Πολλοί έφηβοι τα φαντάζονται κάτι τέτοια, λίγοι τελικά τα ζουν. Ισως γι’ αυτό οι Ντόμινικ Χάουαρντ, Κρις Γουόλστενχολμ και Ματ Μπέλαμι, συμμαθητές από το Ντέβον, ξεκίνησαν στα 13 τους να παίζουν μουσική παρέα, χωρίς αρχικά να καταλήγουν ούτε στο όνομά τους: τα «Gothic Plague», «Fixed Penalty» ή «Rocket Baby Dolls» ήταν απλώς τα επικρατέστερα. Με το τελευταίο πάντως κι αφού κατέβηκαν από τη σκηνή έχοντας διαλύσει τα όργανά τους, κέρδισαν έναν τοπικό διαγωνισμό συγκροτημάτων που λειτούργησε σαν προθάλαμος για κλαμπ του Μάντσεστερ και του Λονδίνου. Εκεί ήταν ένας που ένας μικροεταιρειάρχης, φίλος οικογενειακός, τους είδε, τους θυμήθηκε και τους βοήθησε να ηχογραφήσουν, με καινούργιο όνομα πλέον, δύο EP ικανά να τους εξασφαλίσουν μια συμμετοχή στο νεοϋορκέζικο φεστιβάλ CMJ. Στο κοινό του βρίσκονταν οι κατάλληλοι άνθρωποι και για να μην τα πολυλογούμε, το 1998 υπογράφηκε το πρώτο δισκογραφικό συμβόλαιο. Κι όμως, οι ίδιοι είχαν αντιληφθεί τη δύναμή τους, μόνο μετά από εκείνο τον διαγωνισμό με τα σπασμένα όργανα. «Υποτίθεται ότι θα ήταν μια διαμαρτυρία» έλεγε χρόνια αργότερα ο Μπέλαμι. «Το ότι κερδίσαμε ήταν σοκ. Τότε αρχίσαμε να παίρνουμε τους εαυτούς μας στα σοβαρά».

Μουσικά μιλώντας, αυτό σήμαινε ότι με το ντεμπούτο τους, «Showbiz», οι Muse δεν έκρυβαν το ενδιαφέρον για τους Radiohead, γεννούσαν όμως και προσδοκίες για ανεκδήλωτες αρετές. Η μελαγχολική επιθετικότητά τους λοιπόν ακολουθήθηκε από το βαρύτερο και πλουσιότερο «Origin of Symmetry», ενώ το ρομαντικό σαν μελωδία του Ραχμάνινοφ «Absolution» από το ηλεκτρονικότερο «Black Holes and Revelations».

Το υποτίθεται αντικαθεστωτικό «The Resistance» συνεχίστηκε με τα «2nd Law» ή «Drones» και οι στίχοι για την εσωστρέφεια ή τις σχέσεις συμπληρώθηκαν από εκείνους για την απρόσωπη φρίκη των μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Το ογκώδες μπάσο και τα σκαμπανεβάσματα της κιθάρας αναμειγνύονταν με τη μελίρρυτη φωνή του Μπέλαμι, ενώ σύντομα αποδείχτηκε και ότι όλα αυτά αποδίδονταν ακόμα καλύτερα επί σκηνής. Κάπως έτσι οι Μuse έφθασαν από τα κλαμπάκια του Μάντσεστερ να ανοίγουν τις συναυλίες των U2, να βρίσκονται τρεις χρονιές επικεφαλής στο Glastonbury ή να υπογράφουν το επίσημο τραγούδι των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου. Οι εμφανίσεις τους περιλάμβαναν πια περίπλοκα πυροτεχνήματα ή ακροβάτες. Για του λόγου το αληθές αρκούσε το DVD «Live at Rome Olympic Stadium» ή δηλώσεις του Ρότζερ Τέιλορ των Queen, του τύπου «πρόκειται μάλλον για την καλύτερη συναυλιακή μπάντα σήμερα».

Η ευστάθεια των ισχυρισμών ότι φτουράνε μόνο με τη βοήθεια του σόου αναμένεται να επαληθευτεί απόψε από το ελληνικό κοινό. Θα είναι η τέταρτη φορά των Βρετανών: έχουν ξανάρθει το 2000, το 2002 και το 2007. Ολα αυτά τα χρόνια και ακόμα περισσότερα ωστόσο, οι Muse αποτελούνται από εκείνους τους τρεις έφηβους στο Ντέβον που κέρδιζαν διαγωνισμούς διαλύοντας τον εξοπλισμό τους κι αυτό μάλλον υπέρ τους λειτουργεί –δεν είναι καθόλου λίγοι οι θαυμαστές και οι θαυμάστριες που ωρίμασαν και ακόμα ωριμάζουν παράλληλα με το αγαπημένο τους συγκρότημα. Ακόμα και οι ίδιοι μοιάζουν να συνδέονται με δεσμούς σπάνιους στον χώρο. Οταν τον Ιούνιο του 2004, αμέσως μετά την εμφάνισή τους στο Glastonbury, «την καλύτερη της ζωής μας» όπως θα έλεγαν, πέθανε από καρδιακή προσβολή ο πατέρας του ντράμερ Ντόμινικ Χάουαρντ έχοντας δώσει κι εκείνος το «παρών», οι άλλοι δύο, πέρασαν εβδομάδες παρηγορώντας τον. Οταν το 2009, ο Κρις Γουόλστενχολμ αντιμετώπισε σοβαρό πρόβλημα αλκοολισμού, οι υπόλοιποι βοήθησαν τον μπασίστα να το παλέψει. «Πάντα πίστευα στην ακεραιότητα και στο δέσιμό μας» δήλωνε σχετικά ο Μπέλαμι. «Εχει αξία το ότι μεγαλώσαμε παρέα. Παίζουμε μαζί για περισσότερη από τη μισή ζωή μας».

info

Muse στο EJEKT Festival Day 2, σήμερα στις 22.00 στην Πλατεία Νερού, στο Παλαιό Φάληρο. Θα έχουν προηγηθεί οι UNKLE, Temples και Ilia Darlin. Οι πόρτες ανοίγουν στις 15.00. Εισιτήρια: 53, 60 ευρώ. Η προπώληση γίνεται στα www.viva.gr, Public, SevenSpots

Τελευταία Νέα