Αναζήτηση
Το θέμα δεν θα ήταν θέμα. Θα περίμενε κανείς ότι η νεκροψία της ελληνικής χρεοκοπίας θα είχε μπει στο αρχείο. Την ετυμηγορία για το πού είχε βρεθεί η χώρα το 2009 την έβγαλε η ίδια η ζωή. Η ίδια η προσχώρηση του πάλαι ποτέ αντιμνημονιακού μπλοκ στην οικονομική πραγματικότητα. Ομως η μνημονιακή ιστορία είναι ένας εφιάλτης από τον οποίο η πολιτική ζωή δεν εννοεί να ξυπνήσει.
Θα έχανε κανείς χρόνο αν ασχολούνταν με τις ωραίες συμπτώσεις που συνοδεύουν τη δικαστική αναζωπύρωση της κατηγορίας κατά του πρώην διοικητή της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής. Θα έχανε χρόνο αν έμενε στα ίχνη άλλης μιας πολιτικά φορτισμένης δικαστικής μεθόδευσης. Το ζήτημα εδώ δεν είναι πρωτίστως νομικό.
Το ζήτημα είναι, βεβαίως, να κρατηθεί ζεστό το αφήγημα ότι τάχα το έλλειμμα του 2009 διογκώθηκε προκειμένου να δεθεί η χώρα με τα μνημονιακά δεσμά. Το ξαναζέσταμα επιχειρείται διά της υπόθεσης του Ανδρέα Γεωργίου, ο οποίος, αν μη τι άλλο, ανέλαβε να αποτυπώσει στατιστικά τα ελληνικά δημοσιονομικά τον Αύγουστο του 2010 –δηλαδή τρεις μήνες μετά την υπαγωγή της χώρας στο Μνημόνιο.
Ομως το αφήγημα είναι πολύ βολικό για να πεθάνει. Υπό τη σκέπη του κατέστη αρχικώς εφικτός ο εναγκαλισμός της τσιπρικής αντιμνημονιακής αντιπολίτευσης με τη νεοκαραμανλική πτέρυγα της ΝΔ. Στην αναβίωσή του ποντάρει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ για να βραχυκυκλώσει την αξιωματική αντιπολίτευση. Και το καταφέρνει.
Η μητσοτακική ηγεσία βρέθηκε σε συμπληγάδες. Από τη μία είναι οι καραμανλικότεροι του Καραμανλή που φωνάζουν δεξιά – αριστερά ότι η αντίδραση της ΝΔ είναι χλιαρή. Ηδη ζητούν από τον Μητσοτάκη να φέρει το θέμα στη Βουλή και να το κάνει σημαία.
Από την άλλη είναι οι Ευρωπαίοι, που ήδη διοχέτευσαν στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» την ανησυχία τους για το γεγονός ότι επιχειρείται να αμφισβητηθούν τα στοιχεία που έχει επικυρώσει «ανεπιφύλακτα» η Eurostat.
Τι να κάνει ο Μητσοτάκης; Να συρθεί στη συριζοκαραμανλική γραμμή υπέρ των στατιστικών της χαρτοπετσέτας, εκποιώντας έτσι την αξιοπιστία του έναντι των Ευρωπαίων; Ή να αντιπαρατεθεί ανοιχτά στην ξαναζεσταμένη συνωμοσιολογία, χαλώντας την ισορροπία που έχει πετύχει στα εσωκομματικά του;
Η «λύση» που επιλέγει μέχρι στιγμής είναι να παροχετεύσει την ένταση επιτιθέμενος ξεκούδουνα προς το ΠΑΣΟΚ. Και να κρατάει την αναπνοή του μέχρι να ρουφήξει το θέμα ο καλός Αύγουστος.
Η υπόθεση πάντως είναι ενδεικτική. Δείχνει για μία ακόμη φορά ότι αν και οι συριζαίοι είναι άμπαλοι στο δημιουργικό παιχνίδι, ξέρουν να παίζουν το κατενάτσιο της πολιτικής δολιοφθοράς. Κατενάτσιο που επικρατεί κυρίως όταν ο αντίπαλος φοβάται να βάλει τα πόδια του στη φωτιά.
