Η ιδέα είχε ξεκινήσει από τη ναζιστική επεκτατική θεωρία του «ζωτικού χώρου». Θέμα που θυμίζει τα προηγούμενα –επιτυχημένα –έργα του Θεσσαλονικιού Θανάση Τριαρίδη, τον «Μένγκελε» (με τους Λάζαρο Γεωργακόπουλο, Μυρτώ Αλικάκη) και το «Zyklon B» (που τώρα θα ανεβαστεί, μετά τη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, και στο Ρέθυμνο από την ομάδα της Μαριάννας Κοντούλη, η οποία διδάσκει Θεατρική Αγωγή σε σχολεία). Το «Lebensraum» του Τριαρίδη έκανε ήδη «καριέρα» στη Γερμανία και σε αυτή την εκδοχή μάς ήρθε και στο Θησείον του Μανόλη Σάρδη, όπου παίχτηκε και ο «Οιδίνους» του Τριαρίδη, με τους Λάζαρο Γεωργακόπουλο και Αννα Μάσχα, σε σκηνοθεσία Κώστα Φιλίππογλου (τη νέα σεζόν θα παιχτεί στο Σφενδόνη). Η εκδοχή που είδαμε –και είδε και η σκηνοθέτρια που τότε είχε εμπλακεί στην αναστάτωση για την «Ισορροπία του Νας», που κατεβάστηκε άρον άρον από το διευθυντή του Εθνικού –ήταν ελληνογερμανική. Η Πηγή Δημητρακοπούλου (φωτογραφία), λοιπόν, ζήτησε τα δικαιώματα και ετοιμάζει το «Lebensraum» για το Faust, από 5 Δεκεμβρίου, με τους Σήφη Πολυζωίδη και Βασίλη Βασιλάκη (ακόμη θυμάμαι την καζαντζακική «Ασκητική» του στην Αθηναΐδα), με άξονα το ζουμί, κατά τον συγγραφέα, ότι «οι αληθινοί δολοφόνοι είναι (και θα είναι πάντα) οι θεατές».

Τελευταία Νέα