Μακιαβελικές τάσεις εκδηλώνει η ηγεσία του Ολυμπιακού. Και πολύ καλά πράττει. Τον ηγέτη πρέπει να τον αγαπούν και να τον φοβούνται ταυτόχρονα. Κι αν δεν ισχύει το πρώτο, τουλάχιστον πρέπει να ισχύει το δεύτερο.
Ο Βαγγέλης Μαρινάκης γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα το τι ακριβώς διακυβεύεται στα παιχνίδια με τη Χάποελ Μπερ Σεβά αλλά και τα επόμενα, αν ο Ολυμπιακός καταφέρει να συνεχίσει στα πλέι οφ του Τσάμπιονς Λιγκ.
Στην παγίδα των χρυσοφόρων ομίλων της κορυφαίας ευρωπαϊκής διοργάνωσης έχουν πέσει μεγάλες ομάδες στο παρελθόν.
Ντόρτμουντ, Λιντς, για να θυμηθούμε μερικές. Το δόλωμα του Τσάμπιονς Λιγκ είναι το κυνήγι του θησαυρού. Οπως στην περίπτωση με τα Πόκεμον, μπορεί να βρεθείς σε λάθος τόπο τη λάθος στιγμή και να το πληρώσεις ακριβά.
Μια ομάδα με συνεχή παρουσία στη διοργάνωση πορεύεται θεωρώντας δεδομένα τα εκατομμύρια της UEFA. Μέγα λάθος, αλλά έτσι συμβαίνει. Ως εκ τούτου, το οικονομικό οικοδόμημα της ομάδας, συμβόλαια, μεταγραφές, είναι χτισμένο πάνω στο Τσάμπιονς Λιγκ. Αν γκρεμίσεις τα θεμέλια, τότε το οικοδόμημα καταρρέει.
Ολα αυτά δεν είχε χρόνο να τα αναλύσει ο Βαγγέλης Μαρινάκης στους παίκτες τού Ολυμπιακού στα αποδυτήρια μετά την ψυχρολουσία από την Μπερ Σεβά. Και δεν είναι βέβαιο κιόλας ότι τους αφορούν, από τη στιγμή που κάθονται πάνω στα συμβόλαιά τους. Κι αυτό είναι που εκνευρίζει ακόμα περισσότερο τον ηγέτη των Ερυθρολεύκων.
