Πρόκειται ουσιαστικά για το πετράδι του στέμματος της κορυφαίας αθλητικής διοργάνωσης του πλανήτη και δικαίως αποτελεί το πιο Ηigh Demand γεγονός στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Δεν είναι τυχαίο ότι αποτελεί το πιο ακριβό προϊόν παγκοσμίως για να διαφημιστεί κάποιος λίγο πριν τη εκκίνηση, ενώ τόσα χρόνια τα διεθνή τηλεοπτικά κανάλια πληρώνουν αδρά για την προβολή της κούρσας της μιας ανάσας και ποντάρουν πολλά.

Η παρουσία του Γιουσέιν Μπολτ στο αγώνισμα από τους Ολυμπιακούς του Πεκίνου 2008 κι έπειτα άλλαξε ουσιαστικά την όλη διαδικασία του πώς βλέπει κάποιος την κορυφαία κούρσα. Ο Τζαμαϊκανός είναι από άλλο ανέκδοτο και στο Ρίο περιμένουμε να δούμε αν θα μπορέσει να μπει στο πάνθεον ως ο μοναδικός αθλητής στην Ιστορία που θα έχει κατακτήσει τρία χρυσά μετάλλια στα 100 μέτρα. Ολα τα φώτα της δημοσιότητας πέφτουν πάνω σε αυτό το γεγονός και καταλαβαίνει κανείς γιατί είναι τόσο ελκυστικό, αφού μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα (σταθερά κάτω από 10” τον τελευταίο σχεδόν αιώνα) αναδεικνύεται ο ταχύτερος άνθρωπος του κόσμου. Από τις κούρσες των 100 μέτρων που έχουν αφήσει εποχή, με διαφορά στην πρώτη θέση είναι αυτή της Σεούλ το 1988. «Ακόμα και σήμερα αποκαλείται ως η πιο βρώμικη (και διεφθαρμένη) κούρσα όλων των εποχών, και όχι άδικα. Εκτός από τον Καναδό Μπεν Τζόνσον που δύο μέρες μετά το εξωπραγματικό 9”79 βρέθηκε ντοπέ και του αφαιρέθηκε το χρυσό μετάλλιο, πρώτος και καλύτερος ο υπεράνθρωπος Καρλ Λιούις είχε ομολογήσει ότι ντοπαριζόταν συστηματικά στα τράιαλς των ΗΠΑ πριν τους μεγάλους αγώνες. Ομως με επίδοση 9”92 πήρε το χρυσό του Τζόνσον. Αλλά και ο Βρετανός Λίντφορντ Κρίστι που προωθήθηκε στη δεύτερη θέση είχε και αυτός μπλεξίματα με τις απαγορευμένες ουσίες. Αξιοσημείωτο το γεγονός ότι χρειάστηκε να περάσουν 11 χρόνια για να βρεθεί κάποιος αθλητής να πέσει από τα 9.80” και να σημειώσει το 9”79 του Μπεν Τζόνσον (που δεν είχε μετρήσει) και αυτός ήταν ο Αμερικανός Μορίς Γκριν. Η κούρσα στη Σεούλ ήταν ιδιαίτερη και για έναν ακόμα λόγο καθώς ήταν η πρώτη ύστερα από τρία συνεχόμενα μποϊκοτάζ αθλητών και αθλητριών στους Ολυμπιακούς Αγώνες (Μόντρεαλ 1976 και κυρίως Μόσχα 1980 και Λος Αντζελες 1984), κάτι που είχε επηρεάσει ιδιαίτερα και τη σύνθεση στο κατοστάρι.

Ιδιαίτερη κούρσα και αυτή στη Βαρκελώνη το 1992, με τον Βρετανό Λίντφορντ Κρίστι να γίνεται τότε ο γηραιότερος πρωταθλητής στο αγώνισμα.

Πολυνίκες

Οι Αμερικανοί μετρούν 16 χρυσά (με τελευταίο του Γκάτλιν στην Αθήνα το 2004) και 38 μετάλλια στο σύνολο των τελικών των 100 μέτρων, ενώ ακολουθούν πολύ πιο πίσω η Βρετανία με μόλις 3 χρυσά (και οκτώ στο σύνολο) και η Τζαμάικα με τον Καναδά που έχουν από δύο νίκες, με τον Μπολτ να θέλει να βάλει τη χώρα του πλάι στους Βρετανούς εφέτος.

Τελευταία Νέα