Φαίνεται πως είδαν ότι ασχολούμαι με την ΕΡΤ και δημιουργούν ροή ειδήσεων. Εγώ φταίω; Ξεθάφτηκαν, που λέτε, τα παλιά γιαταγάνια –μεταξύ μας σε κρεμάστρα πίσω από την πόρτα πρέπει να ήταν, αν κρίνω από την ταχεία ξιφούλκηση –εκεί στην Αγία Παρασκευή με αφορμή την απάντηση των πρόσφατα εκλεγμένων εκπροσώπων σε τηλεόραση και ραδιόφωνο στον βουλευτή της ΝΔ Δημήτρη Σταμάτη. Γνωστά λίγο – πολύ αυτά, που δεν είναι της παρούσης. Η ουσία είναι αλλού και της πάει ο στίχος «…είναι μεγάλος ο καήμος/ κι είναι πικρό το κρίμα…» από τον εμβληματικό «Καημό» του Δημήτρη Χριστοδούλου, σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη.
Αποσαφηνίζω, με μικρή αναδρομή, σε προηγούμενα: οι ερτoπενίτες, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ επαναλειτούργησε την ΕΡΤ, ήθελαν να πλασαριστούν στα πόστα τα καλά, ήτοι στο ΔΣ της εταιρείας και στην εκπροσώπηση των εργαζομένων στην ΕΣΗΕΑ, θέλοντας παράλληλα να έχουν τον έλεγχο της ενημέρωσης σε ραδιόφωνο και τηλεόραση.
Σε ό,τι αφορά στο ΔΣ του οργανισμού, έχασαν. Αλλά κατάπιαν την πίκρα με ψηλά το κεφάλι. Ισως να εξισορρόπησε κάπως την ήττα η εποπτεία της ΕΡΑ και του τομέα ειδήσεων της τηλεόρασης με την τοποθέτηση δικών τους σε διευθυντικά πόστα. Εχασαν όμως και το δεύτερο «στοίχημα». Που ήταν η επικράτησή τους στην ΕΣΗΕΑ διά των εκπροσώπων των ερτικών δημοσιογράφων, συνέχισε την ενημέρωση άνθρωπός μου από το τμήμα θερινών πηγών μου.
«Νομίζω πως ο δημοσιογραφικός κόσμος της ΕΡΤ αντέδρασε στην απόπειρα επιβλητικής συμπεριφοράς που επιχειρήθηκε να εφαρμοστεί από μια άτυπη ερτoπενίτικη τρόικα» περιέγραψε η πηγή μου. Κάποιοι στο ραδιομέγαρο δεν μπορούν να χωνέψουν ότι εξελέγησαν οι δημοσιογράφοι Μαρία Β. Γεωργίου στην ΕΡΑ και η Χρυσούλα Παπασταύρου στην τηλεόραση.
Σε συνδυασμό με τις αλλαγές μοντέλου που μελετώνται από τη νέα σεζόν στην ΕΡΤ1, φαίνεται ότι οι μέρες της «τηλεοπτικής πράβντα» τελειώνουν και «ο καθείς θα κριθεί από την αξία του», άκουγα να λέει με νόημα η πηγή μου, αποσαφηνίζοντας πως οι μεταρρυθμίσεις «θα γίνουν χωρίς εντάσεις αλλά με κομψό τρόπο». Εκεί θα φανεί και το ανάστημα του τιμονιέρη του ειδησεογραφικού – ενημερωτικού τομέα Σταύρου Καπάκου.
