Λεξικό: Σινεμά ο Παράδεισος

Ποτέ μην επιστρέφεις στο παρελθόν· θα σε νικήσει! Οι εικόνες, οι κομμένες, της ζωής ένα βράδυ θα προβληθούν στον κινηματογράφο της μνήμης σου και τότε θα δεις τον Σταύρο Τζωρτζή να παίρνει χρυσό μετάλλιο στα 400 με εμπόδια, τον Ολυμπιακό να υψώνει την κούπα τού Τσάμπιονς Λιγκ, την ΑΕΚ να εγκαινιάζει την «Αγια-Σοφιά» και τον Παναθηναϊκό να φοράει τα επίσημά του, εκείνα που πριν από κάμποσα χρόνια τον έκαναν να λάμπει. Ετσι είναι η ζωή και στον αθλητισμό: Σινεμά ο Παράδεισος. Παρακολουθούμε, δακρύζουμε, τρομάζουμε, γελάμε, οργιζόμαστε, αγωνιούμε, αλλά τα καλύτερα η ζωή μάς τα έχει λογοκρίνει. Κι όταν φθάσει η ώρα που όλα μαζί θα περάσουν από τα μάτια μας σαν ταινία, τότε είναι που πέφτουν οι τίτλοι του τέλους, ακούγεται ο νοσταλγικός Μορικόνε και φεύγεις με μια αδιόρατη μελαγχολία: γιατί δεν έζησα τότε που μπορούσα; Γιατί δεν ανέβηκα στα βάθρα τότε που κάλπαζα; Γιατί να τελειώνουν οι ωραίες ταινίες; Γιατί να μην αρχίζαμε ξανά;