Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ συνθλίβεται ανάμεσα στην πραγματικότητα που συγκροτεί η εφαρμογή του τρίτου και σκληρότερου Μνημονίου. Του Μνημονίου της Αριστεράς. Και την καθημερινότητα που συνθέτουν η διαπιστωμένη κυβερνητική ανεπάρκεια και η διάλυση του δημόσιου τομέα. Το βαρύ κόστος και των δύο καταβάλλει ο φορολογούμενος: το 60% του εισοδήματος κάθε πολίτη δαπανάται για τις υποβαθμισμένες υπηρεσίες που του προσφέρει το σημερινό κράτος.

Η κυβέρνηση έχει συνειδητοποιήσει ότι ακολουθεί πορεία αποδρομής από την εξουσία μη αναστρέψιμη. Καταφεύγει σε μια απέλπιδα προσπάθεια αλλαγής του πολιτικού σκηνικού. Εντάσσει τα θεσμικά ζητήματα της απλής αναλογικής και της συνταγματικής αναθεώρησης με αιχμή την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας από τους πολίτες σε μια φτηνή κίνηση τακτικισμού. Ελπίζοντας να μετατοπίσει την προσοχή της κοινής γνώμης από τη φορολογική καταιγίδα που επέρχεται…

Πριν από έναν χρόνο ο Αλέξης Τσίπρας έπαιξε κορόνα – γράμματα την έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη. Σήμερα Τσίπρας, Καμμένος, Λεβέντης επιχειρούν να πλήξουν την κυβερνησιμότητά της. Από κομματική ιδιοτέλεια σπρώχνουν στην πολιτική αστάθεια και την ακυβερνησία και μοιραία στη χρεοκοπία.

Οι πάντες σήμερα συνομολογούν ότι το μείζον πρόβλημα της χώρας είναι πολιτικό. Τρία είναι τα συμπτώματα της πολιτικής παθογένειας: Το μέγεθος της πολιτικής ηγεσίας που είναι δραματικά κατώτερο από το μέγεθος των προβλημάτων τα οποία καλείται να αντιμετωπίσει. Η διαπλοκή με οικονομικά και συντεχνιακά – συνδικαλιστικά συμφέροντα. Η εκτεταμένη διαφθορά. Και τα τρία συμπτώματα έχουν τη ρίζα τους στο κομματικό σύστημα και τον σταυρό προτίμησης. Τα κόμματα έχουν εκφυλιστεί σε πελατειακά δίκτυα με κύριο στόχο τη νομή εξουσίας. Το σύστημα 4-4-2 κατανομής των διορισμών στο Δημόσιο της προηγούμενης συγκυβέρνησης (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) και 4-1 της σημερινής (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) το επιβεβαιώνουν. Ο σταυρός προτίμησης, με την οριζόντια επικράτηση του λαϊκισμού σε επίπεδο κομμάτων και υποψηφίων, με την «ευγενική χορηγία» των media, εξοστράκισαν από την πολιτική σκηνή κάθε σοβαρό και υπεύθυνο πολιτικό. Την παρέδωσαν σε τηλεπερσόνες, προϊόντα κομματικών μηχανισμών, σε διασκεδαστές και τσαρλατάνους.

Εδώ και χρόνια νηφάλιες φωνές, από όλο το πολιτικό φάσμα, επιχειρηματολογούμε για την αναγκαιότητα εφαρμογής του λεγόμενου γερμανικού εκλογικού συστήματος. Διακόσιοι βουλευτές θα εκλέγονται σε μονοεδρικές περιφέρειες σε δύο γύρους και 50 με λίστα και απλή αναλογική. Μόνο έτσι τα κόμματα θα υποχρεωθούν να επιλέγουν τους υποψήφιους με αξιοκρατικά κριτήρια. Μόνο έτσι θα απομειωθεί η εξάρτηση από τα media και το πολιτικό χρήμα. Σήμερα όλοι παραδέχονται ότι καναλάρχες και οικονομικοί παράγοντες διαθέτουν τις δικές τους κοινοβουλευτικές ομάδες σε όλα τα πολιτικά κόμματα. Προκαλεί απορία το ότι κανένας ηγέτης και κανένα κόμμα δεν προτείνει τον μόνο τρόπο εξυγίανσης του πολιτικού συστήματος.

Ο Βασίλης Κοντογιαννόπουλος είναι πρώην υπουργός