Είχα στον ύπνο μου έναν ρόλο που έπρεπε να μάθω και βάδιζα κατά μήκος της θάλασσας να βρω κάπου να καθήσω ώσπου περπατώντας βρέθηκαστο Σούνιο. Εκείο Λευτέρης Βογιατζήςήθελε να κινηματογραφήσει τη δύση του ηλίου και έπαιρνε πολλάπλάνα για να πετύχειτην καλύτερη. Επειτα διάλεξε δύο φωτογραφίες, τις ένωσε και μου τις έδειξε.

Ηταν δύο δύσεις:ένα τεράστιο χρυσό ημικύκλιοπάνω στη γραμμή του ορίζοντα, βαθύ πορτοκαλί του αίματος, καιένα άλλο –το είδωλο της δύσης –μέσα στη θάλασσα. Τα δύο ημικύκλια ήταν απολύτως γεωμετρικά, τέλεια και όμοια μεταξύ τους, όμως το είδωλο της δύσης δεν εφαπτόταν με τη διάμετρο του κύκλου της δύσης στον ορίζοντα, αλλά στεκόταν δίπλαέτσι που το ακρότατο αριστερό σημείο της περιφέρειας του κύκλου της δύσης να ενώνεταιμε το δεξί σημείο της περιφέρειας του ειδώλου και να σχηματίζειμε αυτό ένα λατινικό ύπτιο S. Ξύπνησα και αμέσως έγραψατο όνειρό μου. Ζωγράφισα μετά την εικόνακαι σημείωσα: Αύγουστος, Βιζίτσα, Πήλιο, 2015.

Βρισκόμουν στο σπίτι της φίλης μου Χλόης Κολύρη, καλεσμένηνα διαβάσω τα πρώτα δείγματα της θεατρικής διασκευής τηςπάνω στο«Καθώς ψυχορραγώ» του Ουίλιαμ Φόκνερ.

Αφού ζωγράφισα το όνειρό μου, άρχισα να ψάχνω τα σημάδια.

Το πλαγιαστό S πάνω στον ορίζοντα το πήρα εγώ γιατο αρχικό του ονόματός μου στα λατινικά, Sofia, αλλά θα μπορούσε να είναι –αν συμπληρώναμε με παύλες τα ημικύκλια –και το σημείο του απείρου.

Με τους δυο ήλιους,ο νους μου πήγε αντανακλαστικά στις «Βάκχες» του Ευριπίδη, εκεί όπου ο Πενθέας, ντυμένος γυναίκα, λέει στον Διόνυσο: «Δυοήλιοι είναι στον ουρανό

Και η Θήβα η πόλη με τις εφτά πύλες είναι δυο Θήβες

και εσύ που με οδηγείς μπροστά είσαι ταύρος…». Από ρομαντικής απόψεως να βρεθώ με τον Λευτέρη Βογιατζή στο Σούνιο μπροστά στον ναό του Ποσειδώνα…έχει μια σημασία… αφού το όνειρο να παίξω μαζί του δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα. Ολα τ’ άλλα τα αφήνω σε σας. Μπορείτε να βάλετε στην εικόνα τουονείρου μου ό,τι λείπει και να φτιάξετε με τη φαντασία σαςτη δική σας ιστορία.

Πάντως, κι επειδή με ρωτάτε, όνειρα δεν έκανα πολλά και κανένα από όσα τόλμησα να κάνω δεν πραγματοποιήθηκε. Αντιθέτως, βλέπω πολλά όνειρα και τα καταγράφω, εδώ και πάνω από είκοσι χρόνια.

Νομίζω πως τα όνειρα γεννήθηκαν για τους νέους και είναι δυνάμεις που σε καλούν στην πραγμάτωση ή στον χαμό σου. Οσο για μένα, τα όνειρα αυτά που κάνουμε με ανοιχτά μάτια τα αποστρέφομαι και μόνο τώρα που μεγάλωσαθα κάνω εδώ ένα όνειρο για να το μοιραστώ μαζί σας.

Ονειρεύομαι λοιπόν ότι αλλάζουν τα πράγματα και όλα γίνονται, τρόπον τινά, μαγικά…

Κάθομαι το λοιπόν σπίτι μου και με καλεί ένας διευθυντής του Εθνικού Θέατρου. «Σοφία», μου λέει –ναι, με φωνάζει με το μικρό μου όνομα -, «πες μου, Σοφία, το πιο τρελό σου όνειρο να το κάνουμε μαζί πραγματικότητα». «Μα κύριε διευθυντά, απαντάω εγώ τραυλίζοντας, τι είναι αυτά που μου λέτε… θα με τρελάνετε… δεν γίνονται αυτά τα πράγματα… με πιάσατε στον ύπνο».

INFO

Η Σοφία Φιλιππίδου είναι ηθοποιός. Τον ερχόμενο Ιανουάριο θα σκηνοθετήσει στο θέατρο Οδού Κυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής το έργο του Ουίλιαμ Φόκνερ «Καθώς ψυχορραγώ»

Τελευταία Νέα