Το κανονικό «πέσιμο» του παντεπόπτη υπουργού κυρίου Παππά (προχθές, από την πάντα «φιλόξενη» σε υπουργούς ΕΡΤ φυσικά) στον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία. Εχει βάθος και… αιτίες. Πολλές. Η αυτού εξοχότης υπουργός Παππάς γνωρίζει καλύτερα παντός άλλου ότι ο Στουρνάρας είναι ένας δυνάμει πολιτικός αντίπαλος, ικανός να βάλει τον ΣΥΡΙΖΑ στα «κυβικά» του.

Διότι ο υπουργός Παππάς όπως και οι κορυφαίοι του ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουν ότι για έναν αριθμό σοβαρών παραγόντων ο Στουρνάρας θα μπορούσε να αποτελέσει τη λύση στο διαχρονικό πρόβλημα εκπροσώπησης του συνόλου της κατακερματισμένης σήμερα Κεντροαριστεράς.

Και επειδή έχουν και τις υπηρεσίες στη δούλεψή τους, γνωρίζουν ότι πριν από ενάμιση μήνα (στις 13 Ιουνίου συγκεκριμένα) έγινε στο σπίτι τού πρώην υπουργού Βασίλη Κοντογιαννόπουλου μια αναβίωση του περίφημου «δείπνου των τεσσάρων» (Σημίτης, Γεννηματάς, Βάσω Παπανδρέου, Πάγκαλος), όπου και συμφωνήθηκε –Νοέμβριος του ’94 –να προταχθεί ο Σημίτης για διάδοχος του Ανδρέα του Αειμνήστου (κάνω μικρή παύση για τα σχετικά…).

Αυτή τη φορά το δείπνο στην κατοικία του Κοντογιαννόπουλου, στην Κηφισιά, ήταν «δείπνο των οκτώ», καθώς συμμετείχαν οι Σημίτης, Πάγκαλος, Αννα Διαμαντοπούλου, Τάσος Γιαννίτσης, Γιώργος Φλωρίδης, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, Γιάννης Στουρνάρας και βεβαίως ο οικοδεσπότης.

Γνωρίζουν επίσης οι συριζαίοι ότι η συζήτηση περιεστράφη στο ποια μπορεί να είναι η λύση στο πρόβλημα του μεσαίου χώρου σε συνδυασμό με το γενικότερο πολιτικό πρόβλημα της χώρας. Και συμφωνήθηκε ομόφωνα ότι η Κεντροαριστερά έχει μέλλον μόνο αν εκφράσει την ανάγκη που έχει η χώρα για μεταρρυθμίσεις.

Η πρόταση στον Στουρνάρα προέκυψε μετά την επίμονη άρνηση του Κώστα Σημίτη να αναμειχθεί εκείνος. Πρότεινε τον Στουρνάρα, αλλά εκείνος παρέμεινε σταθερά επιφυλακτικός. Ο Σημίτης πίστευε ότι λήγει η θητεία του ως διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος σε έναν χρόνο. Εξεπλάγη όταν ο Στουρνάρας τον ενημέρωσε ότι ολοκληρώνεται σε τέσσερα χρόνια.

Από τη μεγάλη συζήτηση που ακολούθησε, απομονώνω ερώτημα του Πάγκαλου προς τον Στουρνάρα (που φαντάζομαι δεν έχει περιέλθει σε γνώση των υπηρεσιών που προανέφερα):

–Πρέπει να αποφασίσεις. Θες να γίνεις πρωθυπουργός ή να μείνεις υπάλληλος;

Ο Στουρνάρας δεν πείστηκε. Αλλά στο Μαξίμου χτύπησαν καμπανάκια από το δείπνο.

(Τώρα ξέρετε γιατί ο Παππάς έλεγε στην ΕΡΤ προχθές ότι ο Στουρνάρας ήταν υπουργός Οικονομικών του Σαμαρά και δεν ήταν και επιτυχημένος υπουργός. Ενώ ο Παππάς…)

Ανακοίνωση – μνημείο

Στο κόλπο της επίθεσης ΣΥΡΙΖΑ, δι’ όλων των μέσων, κατά του Στουρνάρα έχουν μπει και οι άλλοι. Οπως ο υπουργός Κοτζιάς, επικεφαλής (;) της πολιτικής πρωτοβουλίας ΠΡΑΤΤΩ. Ο υπουργός Κοτζιάς λοιπόν, προκειμένου να υπερασπιστεί τον επίσης ανήκοντα στην ίδια πρωτοβουλία υπουργό Τόσκα, που βάλλεται πανταχόθεν από τον ΣΥΡΙΖΑ για την –επιτέλους –επιχείρηση ανακατάληψης δημόσιων χώρων στη Θεσσαλονίκη οι οποίοι είχαν καταληφθεί από αναρχοαυτόνομους, τι έκανε; Εξέδωσε ανακοίνωση ως ΠΡΑΤΤΩ στην οποία εν ολίγοις λέει προς τους συριζαίους συντρόφους: «Μα γιατί χτυπάτε τον Τόσκα αντί να χτυπάτε τον Στουρνάρα;».

Δοθέντων όλων αυτών και επειδή διαισθάνομαι ότι οι επιθέσεις κατά Στουρνάρα θα κλιμακωθούν, έχω την αίσθηση ότι μάλλον πρέπει να τον απασχολήσει σοβαρότερα το ερώτημα που του απηύθυνε ο Πάγκαλος στο «δείπνο των οκτώ» στου Κοντογιαννόπουλου: Θες να μείνεις υπάλληλος ή να γίνει πρωθυπουργός;

Γαργάρα οι δύο ήττες

Πολλοί στέκονται στις επιθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ κατά του υπουργού Τόσκα που έπραξε το αυτονόητο (καθυστερημένα μεν, αν συνυπολογιστεί τι συνέβαινε όλες αυτές τις ημέρες στη Θεσσαλονίκη με τους Νo Βorders) με τις καταλήψεις δημόσιων κτιρίων. Δόθηκε, ας πούμε, ιδιαίτερη έμφαση στην προειδοποίηση του (εσω)κόμματος 53+ του αρχηγού Ευκλείδη Τσακαλώτου, ότι «όσοι δικαιολογούν το χτύπημα σε αλληλέγγυους και χώρους φιλοξενίας προσφύγων θα μας βρούνε απέναντί τους» –δεν ξέρω πώς, χρήζει μιας εξήγησης αυτό…

Ή ακόμη και στην ηπιότερη αντίδραση σε σχέση με αυτό του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ ότι «η ποινικοποίηση εγχειρημάτων αλληλεγγύης συνιστά πρακτική που δεν έχει καμία σχέση με τις αρχές και τις αξίες της Αριστεράς», άρα Τόσκα και εσύ, Κοτζιά (που τον έχεις στο «κόμμα» σου) δεν είστε αριστεροί…

Κανείς όμως δεν στάθηκε στις δύο (αριθμός 2) κραυγαλέες εσωκομματικές ήττες που υπέστη ο πρόεδρος Αλέξης κατά τη φάση της ενασχόλησής του με τον εκλογικό νόμο και με την αναθεώρηση του Συντάγματος.

Μάγοι στο παραμύθι

Απαριθμώ και παρακαλώ για την προσοχή σας.

Ηττα πρώτη: Η πλήρης κατάργηση του bonus. Γνωρίζω ότι ο πρόεδρος Τσίπρας είχε ενστερνιστεί απολύτως την πρόταση του υπουργού Κουρουμπλή για τη μείωση του bonus σε 20-25 έδρες και όχι την πλήρη κατάργησή του. Είχε δεχθεί δε και την επιχειρηματολογία τού υπουργού ότι η πλήρης κατάργηση θα οδηγήσει σε «ιταλοποίηση» της πολιτικής ζωής και πλήρη ακυβερνησία. Εξαναγκάστηκε να κάνει πίσω και να δεχθεί την πλήρη κατάργηση ύστερα από τελεσίγραφο των 53+ ότι η διάταξη με το περιορισμένο bonus ΔΕΝ θα περάσει!

Ηττα δεύτερη: Είχε καταλήξει (συζητώντας και με τον Πρόεδρο Προκόπη) υπέρ της άμεσης εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας με καθολική ψηφοφορία από το εκλογικό σώμα. Και με παράλληλη ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του Προέδρου. Εκανε όπισθεν ολοταχώς από νέο τελεσίγραφο στην Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, αποδεχόμενος μια μεικτού χαρακτήρα εκλογή.

Για τις δυο ήττες δεν ακούστηκε τίποτε. Ακούσαμε όμως όλα αυτά τα βερμπαλιστικά για το πόσο σημαντικές είναι οι μεταρρυθμίσεις στο πολιτικό σύστημα της χώρας. Μάγοι στο παραμύθι…

Συνταγματικά παιχνίδια

Scripta manent, υποστήριζαν οι Λατίνοι και ο πρόεδρος «Βενιζέλος θα λέτε και θα κλαίτε» Βαγγέλης, ο οποίος αυτά τα έχει ενστερνιστεί από την εποχή που εμείς οι υπόλοιποι μαθαίναμε το regina rosas amat και το nauta quid apportatis, εξέδωσε σε βιβλίο όσα ειπώθηκαν σε εκδήλωση που έγινε προ μηνός περίπου (με συντονιστή τον φίλο μου Ηλία Κανέλλη) και με τη συμμετοχή επίσης των Νίκου Αλιβιζάτου και Σταύρου Τσακυράκη. Το βιβλίο τιτλοφορείται «Εν ου παικτοίς» και στο οπισθόφυλλο διαβάζω: «Μπορεί να παίζει κάποιος με το Σύνταγμα και τους δημοκρατικούς θεσμούς; Μπορεί να ανοίγει θέματα όπως η υποκατάσταση της διαδικασίας αναθεώρησης του Συντάγματος, που προβλέπεται στο άρθρο 110, από δημοψήφισμα; Τι σημαίνει για τον κοινοβουλευτικό χαρακτήρα του πολιτεύματός μας η ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του Προέδρου της Δημοκρατίας και η άμεση εκλογή του από το εκλογικό σώμα; Ποια επίπτωση θα έχει στο πολίτευμα και κυρίως στην κυβερνητική σταθερότητα η τυχόν εισαγωγή του εκλογικού συστήματος της απλής αναλογικής χωρίς αναθεώρηση των συνταγματικών διατάξεων που ρυθμίζουν τον διορισμό της εκάστοτε κυβέρνησης;».

Δεν σου λέω ότι είναι βιβλίο για παραλία, να το διαβάζεις ακούγοντας dolby surroud τα τζιτζίκια, αλλά αν θέλεις να είσαι ενημερωμένος για το τι παιχνίδια παίζουν με το Σύνταγμα τα παλικάρια του ΣΥΡΙΖΑ, είναι η κατάλληλη πρόταση…

Τα κοντά πόδια ενός ψέματος

Οπως και σε ένα μεγάλο σύνολο πρωτοβουλιών και κινήσεων αυτής της κυβέρνησης, έτσι και η προσπάθειά της να δικαιολογήσει την κατάργηση του ΕΚΑΣ και τις σοβαρές περικοπές συντάξεων και επικουρικών με ένα δήθεν κοινωνικό πρόγραμμα, εμπεριέχει μεγάλες δόσεις επικοινωνιακής πολιτικής και ελάχιστη ουσία.

Παραβλέποντας εντελώς την πρόταση διά χειλέων Πρωθυπουργού να μετατραπούν οι έστω και με τα ψίχουλα του ΕΚΑΣ αμειβόμενοι συνταξιούχοι σε οιονεί «πελάτες» των συσσιτίων των κοινωνικών δομών αλληλεγγύης, στέκομαι σε αυτή καθεαυτή την εξαγγελία. Είναι φανερό ότι έγινε υπό το βάρος των αντιδράσεων των συνταξιούχων που πλήττονται ακόμη μία φορά από την αδυναμία της κυβέρνησης να διαπραγματευθεί επί της ουσίας με την τρόικα. Και έγινε επίσης κάτω από την ισχυρή δημοσκοπική πίεση που υφίσταται η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ λόγω ακριβώς των ανακολουθιών και των ψευδών που διεκήρυττε προεκλογικά.

Διότι αν η κυβέρνηση αυτή ήθελε να ανακουφίσει τους δυστυχείς συνταξιούχους από τα αποτελέσματα της διακυβέρνησης της κυβέρνησης Σαμαρά που διαδέχθηκε στην εξουσία, θα υλοποιούσε αυτό το πρόγραμμα κοινωνικής αλληλεγγύης με το που ανέλαβε την εξουσία τον Ιανουάριο του 2015. Δεν το έκανε γιατί απλούστατα δεν υπήρχε τέτοιος σχεδιασμός. Χάιδεψε τα αφτιά των συνταξιούχων με ασύστολα ψεύδη του είδους «με ένα άρθρο σε έναν νόμο θα επαναφέρουμε μισθούς και συντάξεις στα προ του Μνημονίου επίπεδα», υπέκλεψε την ψήφο τους και μετά τους άφησε στην τύχη τους ολοκληρωτικά.

Για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ οι συνταξιούχοι άρχισαν να υπάρχουν όταν διαγνώστηκε το δημοσκοπικό πρόβλημα από τις πολιτικές που ακολούθησε και εφάρμοσε εις βάρος τους.

Τώρα διατείνεται ότι τα μέτρα που εξήγγειλε, μέτρα-ψίχουλα σε σχέση με το πραγματικό πρόβλημα, υποκαθιστούν σε σημαντικό βαθμό την κατάργηση του ΕΚΑΣ και τον σφαγιασμό των συντάξεων. Αλλά ποιος μπορεί να πιστεύει αυτές τις απίθανα ισοπεδωτικές, σε σχέση με το πρόβλημα, εξαγγελίες; Γνώμη μου είναι, κανείς. Το ψέμα άλλωστε έχει κοντά πόδια, και αυτή την αλήθεια ο Πρωθυπουργός την παραγνώρισε…

Τελευταία Νέα