Μια χωριάτικη που έχει μετατραπεί σε παιχνίδι φετιχισμού. Το κρανίο ενός φακόχοιρου που έχει σκαλιστεί στο χέρι από μια φυλή ανθρωποφάγων του Βόρνεο. Ενα λίκνο καμωμένο με πευκοβελόνες. Ενας κορμός δέντρου που έχει μετατραπεί σε δραπέτη που «τρέχει» μακριά από την κοπέλα –επίσης κορμό δέντρου –την οποία έχει καρφώσει με τσεκούρι. Και ανάμεσα σε όλα αυτά μια μαγείρισσα που βρέθηκε από τις κουτάλες και τις κατσαρόλες της στην Υδρα στις γκαλερί του Παρισιού να εκθέτει τους ναΐφ πίνακές της.

Τι κοινό μπορεί να έχουν όλα τούτα τα παράταιρα και αλλόκοτα πολλές φορές μεταξύ τους αντικείμενα; Και κυρίως τι γυρεύουν σε άδειες, χωρίς μαθητές και δασκάλους, σχολικές αίθουσες ενός παλιού γυμνασίου;

Η λέξη-κλειδί που μπορεί να βάλει τα κομμάτια αυτού του ιδιαίτερου παζλ σε τάξη είναι η Υδρα. Μεμιάς μυημένοι στην εικαστική κίνηση του νησιού αλλά και νεοφώτιστοι κάνουν τη σύνδεση. Οπου σχολείο, το παλιό γυμνάσιο του νησιού, το Σαχτούρειο, σκαρφαλωμένο ανάμεσα στα στενά πέτρινα σοκάκια που για να το φτάσεις χρειάζεται να ανέβεις δεκάδες σκαλιά και να χύσεις αρκετό ιδρώτα. Κι όπου παράξενοι θαμώνες δεν είναι παρά τα έργα τέχνης που κάθε χρόνο –εδώ και 17 χρόνια πλέον –εγκαθίστανται ως άλλοι μαθητές στις αίθουσές του υπό το άγρυπνο βλέμμα τού με διεθνή εικαστική παρουσία Δημήτρη Αντωνίτση, ο οποίος έχει πλέον καθιερώσει την πλατφόρμα Hydra School Project με σήμα κατατεθέν τους καταλόγους των εκθέσεών του –τα οποία παραπέμπουν στα τετράδια με το μπλε εξώφυλλο –και αναφορά ακόμη και στους «New York Times».

Χερστ και Οπενχάιμ

Για τη φετινή διοργάνωση (που πραγματοποιείται με τη στήριξη του πολιτιστικού οργανισμού ΝΕΟΝ) στις αίθουσες του παλιού γυμνασίου ο καλλιτέχνης-επιμελητής επέλεξε 17 εικαστικούς για να παίξει με την έννοια του bibelot, του αντικειμένου αμφιβόλου αισθητικής δηλαδή που κυριαρχούσε στα (μικρο)αστικά σαλόνια ως διακοσμητικό. Από ένα παλιό κολάζ του Ντέμιαν Χερστ πριν ακόμη γίνει το πιο κακό και πλούσιο παιδί της γενιάς των Νέων Βρετανών Καλλιτεχνών ώς τη δεμένη με αλυσίδα και κολάρο χωριάτικη σαλάτα της Καναδής Κλόε Γουάις.

Από το «Αυτί του Τζιακομέτι» της σημαντικότερης σουρεαλίστριας της Ελβετίας, της Μέρετ Οπενχάιμ –γνωστής κυρίως από το γούνινο φλιτζάνι της –έως το αγόρι με τα κόκκινα παπούτσια και το κορίτσι με το τσεκούρι, δίδυμο που υπογράφει η πολωνικής καταγωγής και υποψήφια για το βραβείο Τέρνερ, Γκόσκα Μασούγκα και μεταξύ άλλων τους πίνακες της ναΐφ ζωγράφου Βασιλικής Πίκουλα, μαγείρισσας της γκαλερίστα Νταρθία Σπέγιερ, η οποία και της οργάνωσε εκθέσεις στο Παρίσι.

Φεύγοντας μην παραλείψετε να απολαύσετε ένα ακόμη υπέροχο έργο τέχνης: τη θέα προς το λιμάνι από το μικρό ταρατσάκι του σχολείου.

Τελευταία Νέα