«Η μεγάλη μουσική δεν είναι ακατανόητη»

Στη δεύτερη διοργάνωσή του το Διεθνές Φεστιβάλ Μουσικής Μολύβου ταυτίζεται μοιραία με την ανθρωπιστική κρίση που έχει μετατρέψει τη Λέσβο σε κομβικό σημείο στον μεταναστευτικό χάρτη. Γι’ αυτό και η φετινή διοργάνωση φέρει τον τίτλο «Σταυροδρόμια», φιλοδοξώντας να αναδείξει μέσω της μουσικής τη θετική αξία της διαφορετικότητας χωρίς να κλείνει τα μάτια στο «τραύμα» που κουβαλάει το νησί. Από σήμερα, οπότε σηκώνει αυλαία, έως τις 19 Αυγούστου, είκοσι νέοι και ταλαντούχοι σολίστ, από την αφρόκρεμα της ευρωπαϊκής κλασικής μουσικής, ξαναδίνουν πνοή στα έργα κλασικών δημιουργών στο κάστρο της περιοχής εφαρμόζοντας την αρχή ότι η δημιουργία πηγάζει μέσα από την ποικιλομορφία.

Σύμφωνα με τη Δανάη και την Κυβέλη Ντέρκεν, τις δύο ελληνογερμανίδες πιανίστριες που μαζί με τον επιχειρηματία Δημήτρη Τρύφων εμπνεύστηκαν το φεστιβάλ, το φετινό πιο ώριμο πρόγραμμα του φεστιβάλ «ακολουθεί τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και τα τέσσερα στοιχεία της φύσης τα οποία διασταυρώνονται μουσικά, ανακινούν τα δεδομένα και δημιουργούν κάτι καινοτόμο». Τα σταυροδρόμια εντοπίζονται σε κάθε έργο που θα παρουσιαστεί στους κατοίκους και τους επισκέπτες της Λέσβου, όχι μόνο στις επίσημες συναυλίες αλλά και στα μουσικά ιντερλούδια – έκπληξη που στήνονται στα καλντερίμια, στην παραλία, στο λιμάνι και στις γωνιές του χωριού. Από τα «Σκόρπια σχέδια» του σύρου συνθέτη Κινάν Αζμέχ, το «Κουαρτέτο για πιάνο» του Γερμανού Γιοχάνες Μπραμς και το «Nedudim» του Τζίλαντ Χόχμαν σε διασκευή για μαντολίνο και κουιντέτο εγχόρδων, που θα παρουσιαστεί εδώ για πρώτη φορά, μέχρι το έργο «Στο σταυροδρόμι» της ελληνίδας συνθέτριας Αθηνάς Αδαμοπούλου, την παραγγελία του φεστιβάλ για τη φετινή θεματική του.

Το «Νσυν» επικοινώνησε με έναν από τους εκλεκτούς προσκεκλημένους του φεστιβάλ, με περγαμηνές στην ερμηνεία Ντβόρζακ και Μότσαρτ: τον πιανίστα και συχνό συνεργάτη της Φιλαρμονικής του Βερολίνου Λαρς Φογκτ. Στο «Dumky» του Αντονίν Ντβόρζακ, για παράδειγμα (τρίο για πιάνο, βιολί και βιολοντσέλο σε μι ελάσσονα), που περιλαμβάνεται στο πρόγραμμα, ο σολίστ καλείται να μεταφέρει τη συναισθηματική φόρτιση των θρήνων της βοημικής παράδοσης. Ο γερμανός μουσικός, που είναι μέλος παράλληλα της γνωμοδοτικής επιτροπής του φεστιβάλ, θα ενώσει τις δυνάμεις του με την Αννα Ρέσζνιακ (βιολί) και τον Μαξιμίλιαν Χόρνουνγκ (βιολοντσέλο) ώστε με τις ερμηνείες τους να αναδείξουν όλες τις πτυχές της σύνθεσης του Ντβόρζακ. «Είναι ένας από τους πιο ιδιοφυείς συνθέτες όλων των εποχών, κατά τη γνώμη μου. Ο πλούτος των ιδεών του, μελωδικά και αρμονικά, ακόμη και δομικά, κόβει την ανάσα. Δεν είναι τυχαίο που ο Μπραμς αγαπούσε τη μουσική του τόσο πολύ. Επειδή κάποιες από τις μουσικές του είναι τόσο ανοιχτά προσβάσιμες, έχουμε την τάση να κάνουμε το λάθος να πιστεύουμε ότι μπορεί να μην είναι τόσο “μεγάλες” όπως εκείνες άλλων συνθετών. Αλλά, ακριβώς όπως ο Μότσαρτ, ο Ντβόρζακ αποδεικνύει ότι η μεγάλη τέχνη δεν χρειάζεται να είναι ακατανόητη για να μεγαλουργήσει» μας λέει.

ΚΛΑΣΙΚΗ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ. Οντας υπέρμαχος του να γίνει η μουσική στοιχείο της καθημερινής ζωής των ανθρώπων, εφάρμοσε το πρόγραμμα «Rhapsody in School» σε σχολεία της Γερμανίας και της Αυστρίας με στόχο να έρθουν οι μαθητές κοντά σε γνωστούς δημιουργούς. Κάτι αντίστοιχο έκανε και με το πρόγραμμα «Μουσικό κλειδί» τον φετινό χειμώνα σε σχολεία της Λέσβου. «Ας ελπίσουμε ότι κάποια από τα παιδιά με τα οποία παίξαμε και μιλήσαμε ενδιαφέρθηκαν λίγο γι’ αυτόν τον υπέροχο κόσμο της κλασικής μουσικής. Ισως κάτι τους κέντρισε το ενδιαφέρον να μάθουν περισσότερα πράγματα για αριστουργήματα της μουσικής και ίσως βρήκαν το κίνητρο για να μάθουν ένα όργανο» σχολιάζει. Οπως και να έχει, ο σπόρος που και ο ίδιος προσπάθησε να φυτέψει στις καρδιές των νεαρών μαθητών για την κλασική μουσική ίσως να ανθίσει στις 18 Αυγούστου, στην ειδική συναυλία στην οποία τα παιδιά που ξεχώρισαν στο πρόγραμμα θα συνεργαστούν με τους σολίστ του φεστιβάλ. «Δεν έχει να κάνει τόσο με τη δική μας τη δουλειά όσο με τα έργα των μεγάλων δασκάλων, των συνθετών. Πρέπει να υπάρξει μια συναισθηματική πρόσβαση για όσα παιδιά θέλουν να ανακαλύψουν τη μουσική. Να παίζουμε και να τους μιλάμε με όλη την αγάπη για τη μουσική που είναι μέσα μας, να τα αφήσουμε να αισθάνονται πόσο παθιασμένοι είμαστε για τη μουσική! Στη συνέχεια υπάρχει η πιθανότητα να πάρουν μια σπίθα από αυτή την απίστευτη φωτιά που είναι η μουσική» τονίζει.