Ο αρχιτέκτων που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στα μνημεία της Ακρόπολης για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες και έντονο το στίγμα του στην σύγχρονη ιστορία της αναστήλωσης των μνημείων θέτοντας αρχές διεθνώς αποδεκτές, ο Χαράλαμπος Μπούρας, άφησε την τελευταία του πνοή χθες σε ηλικία 83 ετών χτυπημένος από λευχαιμία.

Ο χαμηλού προφίλ «Νέστωρ» της αρχιτεκτονικής, που διετέλεσε για 30 και πλέον χρόνια πρόεδρος της Επιτροπής Συντήρησης Μνημείων Αναστήλωσης και ιδρυτικό της μέλος από το 1975, αφήνει πίσω του αναρίθμητα ογκώδη βιβλία και άρθρα και μελέτες για πάνω από 100 μνημεία, καθώς μέσα στα ενδιαφέροντά του δεν ήταν μόνο η αρχιτεκτονική της κλασικής αρχαιότητας, αλλά εξίσου η βυζαντινή και η παραδοσιακή.

Ο γεννημένος στην Πρέβεζα το 1933 αλλά μεγαλωμένος στη Χίο Μπάμπης, όπως τον αποκαλούσαν οι δικοί του άνθρωποι, επέβαλε στον πατέρα του την επιθυμία του να γίνει αρχιτέκτων. Σπούδασε δίπλα σε προσωπικότητες όπως ο Αναστάσιος Ορλάνδος, ο Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας και ο Νίκος Εγγονόπουλος. Οξυδερκής, με άριστη μνήμη και φυσική ευγένεια, σε ηλικία 25 ετών είχε ήδη ξεκινήσει να εργάζεται στη Διεύθυνση Αναστηλώσεων, ενώ ύστερα από δύο διατριβές ανέβηκε στην πανεπιστημιακή έδρα. Αρχικά το 1966 στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και από το 1974 έως το 1998, που πήρε τη σύνταξή του, από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Εκεί δημιούργησε κι ένα μεγάλο μέρος της σπουδαίας κληρονομιάς που αφήνει πίσω του πέραν του πλούσιου συγγραφικού και αναστηλωτικού του έργου: τους μαθητές του, καθώς από τα έδρανα που δίδασκε πέρασαν οι περισσότεροι από τους αξιόλογους αρχιτέκτονες της νέας γενιάς.

Ενα δεύτερο πολύτιμο κεφάλαιο που έκανε τον Χαράλαμπο Μπούρα να ξεχωρίσει ήταν ότι υπήρξε από τους πρώτους –αν όχι ο πρώτος –που μίλησε για την αρχή της αναστρεψιμότητας: να πραγματοποιείται δηλαδή η αναστήλωση κατά τέτοιο τρόπο ώστε ανά πάσα στιγμή να μπορεί το μνημείο να επανέλθει στην προ της αναστήλωσης κατάστασή του. Και το ότι καθιέρωσε αυτό που σήμερα θεωρείται αυτονόητο: ότι πριν αναστηλωθεί ένα μνημείο πρέπει να μελετηθεί διεξοδικά ή ότι το νέο υλικό πρέπει να είναι όσο το δυνατόν λιγότερο και με διακριτική παρουσία. Θέσεις που διατύπωσε δυο χρόνια πριν υιοθετηθούν από την περίφημη Χάρτα της Βενετίας, τον διεθνή ηθικό μπούσουλα των αναστηλώσεων, και τις οποίες υποστήριζε σθεναρά ως το μακροβιότερο μέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, από το 1974 έως το 2005.

Αν και χωρίς αμφιβολία η Ακρόπολη αποτέλεσε έργο ζωής για τον άοκνο Χαράλαμπο Μπούρα, δεν είναι το μοναδικό σύνολο μνημείων στο οποίο έχει αφήσει τη σφραγίδα του. Η Στοά της Βραυρώνας, το Ωδείο Ηρώδου Αττικού, το μαρμάρινο τέμπλο του καθολικού της Νέας Μονής Χίου είναι μερικά μόνο από τα μνημεία που έχει αναστηλώσει. Ωστόσο, εκείνος δεν παρέλειπε ποτέ να αναφέρει στα έργα-σταθμούς της πορείας του το βιβλίο «Η ελλαδική ναοδομία κατά τον 12ο αιώνα» που συνέγραψε μαζί με την πρώτη του σύζυγο, επίσης αρχιτέκτων, Λασκαρίνα Φιλιππίδου.

Ο ευγενής Χαράλαμπος Μπούρας, εκτός από το πλούσιο έργο του και τα μαθήματα ήθους, αφήνει πίσω του τη δεύτερη σύζυγό του, παλιά του μαθήτρια, αρχιτέκτων, αρχαιολόγο και μετέπειτα υπεύθυνη των πρωτοποριακών εκπαιδευτικών προγραμμάτων της Ακρόπολης, Κορνηλία Χατζηασλάνη και τον 24χρονο γιο τους Νικία.

Η κηδεία του θα γίνει την Παρασκευή στις 14.00 από το Α’ Νεκροταφείο.

Τελευταία Νέα