Αναζήτηση
Από την εποχή που ετυμολογούσε το έντερο ως σύνθετη λέξη («εντός» και «ρέω»), για να δείξει στη σχέση σημαίνοντος και σημαινομένου την ανωτερότητα της ελληνικής γλώσσας, άρχισα να παρακολουθώ ιδιαιτέρως τον Ευριπίδη Στυλιανίδη. Κατ’ αρχάς, όπως παρακολουθώ τους καλούς καρατερίστες στα κινηματογραφικά έργα. Κατά δεύτερον, επειδή έχει εισφέρει τεράστιο υλικό στην αθάνατη νεοελληνική ελαφρότητα –το κάνει μάλιστα με βαρύνοντα τρόπο, με μια ιδιαίτερη σοβαροφάνεια που σε αδαείς θα μπορούσε να περάσει για ειδικό βάρος και για πραγματική σοβαρότητα. Κατά τρίτον, επειδή μιλάει συχνά ως «κύκλος» του σιωπηλού Βούδα της Ραφήνας, του Κώστα του Καραμανλή.
Για μένα είναι ο νέος Ευριπίδης, ιδίως επειδή κατάφερε να εμπλουτίσει την ελληνική βιβλιογραφία με ένα ογκώδες βιβλίο 800 σελίδων, υπό τον τίτλο «Ολα είναι θέμα Παιδείας» (Μίνωας 2011), η πρωτοτυπία του οποίου είναι ότι ο συγγραφέας του έχει γράψει (;) το πολύ μία σελίδα, του προλόγου. (Κατά τα άλλα, το βιβλίο περιέχει άχρηστα πράγματα, νομοθετήματα, διαταγές, ανακοινώσεις του υπουργείου Παιδείας το διάστημα 2007 – 2009, όταν ήταν στο συγκεκριμένο υπουργείο.) «Η πραγματική παιδεία μπορεί να αλλάξει τα πάντα: την κοινωνία, την οικονομία, τη χώρα, τον κόσμο» αποφαίνεται –και σε κάποιο σημείο της Γης ο Κοέλιο άφηνε έναν στεναγμό ζήλειας.
Εχει βάρος η σπονδή στην κοινοτοπία; Στην Ελλάδα, την υπηρέτησαν πολλοί πριν από τον Ευριπίδη Στυλιανίδη, θα συνεχίσουν να την υπηρετούν πολλοί μετά. Εκείνος, που σήμερα συντάσσεται με τις συριζαϊκές και ψεκασμένες μεθοδεύσεις, σε μια προσπάθεια πολιτικής αθώωσης του καραμανλισμού για τη χρεοκοπία διά της δικαστικής αναζήτησης συνωμοτών που δήθεν την προκάλεσαν, αθωώνει πρωτίστως τον εαυτό του. Ως στέλεχος του καραμανλισμού επένδυσε πολλά στον υπερπατριωτισμό και στο ρουσφέτι. Πιο διακεκριμένο πρόσφατο ρουσφέτι, η πρόσληψη 154 από την εκλογική του περιφέρεια χωρίς διαγωνισμό στην Τραμ ΑΕ το 2009 και 62 επιπλέον την παραμονή της προκήρυξης των εκλογών.
Κάνει κι αυτό η κοινοτοπία: κρύβει, πίσω από πομπώδεις εκφράσεις, τον κυνισμό.
