Πάνε χρόνια και καιροί, αλλ’ όταν ο Νικολά Σαρκοζί είχε, ως πρόεδρος, τοποθετήσει υπουργό Οικονομικών στο Μπερσί την Κριστίν Λαγκάρντ είχε κοντέψει να την αποπέμψει γιατί είχε τολμήσει να χρησιμοποιήσει τη λέξη «λιτότητα». Εμπειρος πολιτικός, ο Σαρκοζί ήξερε το βάρος που έχουν ορισμένες λέξεις στη δημόσια ζωή, ενώ η επιτυχημένη δικηγόρος Κριστίν, πολιτικός εκ μεταγραφής από την κοινωνία των επαγγελμάτων, δεν καταλάβαινε από τέτοια.
Τη λιτότητα, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έμαθε να την επιβάλλει χωρίς να μνημονεύεται το όνομά της. Ηλπιζε όμως να αποφύγει μια άλλη βρώμικη λέξη της πολιτικής οικονομίας: την ύφεση. Εκεί έχουμε εγκλωβιστεί όμως. Το πόρισμα του τμήματος ανάλυσης της Eurobank το οποίο παρουσιάζουν σήμερα «ΤΑ ΝΕΑ», επισημαίνει ότι το δεύτερο τρίμηνο του 2016 είναι το τέταρτο κατά σειράν με αρνητικό πρόσημο. Στην ίδια κατεύθυνση θα είναι και τα στοιχεία που θα δώσει αύριο η ΕΛΣΤΑΤ. Δεν χρειάζεται να επισημάνει κανείς με τίνος τη διακυβέρνηση συμπίπτουν όλα αυτά.
Ο κίνδυνος είναι η τάση να συνεχιστεί και το δεύτερο εξάμηνο αυτής της χρονιάς. Η αλήθεια είναι πως τα capital controls δυσκολεύουν τις εξαγωγές, ενώ η κατανάλωση μειώνεται μαζί με τα λεφτά κάτω από το στρώμα –αυτά όμως είναι συμπτώματα. Οι αιτίες έχουν να κάνουν με την ατελή διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, με την έλλειψη σαφούς κατεύθυνσης της ελληνικής οικονομίας και με το διαρκές αλαλούμ σε κρίσιμους τομείς όπως οι ιδιωτικοποιήσεις. Δεν βοηθά επίσης η τάση των κυβερνώντων να πολιτικοποιούν όλα τα οικονομικά ζητήματα –είναι χαρακτηριστική η υπόθεση των τραπεζών –καθώς τα αντιλαμβάνονται με όρους διαρκούς διελκυστίνδας εξουσίας.
Αραγε θα κάνουν σαν να μην είμαστε σε ύφεση, όπως δεν λένε ότι κυβερνούν με βασικό εργαλείο τη λιτότητα; Ούτως ή άλλως, η πραγματικότητα μιλάει από μόνη της.
