Στις διακοπές δεν υπάρχουν ξυπνητήρι, αγχωμένα πρωινά, μεταφορές, σφιχτά προγράμματα, σχολικές υποχρεώσεις, υπερβολικά καθήκοντα. Μα τότε γιατί τρέχουμε ακόμη αγχωμένοι; Γιατί οι διακοπές γεμίζουν με κλείσιμο εκκρεμοτήτων, μαστορέματα, γονικές υποχρεώσεις και νέες δραστηριότητες που σπεύσαμε να προσθέσουμε;
Ανεξάρτητα αν περνάμε τις διακοπές μας στην πόλη ή στην παραλία, τι πραγματικά αλλάζει αν συνεχίζουμε με τους ρυθμούς της υπόλοιπης χρονιάς; Διακοπές σημαίνει ότι κάτι διακόπτουμε. Ακόμα κι αν όλα γύρω μας πιέζουν, τι μπορούμε να σταματήσουμε για λίγο;
Μια από τις πιο συχνές εμμονές του σύγχρονου τρόπου ζωής έχει να κάνει με την αίσθηση ότι συνέχεια έχουμε κάτι να κάνουμε. Χρειάζεται στ’ αλήθεια να είμαστε συνέχεια απασχολημένοι; Ποια συνήθεια της καθημερινότητας μπορούμε να σταματήσουμε για λίγο; Ποια καθήκοντα να πάνε πίσω; Τι θα συμβεί αν ξεφύγει προσωρινά η τάξη στο σπίτι, το φαγητό είναι πρόχειρο και το πρόγραμμα ύπνου ανοιχτό;
Μετά τον μαραθώνιο της χρονιάς, οι διακοπές είναι ευκαιρία να βρούμε ξανά τι μας χαλαρώνει. Η σιωπή είναι και ιαματική. Επιτρέποντας στον εαυτό μας να σταματήσει, μπορούμε να βρεθούμε ξανά μαζί του και να ακούσουμε τι μας λέει. Οι χαραμάδες ανάμεσα στις δράσεις προσφέρουν τον χρόνο να σκεφτούμε τι πάει καλά και τι όχι στη ζωή μας, τι αλλαγές να κάνουμε και τι χρειάζεται γι’ αυτές.
Ας αφήσουμε χώρο στην πολυτέλεια της ανεμελιάς για μας και τα παιδιά μας. Πώς θα μάθουν να διαχειρίζονται την ηρεμία τους, αν συνέχεια τα κρατάμε απασχολημένα με δραστηριότητες χωρίς να προλαβαίνουν να βαρεθούν; Η αμηχανία της αδράνειας μπορεί να οδηγήσει σε απρόσμενη δημιουργικότητα.
Πολλοί μεγαλώσαμε με την ενοχή ότι η μη δράση δεν προσφέρει τίποτα. Οι διακοπές ωστόσο είναι το καλύτερο άλλοθι για να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να δούμε ξανά πού πηγαίνουμε. Είναι τότε που η τεμπελιά γίνεται στρατηγική και η αδράνεια αποτελεσματικότητα.
