Θα το κάψουμε απόψε, κυρ Στέφανε

– Καλησπέρα.

– Ηρθες;

– Οχι δεν ήρθα, γωνία και Σταδίου είμαι ακόμα.

– Πάλι νεύρα;

– Μα δεν τη μπορώ αυτή την ερώτηση, αυτό το πράμα δεν το μπορώ. Ακούς κλειδί, μπαίνω σπίτι, με βλέπεις, σε βλέπω, «ήρθες»; Τι ήρθες, 12 χρόνια «ήρθες»;

– Μια φορά να μπεις γελαστός και τι στον κόσμο. Μια φορά να πεις μια ανθρώπινη κουβέντα σαν άνθρωπος, μια φορά, μια, ΜΙΑ να πεις κάτι καλό.

– Τι καλό έχουμε σήμερα;

– Ο,τι καλό είχαμε και χτες.

– Ψαρόσουπα;

– Ωραιότατη.

– Συγγνώμη δεν πρόλαβα να ξεπαγώσω τον φασιανό μ’ αμύγδαλα και κουκουνάρια.

– Πρώτον δε μ’ αρέσει η ψαρόσουπα.

– Η δική μου ψαρόσουπα δε σ’ αρέσει. Οταν πάμε στη μάνα σου γλείφεις και τα κόκαλα.

– Η χτεσινή ήτανε λύσσα, τι διάολο πήρες το Κάλας και βομβάρδιζες αλύπητα το ροφό τον ανυπεράσπιστο;

– Αφαιρέθηκα.

– Στο αλάτι βρήκες ν’ αφαιρεθείς;

– Τώρα να στη ζεστάνω ή θα μου τη βγάλεις την ψυχή τη βγαλμένη;

– Ενα τοστ θα φάω.

– Το τοστ δεν είναι φαΐ.

– Κι η συγκεκριμένη ψαρόσουπα δεν είναι φαΐ.

– Ούτε το παιδί την έφαγε.

– Με το δίκιο του.

– Ολο τσιπς με ρίγανη και μπέργκερς θα καταστρέψει το στομάχι του, μίλα του κι εσύ, δεν του μιλάς, δε λες μια κουβέντα, μια, ΜΙΑ.

– Από πού να την πω τη μια ΜΙΑ, μάνα μου. Απ’ το γκισέ του ΙΚΑ όλη μέρα;

– Μετά.

– Ουρές, κόσμος, κοσμάκης, ποδοπατιούνται, τσουρομαδιούνται, βρίζουν, ο προϊστάμενος ανασαίνει στο σβέρκο μου, όλοι μας μαλλί με μαλλί και πατείς με πατώ σε κι εγώ να πω «συγγνώμη λίγο, πα να νουθετήσω διατροφικά τον Κωνσταντίνο κι έρχομαι»; Καπάκι πλακώνουν συνεργεία, κάμερες κι η ξανθιά με το ματσούκι να παίρνει συνέντευξη απ’ τον συνταξιούχο με το πι.

– Πάλι θα σε δείξουν το βράδυ στις ειδήσεις;

– Αν δεν δείξουν εμένα, θα δείξουν τον Θανάση, αν δεν δείξουν τον Θανάση θα δείξουν την Αποστολοπούλου. Κάνει γύρα το πράμα, ανακυκλωνόμαστε, εμείς δεν είμαστε υπάλληλοι, μπαταρίες λιθίου είμαστε.

– Μα δεν τους εξυπηρετείτε κι εσείς τους ανθρώπους.

– Οχι δεν τους εξυπηρετούμε εμείς τους ανθρώπους. Αφήνουμε τους γέρους να ξεψυχάνε στα πεζοδρόμια κι εμείς μέσα με τα κινητά κυνηγάμε Πόκεμον. Είσαι σοβαρή βραδιάτικο; Αυτό μπορούμε, αυτό κάνουμε. Αλλά βλέπεις, το ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι.

– Είπες «ψάρι» τελικά θα τη φας την ψαρόσουπα.

– Δεν πάω πίσω στο γκισέ καλύτερα. Σήμερα στρίμωξε ένας συνταξιούχος την Πετρούλα δίπλα, την έκανε να φτύσει το γάλα της μάνας της.

– Είπες «γάλα», δεν έχω γάλα για τα κορν φλέικς του παιδιού, πετάξου λίγο στο μάρκετ να το πετύχεις ανοιχτό…

– Σε λίγο.

– Σε λίγο θα το πετύχεις κλειστό κι εγώ τι θα του δώσω μετά για πρωινό;

– Τσιπς με ρίγανη.

– Πολύ αστείο, μπράβο γελάσαμε βρε παιδιά.

– Κάποτε ό,τι έλεγα το έβρισκες αστείο.

– Κάποτε όταν μ’ έβλεπες, μ’ έβρισκες κούκλα. Τώρα θα πας για το γάλα ή να βγω στις ρούγες τάκα τούκα το πασούμι;

– Τώρα.

– Στο μεταξύ να βάλω τηλεόραση;

– Εχει τίποτα καλό;

– Συζήτηση στη Βουλή για τον εκλογικό νόμο.

– Ποιος παίζει;

– Υπερπαραγωγή, χιλιάδες κομπάρσοι.

– Νομίζω το ‘χουμε δει το έργο;

– Στάνταρ το ‘χουμε δει το έργο.

– Γι’ αυτό και ξέρουμε ποιος είναι ο δολοφόνος.

– Φέρε την ψαρόσουπα. Θα το κάψουμε απόψε κυρ Στέφανε.