Δύο κυρίως αποφάσεις σφράγισαν την πολιτική μετά τις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου.
Η πρώτη ήταν η απόφαση του Τσίπρα να ολοκληρώσει την αξιολόγηση.
Η δεύτερη ήταν η απόφαση του Μητσοτάκη να ζητήσει εκλογές.
Και οι δύο είχαν το ίδιο αποτέλεσμα: έκοψαν τις οδούς διαφυγής της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση αναλαμβάνει πλήρως το κόστος της πολιτικής της και η αντιπολίτευση δίνει ραντεβού στην κάλπη.
Τα ενδιάμεσα σενάρια κάηκαν.
Από την άποψη της πολιτικής σαφήνειας, η εξέλιξη είναι ασφαλώς θετική. Εχουμε μια κυβέρνηση που κυβερνά και μια αντιπολίτευση που αντιπολιτεύεται.
Από την άποψη της δημοκρατικής εξέλιξης, τα πράγματα είναι λιγότερο ξεκάθαρα.
Διότι μια κυβέρνηση χωρίς οδό διαφυγής είναι μια στριμωγμένη κυβέρνηση. Ποτέ δεν ξέρεις πώς θα αντιδράσει, ούτε αν θα φλερτάρει με την εκτροπή.
Οταν, για παράδειγμα, ο Πρόεδρος της Βουλής λέει ότι «μόλις ολοκληρωθεί ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες θα φτιάξουμε το ΕΣΡ» περιγράφει ακριβώς το δίλημμα της κυβέρνησης.
Διότι ΕΣΡ δεν υπάρχει ακριβώς επειδή διαφωνούν με τη διαδικασία για τις άδειες.
Και συνεπώς θα συνεχίσει να μην υπάρχει, πράγμα που παραλύει κάθε εποπτεία και ρύθμιση του τηλεοπτικού χώρου.
Ετσι, ακόμη κι αν τελικά δοθούν κάποιες άδειες, κανείς δεν θα μπορεί να κλείσει όποιον δεν πήρε.
Εκτός αν η κυβέρνηση καταλύσει το Σύνταγμα και στείλει τα ΜΑΤ. Δεν ξέρω αν είναι εύκολο, πάντως θα έχει τεράστιο κόστος –κυρίως για την ίδια.
Δεν είναι παρά ένα απλό παράδειγμα εκτροπής. Που ανοίγει έναν δρόμο χωρίς γυρισμό.
Και μια κι ο λόγος περί τηλεοπτικών, να διηγηθώ για όσους εκδηλώνουν ειλικρινές ενδιαφέρον ή απλώς βαθύτατο κόμπλεξ μια διδακτική ιστορία.
Σε ένα χωριό της Κίνας, το τοπικό αρχοντόπουλο απέκτησε ένα υπέροχο λευκό άλογο.
Οι χωριάτες έτρεξαν στον δάσκαλο του Ζεν και είπαν: «Τι τυχερό το αρχοντόπουλο. Απέκτησε ένα τόσο όμορφο άλογο!».
Ο δάσκαλος απάντησε: «Θα δούμε!».
Λίγο αργότερα όμως το αρχοντόπουλο έπεσε από το άλογο κι έσπασε το πόδι του.
Πάλι οι χωριάτες έτρεξαν στον δάσκαλο του Ζεν και είπαν: «Τι άτυχο το αρχοντόπουλο. Επεσε από το άλογο και κτύπησε!».
Ο δάσκαλος απάντησε: «Θα δούμε!».
Πέρασε λίγος καιρός κι έγινε πόλεμος. Ο βασιλιάς μάζεψε στρατό αλλά το αρχοντόπουλο είχε σπασμένο πόδι κι εξαιρέθηκε από την επιστράτευση.
Οι χωριάτες έτρεξαν στον δάσκαλο του Ζεν και είπαν: «Τι τυχερό το αρχοντόπουλο. Εσπασε το πόδι του και γλίτωσε τον πόλεμο!».
Και ξέρετε τι απάντησε ο δάσκαλος του Ζεν;
– «Θα δούμε!».
Αυτά, λοιπόν. Καλά να είμαστε και τα λέμε από Σεπτέμβριο.
