Συνήθως το ξεχνάμε, αλλά το θέατρο είναι ένας αγωνιστικός χώρος. Οι δικοί του «αθλητές» αγωνίζονται για να κατακτήσουν τον ρόλο κι ανάλογα με την προπόνηση και τις επιδόσεις τους στο τέλος εισπράττουν το χειροκρότημα. Με αυτή τη λογική, ο Γιάννης Σεβδικαλής δεν βρίσκεται και πολύ έξω από τα νερά του. Θα υποδυθεί τον Δία στην παράσταση «Ορνιθες» του Αριστοφάνη που ετοιμάζει ο Νίκος Καραθάνος στις 19 και 20 Αυγούστου για την Επίδαυρο (η πρώτη παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση στο αργολικό θέατρο). Στη σύγχρονη αυτή εκδοχή ο ρόλος δεν έχει λόγια και ο 25χρονος Σεβδικαλής εμφανίζεται στο τέλος της παράστασης, δίκην συμβόλου, στηριζόμενος στα τεχνητά του πόδια. Ο σκηνοθέτης τον επέλεξε σαν ένα μικρό νεύμα προς το κοινό: ένα μήνυμα εμπιστοσύνης σ’ αυτό που φαίνεται αδύνατο, αλλά μόνο σε πρώτη ανάγνωση.

Αυτό το μότο έχει γίνει τα τελευταία χρόνια οδηγός ζωής για τον Γιάννη. Αλλωστε έχει δηλώσει ότι αν έγραφε ποτέ την αυτοβιογραφία του θα την τιτλοφορούσε «Θέληση. Πίστη. Αγάπη». Το κοινό έμαθε την ιστορία του μέσα από τις ειδήσεις, αφού το 2012 εξαιτίας ενός ατυχήματος έχασε τα κάτω άκρα του. Τον Οκτώβριο εκείνης της χρονιάς ο βοηθός σερβιτόρου σταμάτησε για λίγα λεπτά με το ποδήλατό του πάνω στις γραμμές του τρένου στο Γκάζι για να χαιρετήσει την παρέα του. Στα λίγα δευτερόλεπτα που η ζωή ξεπερνάει τη φαντασία ο κόσμος του άλλαξε για πάντα. Διερχόμενος συρμός του Προαστιακού τον παρέσυρε, τραυματίζοντάς τον σοβαρά στα πόδια, έτσι ώστε οι χειρουργοί στο νοσοκομείο Γεννηματάς όπου διακομίστηκε να τον ακρωτηριάσουν για να του σώσουν τη ζωή.

Υστερα από πολλές δύσκολες επεμβάσεις για την αποκατάσταση των τραυμάτων και αγωγές για την αντιμετώπιση των υπόλοιπων προβλημάτων –που διήρκεσαν 11 μήνες –κλήθηκε να δοκιμάσει τη λύση των τεχνητών μελών. Το κόστος τους ωστόσο ήταν απαγορευτικό. Τη λύση έδωσαν τα μέσα ενημέρωσης. Η δημοσιοποίηση της δύσκολης οικονομικής του κατάστασης άγγιξε τις ευαίσθητες χορδές της κοινής γνώμης. Ετσι διοργανώθηκε συναυλία υποστήριξης στον Βοτανικό με τη συμμετοχή δεκάδων γνωστών καλλιτεχνών, η οποία απέφερε καρπούς.

Με τεχνητά μέλη πια στα πόδια, ο Σεβδικαλής ανοίγει νέο κεφάλαιο στη ζωή του. Η γνωριμία του με τους ανθρώπους της Εθνικής Αθλητικής Ομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρίες στρέφει το ενδιαφέρον του στον αθλητισμό. Είχε άλλωστε παρελθόν στον χώρο. Σε μικρότερη ηλικία έπαιζε μπάσκετ στον Τρίτωνα και ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με το τρέξιμο, την κολύμβηση και τα βάρη. Συνέπεια της δραστηριότητάς του αυτής ήταν και η επιθυμία του να γίνει γυμναστής ή διατροφολόγος, αλλά οι κακοί βαθμοί στο σχολείο δεν τον βοήθησαν να περάσει σε κάποια σχολή.

Στο πίσω μέρος του μυαλού του, ωστόσο, παρέμενε πάντα η ιδέα να ασχοληθεί πιο σοβαρά με τα αθλήματα. Την ευκαιρία αυτή τη βρήκε τελικά με την καθοδήγηση του μετέπειτα προπονητή του Νεκτάριου Γιαλλουράκη στους αγώνες ατόμων με αναπηρίες. Ξεκίνησε την νέα του καριέρα διαλέγοντας τις ρίψεις (δίσκο, ακόντιο) αλλά και τα βάρη για να χτίσει τον κορμό του. Αφού τον Ιούνιο του 2015 βρέθηκε στο γκραν πρι IPC στο Γκροσέτο της Ιταλίας για να εξασφαλίσει την κατηγοριοποίησή του, ρίχθηκε με φόρα στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα ΑμεΑ. Μιας και ήταν ο μόνος αθλητής στην κατηγορία Τ-43 με διπλό ακρωτηριασμό, οι επιδόσεις του δεν ήταν απλά ατομικό ρεκόρ αλλά παράλληλα πανελλήνιο με 30,46 στο δίσκο κι ευρωπαϊκό με 28,23 στο ακόντιο.

Λίγους μήνες αργότερα, τον Σεπτέμβριο, κι ενώ είχε φορέσει τα μεταλλικά ελάσματα, άρχισε να δοκιμάζει τις ικανότητές του στο τρέξιμο. Βλέποντας τις επιδόσεις του ο προπονητής του σχολίασε πως θα μπορούσε να γίνει δεκαθλητής αφού τα κατάφερνε καλά τόσο στους αγώνες ταχύτητας όσο και στις ρίψεις, αλλά η απουσία του συγκεκριμένου αθλήματος από τους Παραολυμπιακούς τον ανάγκασε να καταπιαστεί με κάθε αγώνισμα ξεχωριστά. Βέβαια, το όνειρό του να βοηθήσει στη δημιουργία της κατηγορίας και να γίνει αυτός ο πρώτος δαφνοστεφανομένος δεκαθλητής παραμένει.

Ρίχνοντας πολύ ιδρώτα στον στίβο και δουλεύοντας συστηματικά για να πετύχει τους στόχους του, έφτασε κοντά στο να εξασφαλίσει τη συμμετοχή του στους Παραολυμπιακούς Αγώνες στο μήκος, αλλά δεν κατάφερε να πιάσει τα όρια πρόκρισης. Παρ’ όλα αυτά, το αποτέλεσμα δεν τον σταμάτησε. Ξέροντας πως με την κατάλληλη προετοιμασία θα μπορούσε να καταφέρει κάτι καλύτερο, έβαλε νέους στόχους. Μέσα στο 2017 θα διεκδικήσει τη συμμετοχή του σε μίτινγκ ώστε να δοκιμάσει το επίπεδό του ενόψει του Πανελλήνιου και του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος που είναι προγραμματισμένα για την ίδια χρονιά.

Μέχρι να ξεκινήσει μία ακόμα περιπέτεια, ως αθλητής πια, θα ταξιδεύει με τα βιβλία ανατρέχοντας στην τριλογία του «Αρχοντα των δαχτυλιδιών» του Τόλκιν, που τον συνεπαίρνει με τις γλαφυρές περιγραφές των τοπίων. Ή με τα ιαπωνικά μάνγκα που ξεχωρίζουν στη βιβλιοθήκη του. Μαζί με τις περιπέτειες του Χάρι Πότερ, τα βιβλία που τον μύησαν στον κόσμο της ανάγνωσης όταν ήταν 16 χρόνων.

Τελευταία Νέα