Πριν από σαράντα χρόνια ο Τζόρτζιο Αρμάνι δημιούργησε μία νέα ταυτότητα στη μόδα. Χρησιμοποίησε αδιόρατες αποχρώσεις, μαλακά υφάσματα και σακάκια χωρίς τα εσωτερικά σκληρά γεμίσματα, για να ξεπεράσει τον χρόνο και τις ενδείξεις που μένουν από αυτόν πάνω στα ρούχα. Επίσης διαμόρφωσε μία λεπτή γραμμή ανάμεσα στο αρσενικό και το θηλυκό, ανάμεσα στη λιτότητα και την πολυτέλεια, βάζοντας όρια στον μοντέρνο εντυπωσιασμό. Αυτήν την ίδια φιλοσοφία ο Μαέστρο της ιταλικής μόδας την πέρασε και στο πρόσφατο μεγάλο του έργο: το Armani/Silos. Πρόκειται για το μουσείο που δημιούργησε σε μία αναπτυσσόμενη οικιστικά πρώην βιομηχανική ζώνη του Μιλάνου προκειμένου να συγκεντρώσει και να παρουσιάζει το αρχείο του από τη σαραντάχρονη παρουσία του στη μόδα. Το Armani/Silos δεν είναι απλά ένα κτιριακό κέλυφος. Είναι μία αρχιτεκτονική πρόταση που προκύπτει από έναν σχεδιαστή μόδας ο οποίος έχει τη φήμη του δημιουργού με ολοκληρωμένη άποψη σε ότιδήποτε τον αφορά. Το αντιλαμβάνεται κανείς από τη στιγμή που φτάνει στη via Bergognone 40 και, πριν σηκώσει το βλέμμα του ψηλά για να παρατηρήσει πώς μία αποθήκη σιτηρών μετατράπηκε σε αρχείο Αρμάνι, βλέπει κάτω από τα πόδια του την άσφαλτο του δρόμου, έξω από την είσοδο του Armani/Silos. Η ασφαλτος διαφέρει από αυτήν στους γύρω δρόμους. Είναι πιο μαύρη, λεία και με τόσο παραπάνω πάχος ώστε να την αισθάνονται άνετα οι σόλες των παπουτσιών, σαν να βυθίζονται σε ένα αθόρυβο δάπεδο πολυτελείας που απορροφά τους κραδασμούς και τους ήχους των τακουνιών.

«Αποφάσισα να το ονομάσω Silos επειδή το κτίριο αποθήκευε την τροφή, που φυσικά είναι απαραίτητο συστατικό της ζωής. Για εμένα όπως η τροφή είναι απαραίτητη, άλλο τόσο είναι και τα ρούχα απαραίτητα στη ζωή μου», δηλώνει ο Αρμάνι στο έντυπο – οδηγό το οποίο προμηθεύουν στους επισκέπτες οι μαυροντυμένοι φύλακες με παρουσιαστικό και αναλογίες μοντέλων. Και με το Armani/Silos μπαίνει στην ακολουθία των μεγάλων οίκων της μόδας που δημιουργούν μουσεία με θεαματική ατμόσφαιρα με σκοπό να προσδώσουν αξία στις αρχειακές συλλογές τους. Ή στα έργα σύγχρονης τέχνης που έχουν αποκτήσει και τα οι οποία δίνουν κύρος στις τρέχουσες συλλογές των ρούχων που πουλάνε στα καταστήματά τους σε όλον τον κόσμο. Σε αντίθεση βέβαια με τους ιδιοκτήτες ανάλογων μουσείων όπως είναι το ζεύγος Πράντα, η οικογένεια Τρουσάρντι, ο Μπερνάρ Αρνό (ιδιοκτήτης του Louis Vuitton) ή ο Φρανσουά Πινό (μεταξύ άλλων του ανήκουν οι Yves Saint Laurent, Bottega Veneta, Gucci) ο Τζόρτζιο Αρμάνι δεν είναι κάτοχος συλλογής έργων τέχνης. Ο Μαέστρο επένδυσε ένα σημαντικό ποσό για να μετατρέψει τα σιλό της δεκαετίας του ’50 σε ένα περίβλημα γοητείας των δικών του δημιουργιών. Αλλωστε θεωρεί ότι οι δικοί του δεσμοί με την τέχνη υπάρχουν μέσα από το δίκτυο των σταρ του κινηματογράφου οι οποίοι ντύνονται για τους ρόλους τους στις ταινίες του Χόλιγουντ ή για να παραλάβουν τα βραβεία τους σε νύχτες στρωμένες με κόκκινα χαλιά.

Τελευταία Νέα