Αν δεν απατώμαι ο πρόεδρος Ολάντ είναι Σοσιαλιστής και φίλος του Τσίπρα. Αρα δεν μπορεί να είναι νεοφιλελεύθερος, ούτε να κόπτεται για την ολιγαρχία.
Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση δεν ισχύει το «δείξε μου τον φίλο σου, να σου πω ποιος είσαι».
Διότι ο Ολάντ μπορεί να είναι Σοσιαλιστής αλλά δεν είναι κορόιδο.
Τι έκανε λοιπόν; Καθιέρωσε έναν ενιαίο μειωμένο φορολογικό συντελεστή μόλις 25% για τα εισοδήματα των στελεχών όσων επιχειρήσεων εγκαθίστανται στη Γαλλία.
Υποθέτω ότι αντιλαμβανόμαστε πως τα στελέχη τέτοιων επιχειρήσεων δεν είναι ακριβώς φτωχαδάκια. Είναι εκείνοι όμως που θα αποφασίσουν πού θα εγκατασταθεί η επιχείρησή τους. Το πιάσατε το υπονοούμενο;
Σήμερα η πρόβλεψη αυτή ισχύει για πέντε χρόνια από την εγκατάσταση της επιχείρησης.
Τώρα, προκειμένου να προσελκύσει τις επιχειρήσεις που θέλουν να φύγουν από το Λονδίνο, ο Ολάντ σχεδιάζει να επεκτείνει τα πέντε χρόνια σε οκτώ.
Εμφραγμα ο Τσακαλώτος; Μαζί με τον Χουλιαράκη και τον Αλεξιάδη.
Και πού είσαι ακόμη! Διότι κάποια στιγμή κάποιος θα τους μαρτυρήσει την αλήθεια: ότι στην εποχή μας μια οικονομία αναπτύσσεται μόνο με ιδιωτικό χρήμα και ότι το ιδιωτικό χρήμα πηγαίνει μόνο εκεί που το συμφέρει.
Money never sleeps, έλεγε ο Γκόρντον Γκέκο.
Η δική μας κυβέρνηση, αντιθέτως, έχει κάνει τα εξής δύο πράγματα για τον επιχειρηματικό τομέα.
Πρώτον, έχει πουλήσει ακόμη και τα τασάκια των υπουργείων αλλά η εκποίηση δεν είναι επένδυση. Είναι ταμειακή πράξη.
Δεύτερον, έχει βγάλει στη σέντρα τις τράπεζες, τους επιχειρηματίες, τα δάνεια, ό,τι περνάει από το αριστερό μυαλό τους –και όχι από τη δεξιά τσέπη τους.
Διότι αν κοτζάμ Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής ασχολείται με τα 800 εκατομμύρια δάνεια των μέσων ενημέρωσης (τα περισσότερα από τα οποία εξυπηρετούνται) πόσες επιτροπές, πόσα Κοινοβούλια και πόσοι εισαγγελείς θα πρέπει να διερευνήσουν τα 114 δισ. κόκκινα δάνεια της χώρας;
Εκτός αν με πείσει κάποιος πως τα θαλασσοδάνεια μιας εφημερίδας έχουν άλλη νοστιμιά από τα πολλαπλάσια θαλασσοδάνεια μιας αλυσίδας σουπερμάρκετ που βάζει λουκέτο ή μιας βιομηχανίας που χρεοκόπησε με πλούσιο ιδιοκτήτη.
Ολες οι κουβέντες λοιπόν έχουν νόημα έως ένα κρίσιμο σημείο. Το χρήμα. Ποιος θα βάλει το χρήμα.
Διότι αν δεν το βάλει το Δημόσιο που δεν έχει μαντίλι να κλάψει, αν δεν το βάλουν οι τράπεζες που τις κυνηγούν οι εισαγγελείς και αν δεν το βάλουν οι ιδιώτες που τους κυνηγούν οι εφοριακοί, χρήμα γιοκ.
Και η Ελλάδα θα συνεχίσει να φτωχαίνει.
Λογικό. Καμία οικονομία δεν αναπτύχθηκε ποτέ τζάμπα και καμία χώρα δεν έζησε από δικόγραφα!
