Νίκη της δικής της διαφορετικότητας ή ήττα για τη χειραφέτηση των άλλων; Η Ιμπντιχάζ Μουχάμαντ έγινε η πρώτη αθλήτρια στην ιστορία της εθνικής ομάδας των Ηνωμένων Πολιτειών που κατέκτησε το δικαίωμα να αγωνιστεί με μαντίλα. Η Ιστορία, όμως, γράφεται από πολλές πλευρές. Και μια άλλη πλευρά λέει ότι η Ιμπντιχάζ Μουχάμαντ παραμένει μία από τις εκατομμύρια μουσουλμάνες στον κόσμο που καλύπτουν τα μαλλιά τους για έναν αναχρονιστικό θρησκευτικό λόγο: επειδή υποτίθεται ότι το γυναικείο σώμα είναι ένας πειρασμός από τον οποίο πρέπει να προφυλαχτούν οι άνδρες, ένα οπτικό σκάνδαλο που προκαλεί, ένα οιονεί αντικείμενο του σεξ που διεγείρει την κακόμοιρη ανδρική τεστοστερόνη.
Η φιλοδοξία της αμερικανίδας αθλήτριας να εμφανιστεί με μαντίλα είναι ενδεχομένως μεγαλύτερη από τον πόθο της να κερδίσει ένα μετάλλιο με το ξίφος της. Είναι όμως σαν να τρυπάει με το ίδιο ξίφος τον πόθο πολλών γυναικών στον υπόλοιπο κόσμο να βγουν στον δρόμο με τα μαλλιά τους να ανεμίζουν από τον αέρα. Για κάθε γυναίκα στη Δύση που επιλέγει να εμφανιστεί στους αγώνες με μαντίλα ή να παίξει με το κύμα στη θάλασσα ντυμένη σαν βατραχάνθρωπος στο όνομα της θρησκευτικής ελευθερίας και της διαφορετικότητας, υπάρχουν χιλιάδες γυναίκες, όχι μόνο στον μουσουλμανικό κόσμο αλλά και στις δυτικές χώρες, που βλέπουν τη δική τους ελευθερία να ασφυκτιά κάτω από ένα κομμάτι ύφασμα και τη ζωή τους να καταδικάζεται στην ομοιομορφία.
Εντάξει, η μαντίλα είναι αξεσουάρ και στην Ιμπντιχάζ Μουχάμαντ πάει. Οι μεγάλοι οίκοι έχουν δημιουργήσει ολόκληρες κολεξιόν για την αγορά της Τουρκίας, η Περιστέρα Μπαζιάνα άλλαξε τρεις – τέσσερις όταν επισκέφθηκε το Ιράν. Δεν μπορεί να απαγορεύσει κανείς στην ξιφομάχο να τη φοράει, στους μόδιστρους να τις σχεδιάζουν ή στην πρωθυπουργική σύζυγο να τις δοκιμάζει σε διάφορα σχέδια και χρώματα. Μπορεί, όμως, να ελπίζει σε μία τους κουβέντα.
