Μπαμπά, το πήραμε!

Το χαμόγελο του πατέρα της Τάσου Κορακάκη, την ώρα που η Αννα ανέβαινε στο τρίτο σκαλί του βάθρου των Ολυμπιακών Αγώνων, έλεγε τα πάντα χωρίς λόγια.

Εκείνη τη στιγμή δικαιώνονταν οι κόποι χρόνων και για τους δύο, με την Αννα Κορακάκη να στοχεύει διάνα και στην πρώτη της μόλις συμμετοχή στην κορυφαία διοργάνωση να παίρνει μετάλλιο (χάλκινο) στο αεροβόλο πιστόλι από τα 10 μέτρα.

Πρώτη Ελληνίδα με ολυμπιακό μετάλλιο στη σκοποβολή και πρώτο μετάλλιο για το άθλημα μετά το 1920 στην Αμβέρσα (η Εθνική είχε κατακτήσει ασημένιο στο ομαδικό με περίστροφο από 30 μ.)!

ΔΙΚΑΙΩΣΗ. «Είναι απερίγραπτο το συναίσθημα και ειλικρινά νιώθω απόλυτη δικαίωση για όλη αυτή την προσπάθεια που κάνουμε τόσα χρόνια με τον πατέρα μου. Ο οποίος εδώ δεν βρίσκεται με την οικογενειακή σχέση, αλλά επειδή είναι ο προπονητής μου, τον οποίο δυστυχώς σπάνια είχα ώς τώρα μαζί μου σε μεγάλους αγώνες. Ηταν καθοριστικό το γεγονός ότι τον είχα δίπλα μου, καθώς ιδιαίτερα στο ξεκίνημα του τελικού, που δεν ήταν καλό για μένα, με ηρέμησε και με ξαναέβαλε στον σωστό δρόμο» τόνισε στην «Ομάδα» η 20χρονη πρωταθλήτρια από τη Δράμα, που έχει όλα τα φόντα να γράψει τη δική της ιστορία στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

«Ας είναι καλά το κορίτσι και να μπορεί να κάνει πολλά πράγματα, είμαι υπερήφανος γι’ αυτήν» τόνισε ο πατέρας – προπονητής, ο οποίος ήθελε να τη φέρει από μικρή στη σκοποβολή (αστυνομικός ο ίδιος), όπως και τον αδελφό της, αλλά όλο του ξέφευγε. Παλαιότερα έφτιαξε μέχρι και ειδικό χώρο στο υπόστεγο του σπιτιού της στη Δράμα για προετοιμασία!

Η Αννα ήταν η μόνη που κοντράρισε μέχρι και τη 17η βολή την Κινέζα Τζανγκ, η οποία πήρε το χρυσό, και ήταν δεύτερη στη 16η και 17η βολή της, αλλά στην τελευταία της βολή (18η), στο «μπαράζ» για τον τελικό, έχασε στις λεπτομέρειες το ασημένιο μετάλλιο αφού συγκέντρωσε 177,7 βαθμούς έναντι 177,9 της Ρωσίδας Βιτάλινα Μπατσαράσκινα.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ. Ναι, μπορούσα και το ασημένιο, αλλά δεν έχει τόση σημασία το χρώμα του μεταλλίου όσο το γεγονός ότι ανέβηκα στο βάθρο και έκανα ένα παιδικό όνειρο πραγματικότητα» είπε η Αννα, ενώ μόλις άρχισε να εκφράζει τα παράπονά της για τη Σκοπευτική Ομοσπονδία Ελλάδος ότι δεν τη στηρίζει, ο πατέρας της προσπάθησε να την ηρεμήσει.

«Μπαμπά, δεν αλλάζουν τα πράγματα με ένα μετάλλιο, δεν ξεχνάμε» είπε και ο έμπειρος γονιός την αγκάλιασε και της είπε να απολαύσει τη στιγμή: «Δεν είναι ώρα για τέτοια».