Είναι αξιοπρόσεκτο το πώς μπορεί κάποιος να βλέπει μόνο την ευχάριστη πλευρά πικρών καταστάσεων. Μιλάω για τον –καλό φίλο της στήλης –Νίκο Φίλη, ο οποίος συνεχίζει να επιδίδεται στην εκστρατεία «όλα καλά στην Παιδεία».

Χθες ανακοίνωσε περιχαρής ότι κατέθεσαν αιτήσεις για να προσληφθούν αναπληρωτές 92.850 εκπαιδευτικοί. Γιατί περιχαρής; Επειδή οι αιτήσεις έγιναν ηλεκτρονικά!

«Ηταν άλλο ένα χτύπημα της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας στη γραφειοκρατία, το τρίτο κατά σειρά, μετά την ηλεκτρονική υποβολή των αιτήσεων για τις αποσπάσεις και την κατάργηση των 350.000 πιστοποιητικών γεννήσεως για τις εγγραφές των μαθητών» ανακοίνωσε αυτοθαυμαζόμενος.

Αυτό βέβαια που δεν λέει ο Φίλης είναι ότι εφέτος θα προσληφθούν –στην καλύτερη περίπτωση –περίπου 21.000 αναπληρωτές. Και καθώς οι αιτήσεις συνεχίζονται με την Ειδική Αγωγή, οι υποψήφιοι θα ξεπεράσουν τους 100.000, δηλαδή θα προσληφθεί ένας στους πέντε. Σε μια δουλειά με συνθήκες γαλέρας, στοιχειώδη μισθό και απόλυση το καλοκαίρι. Και όμως, υπάρχουν εκπαιδευτικοί που εργάζονται ακόμη και 17 χρόνια ως αναπληρωτές, παρότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.

Κι όμως, αυτή την καταφανή απελπισία των εκπαιδευτικών ο Φίλης κάνει πως δεν τη βλέπει. Αλλά καμαρώνει ότι πατάσσει τη γραφειοκρατία. Καμαρώνει ότι τα βιβλία θα έχουν φθάσει στα σχολεία μέσα στον Ιούλιο. Οτι τελικά βρέθηκαν λεφτά για την Παιδεία κι ας μην τον έχουν αφήσει οι θεσμοί να προσλάβει τους 20.000 μόνιμους εκπαιδευτικούς που είχε υποσχεθεί. Ή ότι πολλά προσφυγόπουλα θα μπουν τον Σεπτέμβριο σε τάξεις υποδοχής και ένταξης στο κανονικό σύστημα του σχολείου.

Ωραία όλα αυτά, δεν λέω. Ομως η πραγματικότητα δεν βρίσκεται στο ότι έγιναν ηλεκτρονικά οι αιτήσεις των αναπληρωτών, αλλά στους χιλιάδες εκπαιδευτικούς που αποδέχονται τη γαλέρα του αναπληρωτή επί τόσα πολλά χρόνια. Βρίσκεται στο ότι τα τμήματα των Ομάδων Προσανατολισμού στα Λύκεια «κονταίνουν» πριν ακόμα δημιουργηθούν, καθώς ξαφνικά μπήκε προϋπόθεση «ύπαρξης εκπαιδευτικών των απαιτούμενων ειδικοτήτων στα σχολεία» για να γίνει τμήμα. Βρίσκεται στην απουσία μόνιμων προσλήψεων. Γι’ αυτά θα μιλήσει;