Αδειο σακί όρθιο δεν στέκεται, λέει μια γαλλική παροιμία. Τριάντα χρόνια στη δημοσιογραφία, τα περισσότερα στην ηλεκτρονική και δη στην τηλεοπτική –γιατί έχει και θητεία στο ραδιόφωνο –είναι απτή απόδειξη ότι ο Σταύρος Καπάκος, ο επιτελάρχης του ειδησεογραφικού τομέα της ΕΡΤ (έως τον Φεβρουάριο του 2017 όπως τυπικά ορίζει η απόφαση του ΔΣ της εταιρείας) δεν είναι τυχαία εκεί.
Η επιλογή του δεν είναι ανεξάρτητη από την πολιτική περιοχή στην οποία κινήθηκε ενεργά στα νεανικά, φοιτητικά χρόνια του (παιδί της Μεταπολίτευσης, δραστηριοποιήθηκε στο φοιτητικό κίνημα και εκλέχθηκε σε όλα τα όργανά του), αλλά τα «διαπιστευτήριά» του ήταν και είναι δημοσιογραφικά.
Από τη Νεάπολη Λακωνίας, με την Ελαφόνησο σε απόσταση μιας δρασκελιάς και το περίγραμμα των Κυθήρων στον ορίζοντα, ο Σταύρος Καπάκος σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Διεθνείς Σχέσεις στο Πάντειο (και Διοίκηση Υγείας στα ΤΕΙ Αθηνών που τότε λέγονταν ΚΑΤΕΕ).
Από το ΑΕΙ της Αλεξάνδρου Πάντου βρίσκεται στη Νεολαία του ΚΚΕ εσωτερικού και είναι από τα πρώτα στελέχη του Ρήγα Φεραίου (έφθασε μέχρι το Κεντρικό Συμβούλιό του με ευθύνη για την παιδεία και την ιδεολογία). Ως ρηγάς, μέχρι το ’86, είναι στην ομάδα του Γιάννη Μπανιά που συναποτελούν οι Νίκος Βούτσης, Νίκος Φίλης, Πάνος Σκουρλέτης, Αριστείδης Μπαλτάς.
Γρήγορα περνά στη δημοσιογραφία και γράφει αρχικά στο περιοδικό «Κάππα» και στην εφημερίδα «Εποχή» (της Ανανεωτικής Αριστεράς αμφότερα) ως πολιτικός συντάκτης. Εκείνη την περίοδο –τέλη του ’80 –εργάζεται και στον πρώτο ιδιωτικό ραδιοφωνικό σταθμό Top FM αλλά και στην εφημερίδα «Επικαιρότητα».
Μάλλον ως φυσική συνέπεια ήρθε στην πορεία του η τηλεόραση. Για την ουσιαστική δουλειά του προσλαμβάνεται στις ειδήσεις του Mega επί εποχής Γιώργου Λεβεντογιάννη. Γίνεται δεξί του χέρι, δικαίως, αναγνωρίζουν άνθρωποι που συνεργάστηκαν μαζί του, αλλά και τον συνάντησαν τότε στα κεντρικά του καναλιού στην Παιανία.
Σχεδόν το ένα τρίτο του επαγγελματικού βίου του είναι συνυφασμένο με το συγκεκριμένο κανάλι. Η σχεδόν 20ετής θητεία του εκεί χωρίζεται σε δύο περιόδους, πάντοτε ως επιτελικό στέλεχος των ειδήσεων. Αρχισυντάκτης παραγωγής δελτίου επί πέντε χρόνια. Αρχισυντάκτης ειδήσεων για μια διετία. Επικεφαλής αρχισυντάκτης ρεπορτάζ για πέντε χρόνια και επικεφαλής των αρχισυντακτών για άλλα πέντε.
Μυρμήγκι της δημοσιογραφίας και –για τούτο –με αθόρυβη δουλειά, συνδιαμορφώνουν το επαγγελματικό προφίλ του Καπάκου οι περιγραφές συναδέλφων του από τα διαφορετικά μέσα στα οποία εργάστηκε.
Στο ενδιάμεσο στήνει τον ειδησεογραφικό τομέα του Tempo, με διευθυντή του τότε τον Κώστα Σπυρόπουλο. Η ενημερωτική αξιοπιστία του καναλιού ήταν εφάμιλλη του Mega, αλλά αποχώρησε όταν οι ειδήσεις του σταθμού της οδού Πειραιώς πέρασαν στην περιοχή του κίτρινου.
Η ΕΡΤ δεν του είναι άγνωστη. Γνωρίζει τον ειδησεογραφικό μηχανισμό της από προηγούμενη μονοετή θητεία του (τη μετα-Tempo εποχή) ως αρχισυντάκτης. Το 2002 τον θέλει στο πλευρό του ο τότε διευθυντής ειδήσεων ενημέρωσης του Mega Χρήστος Παναγιωτόπουλος και εργάζεται σε γνωστά λημέρια μέχρι το βράδυ των εκλογών του 2012 (παρότι είχε παραιτηθεί μερικούς μήνες νωρίτερα, για λόγους υγείας).
Λίγο μετά επιστρέφει στο χαρτί και την «Αυγή» (επί τρία χρόνια), ως διευθυντής σύνταξης, με ευθύνη την κυριακάτικη έκδοσή της. «Εγώ ήρθα εδώ για να δουλέψω και όχι για να βγω στη σύνταξη» θυμάται δημοσιογράφος της «Αυγής» ότι είπε ο Καπάκος όταν ανέλαβε.
Εχει κέφι για δουλειά, με ενέργεια και ιδέες. Είναι «άνθρωπος που μπορείς να συνεργαστείς μαζί του» λένε δημοσιογράφοι με τους οποίους συνεργάστηκε. Τον περιγράφουν ως καλό άνθρωπο, ήπιων τόνων και διαλλακτικό, εγγράμματο, με πολιτική σκέψη, δουλευταρά «στον οποίο μπορείς να βασιστείς». «Ο Σταύρος είναι παλαιάς κοπής δημοσιογράφος. Θέλει να τηρεί τη δεοντολογία, τις γραμμές. Εχει τα προσόντα να χειριστεί το μαγαζί» λέει άνθρωπος που γνωρίζει τη διαδρομή του.
Τον περιγράφουν όμως και πολύ μόνο. Δεν ερωτεύτηκε απλώς τη δημοσιογραφία, την παντρεύτηκε. Από αυτή βιοπορίζεται και το μόνο που κατάφερε είναι η ανακαίνιση του πατρικού του στη Νεάπολη, λένε άνθρωποι του στενού περιβάλλοντός του. Το Μαξίμου έκρινε (πολιτικά) πως είναι καλή επιλογή στο πόστο του ειδησεογραφικού τομέα της ΕΡΤ. Παλιές καραβάνες της δημοσιογραφίας στον ΣΥΡΙΖΑ τον υπέδειξαν για την επαγγελματική ικανότητά του. Ο Καπάκος πάντως δεν έκρυψε τότε τον προβληματισμό του για την άνοδό του στο Ραδιομέγαρο διότι δεν ήθελε να καταχωριστεί στο υποσυνείδητο ως εκπρόσωπος ρεβανσισμού.
Αμφισβητήθηκε όπως και η ανεξιθρησκία που έχει, κατά την κυβέρνηση, ο ειδησεογραφικός τομέας της κρατικής ραδιοτηλεοπτικής εταιρείας. Οι απόψεις του για την ΕΡΤ –και με κριτική ματιά στις συριζαϊκές επιλογές –κατατεθειμένες (μέσω αρθρογραφίας). Φωνές στην ΕΡΤ τού καταλογίζουν στιγμές αδυναμίας σε επιρροές και μεθοδεύσεις από την ΕΡΤ Open και είναι αποδέκτης χαρακτηρισμών όπως «ο διευθυντής της “Πράβντα” ανέλαβε την ΕΡΤ» ή «τηλεοπτική πράβντα». Θίγεται μεν αλλά –θες λόγω παιδείας, θες λόγω χαρακτήρα –αποδίδει τις κρίσεις αυτές στα πάθη των ανθρώπων και όχι στον ορθό λόγο, που θα έλεγε και ο σπουδαίος ολλανδός διανοητής Μπαρούχ Σπινόζα, την ορθολογιστική φιλοσοφία του οποίου έχει μελετήσει. Ο θυμόσοφος λαός, πάλι, λέει «ο καιρός οδηγός».
