«Σου αρέσει ο πολιτισμός;» είχε ρωτήσει κυβερνητικό στέλεχος παρελθούσης κυβέρνησης παράγοντα των τεχνών της χώρας, τα παλαιά χρόνια. «Μου αρέσει. Εσένα σου αρέσει;» ανταπάντησε εκείνος. «Μου αρέσει, αλλά πιο πολύ μου αρέσουν τα αρχαία».
Ο ολίγον παρανοϊκός ως άνω διάλογος αναδεικνύει μια υψίστη αλήθεια. Τα αρχαία στην Ελλάδα μπορεί να χρησιμοποιηθούν για οποιονδήποτε σκοπό.
Πριν από μερικές ημέρες πέρασε απαρατήρητη μια απόφαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, που ελήφθη με οριακή πλειοψηφία (8-7) στις 26 Ιουλίου και θέτει ένα νέο εμπόδιο στη συνέχιση των έργων στις Σκουριές Χαλκιδικής. Η πλειοψηφία των αρχαιολόγων του ΚΑΣ γνωμοδότησε υπέρ της αυτοψίας στην περιοχή τον Σεπτέμβριο, «για να γίνουν κατανοητές» η σημασία των αρχαιοτήτων που εντοπίστηκαν «και η γενικότερη αρχαιολογική “τοπογραφία”, καθώς στη γύρω περιοχή υπάρχουν και άλλοι αρχαιολογικοί χώροι». Τι αποκαλύφθηκε; Κατά το ΚΑΣ, «ένα μικρό λιθόστρωτο, λάκκοι και πασσαλότρυπες, καθώς και αρκετά κινητά ευρήματα, όπως ακροφύσια φυσερών, τα οποία διοχέτευαν οξυγόνο στον κλίβανο, τμήματα από οινοχόες με ωραία σχέδια κεφαλών και ένας “θησαυρός” 12 νομισμάτων». Υπέροχα. Ας σταματήσει η επένδυση και ας φτιάξουμε ένα μουσείο για να θαυμάζουμε τον θησαυρό των 12 νομισμάτων και τα ακροφύσια φυσερών.
Κάτι ανάλογο πάει να γίνει και στο Ελληνικό. Αυτή τη φορά, επειδή τα αρχαία δεν επαρκούν, επινοήθηκαν και μερικά νεότερα. Και το Εργαστήριο Αστικού Περιβάλλοντος του Πολυτεχνείου (διευθυντής ο αναπληρωτής καθηγητής και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Μπελαβίλας) ζητεί να χαρακτηριστούν νεότερα μνημεία διάφορα κτίρια στην περιοχή του παλαιού αεροδρομίου, έτσι ώστε να μπουν μερικά ακόμα εμπόδια σε μια επένδυση στην οποία η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει. Από ό,τι φαίνεται, ακόμα μια μάχη της ανάπτυξης με τις υπηρεσίες και τον βαθύ ΣΥΡΙΖΑ μόλις αρχίζει.
Και ο Αριστείδης Μπαλτάς; Νομίζω ότι σέρνεται επιπόλαια, όπως πάντα. Ακολουθεί όσους του πουλάνε την πιο αριστερή ιδεολογία –μαζί με Σκουρλέτη, Δρίτσα, Χριστοδουλοπούλου και άλλους. Για την ιδεολογία θα αγαπήσει και τα αρχαία –κι ας τρώγωμεν πέτρες.
