπερνούν, όπως η τρομοκρατική επίθεση στη Νίκαια και η (περίεργη;) απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία.

Αφήνουμε λοιπόν την προτεινόμενη εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από τον λαό, τις ενισχυμένες αρμοδιότητες (κρίμα που δεν τις έχει ο Προκόπης!) και την απλή και άδολη κορασίδα – αναλογική που θα δίνει τη δυνατότητα σε όλους να είναι στην κυβέρνηση, πράγμα που επιθυμεί διακαώς κάθε Ελληνας («κάνε με πρωθυπουργό μία εβδομάδα να σου δείξω εγώ»)!

Βέβαια, εν μέσω θέρους πέφτουν γλυκά γλυκά και λίγο λίγο οι συντάξεις, ανεβαίνουν γλυκά γλυκά και πολύ πολύ οι φόροι, αλλά αυτά τα έχουμε ξεπεράσει γιατί γίνονται για το καλό μας. Αυτό εξηγούν κι οι πατεράδες στα άνεργα παιδιά τους που θα ψηφίζουν από τα δεκαέξι τους!

Στη Γαλλία, που έχει μπει στο μάτι του ISIS, κάθε τόσο σκοτώνονται αθώοι, συνοδευόμενοι από δηλώσεις πάταξης της τρομοκρατίας. Το πράγμα πάει να γίνει συνήθεια γιατί ο μεμονωμένος τρομοκράτης δρα όπου θέλει, όταν θέλει, όπως θέλει και πάει και στον Παράδεισο!

Το κακό άρχισε από τον καιρό της εξαγωγής δημοκρατίας(!) στο Ιράκ (Μπους – Μπλερ). Εκτοτε σκοτώθηκαν κοντά ένα εκατομμύριο Ιρακινοί και εκατοντάδες Αμερικανοί και Ευρωπαίοι. Δημοκρατία μπορεί να μην έγινε, αλλά μπήκαν οι βάσεις της δημιουργίας του ISIS! Ακολούθησε η άλλη μεγαλειώδης επιχείρηση, η Αραβική Ανοιξη, με τραγικά αποτελέσματα. Φαίνεται όμως ότι τα αίτια της τρομοκρατίας δεν απασχολούν κανέναν!

Στην Τουρκία ο Ερντογάν επιδιώκει όλο και περισσότερες εξουσίες για το εσωτερικό αλλά και για τον περίγυρό του. Τα «βάζει» με τους μεγάλους γιατί θεωρεί ότι κι αυτός είναι μεγάλος. Η μεγαλομανία του δημιουργεί αντιδράσεις, αυτός όμως επινοεί παιχνίδια εξουσίας και ορκίζεται σε ένα νέο σουλτανάτο. Κυνικός, επιτίθεται, αναδιπλώνεται, ελίσσεται, μηχανεύεται, ώσπου να στεφτεί απόλυτος και αυταρχικός άρχων. Εκβιάζει τους Δυτικούς να τον προσκυνήσουν και τα καταφέρνει! Στο πέρασμά του υπάρχουν θύματα που δεν «μετράνε» μπροστά στη δόξα του!

Σήμερα βλέπουμε παντού να επικρατεί ανασφάλεια, αλλά και μια κινητικότητα. Οι πολιτικοί νομίζουν ότι αποφεύγουν τα προβλήματα δημιουργώντας νέες καταστάσεις. Από το Brexit μέχρι εμάς εδώ, που προχωράμε στην αλλαγή εκλογικού νόμου και συντάγματος.

Τα συσσωρευμένα προβλήματα, όμως, δεν καλύπτονται, αντίθετα οξύνονται. Παλιά και νέα είναι εδώ κι είναι για τους πολίτες, αυτούς τελικά που καλούνται να πληρώσουν το μάρμαρο!

Τελευταία Νέα