Μικροαθλητικά

Αγώνες υπομονής

Εχουν ιδιαιτερότητες οι αποψινές αναμετρήσεις του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ. Θα μπορούσε κάλλιστα να υποστηρίξει κάποιος ότι βρισκόμαστε μπροστά σε αγώνες που κρέμονται στην κόψη του ξυραφιού. Υπό την έννοια ότι δεν χρειάζεται καθαρά επιθετικό τέμπο ούτε προσπάθεια ανατροπής του σκορ, αλλά τακτική προσέγγιση προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος. Το ζητούμενο σχετίζεται με το κατά πόσον τούτη την εποχή το πλάνο μπορεί να εφαρμοστεί και να αποδώσει. Ισως λοιπόν να έχει δίκιο ο Βλάνταν Ιβιτς που ποντάρει στον κόσμο και στο πάθος των παικτών του ΠΑΟΚ, γιατί γνωρίζει ότι στα δύσκολα θα στηριχθούν, ενώ στον αντίποδα ο Βίκτορ, άμαθος σε τέτοιες καταστάσεις, λέει ότι αντιλαμβάνονται την πίεση στον Ολυμπιακό. Και είναι πέραν πάσης αμφιβολίας κατανοητό πως ειδικά στο Λιμάνι, πιθανός αποκλεισμός και ναυάγιο στο Ισραήλ θα προκαλέσουν πολλά τραύματα. Και ανακατατάξεις, καθόσον ακόμη και με δόση υπερβολής να εκστόμισε απειλές ο Μαρινάκης την περασμένη εβδομάδα, ποιος μπορεί να αρνηθεί την ανάγκη λίφτινγκ στο ρόστερ του Ολυμπιακού; Ηδη, για ορισμένους η διαδικασία προχωρά και η αποχώρηση του Κασάμι ήταν απλώς μια αρχή. Οπως και να ‘χει, αυτά οι αρμόδιοι θα τα δουν από αύριο και ανάλογα με το αποτέλεσμα ενός αγώνα που μοιάζει περισσότερο κρίσιμος από κάθε άλλον στον (πρόσφατο) παρελθόν. Κομβικός. Αλλιώς πορεύεται κάποιος με τα χρήματα της επόμενης φάσης ή και των ομίλων, διαφορετικά χωρίς αυτά. Κάτι ανάλογο, βέβαια, συμβαίνει με όλους τους υποψηφίους για πρόκριση. Οι ελληνικές ΠΑΕ φαίνεται ότι αποφάσισαν να πορεύονται ανάλογα με τα λεφτά που βάζουν στην τσέπη. Με δεδομένο, συνεπώς, πως χορηγίες και άλλα έσοδα περιορίζονται, οι πορείες στην Ευρώπη ισοδυναμούν με φιλί ζωής. Ετσι το αντιλαμβάνονται, γι’ αυτό δίνουν τόση σημασία στα φετινά θερινά ραντεβού. Που ουσιαστικά είναι ραντεβού με το ταμείο.

Στα μαχαίρια

Εδώ και κάμποσες ημέρες είναι γνωστή η κόντρα ανάμεσα στον Ερασιτέχνη Απόλλωνα και στην ΠΑΕ. Αρχικά υποβόσκουσα, στη συνέχεια την πληροφορήθηκαν περισσότεροι. Αφορμή, το πόσο και πώς θα χρησιμοποιεί η επαγγελματική ομάδα τον αγωνιστικό χώρο της Ριζούπολης. Τελικά, οι δύο πλευρές ύστερα από αρκετές συζητήσεις και εντάσεις κατέληξαν πως δεν μπορούν να συμβιώσουν και έτσι ο Απόλλων μετακομίζει στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης. Υπό μία έννοια, γίνεται εκ νέου πρόσφυγας. Το ερώτημα ωστόσο είναι άλλο: ο Απόλλων με δικό του ιδιόκτητο γήπεδο, από τις λίγες ομάδες που απολαμβάνουν τέτοιο προνόμιο, έχει την πολυτέλεια να δίνει αλλού τις μάχες του; Ολο και λιγότερο πέφτουν τα φώτα στη Ριζούπολη, οι διαφωνίες τους έλειπαν.