Η είδηση καραδοκεί (ακόμη και σε τούτη την «τυφλή» εβδομάδα των Επιδαυρίων). Και σύντομα θα είναι και επίσημη. Μιλάμε για το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, που ύστερα από επισταμένη παρατήρηση της προσέλευσης κοινού –που δεν ήταν διόλου μικρή και φέτος στην Αθήνα και στην Επίδαυρο, επιβεβαιώνοντας στη δεύτερη και το ρεπορτάζ του «Νσυν» περί μεγάλης επιστροφής των θεατών –αποφασίστηκε να αλλάξει το χρονικό του σχήμα.

Κυρίως στην Αθήνα, όπου από του χρόνου οι εκδηλώσεις του Φεστιβάλ προγραμματίζεται, κατά πληροφορίες της στήλης, να αρχίζουν από τις 15 Μαΐου και να κλείνουν γύρω στις 15 Ιουλίου. Τα Επιδαύρια θα κρατηθούν χρονικά στο ίδιο πλαίσιο, με μια τάση προς τα τέλη Ιουνίου ως προς την έναρξη ώστε η λήξη να μη συμπίπτει με τον –δύσκολο –Δεκαπενταύγουστο.

Στις 24 Ιουλίου φαίνεται ότι θα μαζεύουν βαλίτσες στο πευκόφυτο κάμπινγκ των 20 στρεμμάτων, πίσω από το Κέντρο Υγείας Λυγουριού, οι 150 πρώτοι σπουδαστές και οι καθηγητές του νεότοκου Λυκείου Επιδαύρου, άλλως του Διεθνούς Θερινού Σχολείου Αρχαίου Δράματος, που ιδρύθηκε και ήδη οργανώνεται από τη διεύθυνση του Φεστιβάλ, τον Δήμο Ασκληπιείου, την Περιφέρεια, με τη συνδρομή και της επιδαύριας Αρχαιολογικής Υπηρεσίας.

Θα έχουν άλλωστε ολοκληρώσει τις 170 ώρες διδασκαλίας, σε δύο 15νθήμερες περιόδους, από 22 Ιουνίου έως 6 Ιουλίου και από 10 έως 24 Ιουλίου, στο κάμπινγκ, αλλά και τα εργαστήρια και τις παραστάσεις τους κυρίως στο μικρό θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου, αλλά και –πιθανότατα –στο μεγάλο, σε ημέρες εκτός «επίσημων» παραστάσεων, σε ρωμαϊκή έπαυλη, στο στάδιο του Ασκληπιείου, σε υπαίθριους χώρους ναών (ξωκκλήσια) και μοναστηριών της Αργολίδας και αλλού.

Σπουδάζοντας –τι άλλο; –το πιο εξαγώγιμο πολιτιστικό knowhow (τεχνογνωσία, αν θέλετε) που έχει η Ελλάδα: την τέχνη και την τεχνική παραστάσεων αρχαίου δράματος σε υπαίθριους χώρους. Μην το διαβάζετε σαν κάτι απλό. Αυτό είναι κάτι που οι έλληνες καλλιτέχνες (σκηνοθέτες, ηθοποιοί, σκηνογράφοι, συνθέτες κ.λπ.) γνωρίζουν πολύ καλά. Και σε αυτό εστίασε η διεύθυνση του Φεστιβάλ, ιδρύοντας το –διεθνές –Λύκειο.

Και όταν λέμε διεθνές δεν μιλάμε μόνο στο επίπεδο των 150 σπουδαστών (ήδη ξεκίνησαν οι αιτήσεις από όλο τον κόσμο), αλλά και καθηγητών, που δίπλα στους έλληνες καλλιτέχνες θέλουν να αφομοιώσουν, να βιώσουν και να μεταλαμπαδεύσουν τις –υπαίθριες –θεατρικές τεχνικές (φωνή, ήχος κ.λπ.). Ηδη έχουν δηλώσει συμμετοχή καθηγητές από το Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια των ΗΠΑ (UPenn), διάσημος εικαστικός από το οποίο φαίνεται ότι προσφέρθηκε να σχεδιάσει το λογότυπο του Λυκείου Επιδαύρου. Αλλά και από πανεπιστήμια της Ρωσίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Βρετανίας κ.α.

Οπως φαίνεται του χρόνου θα αλλάξει και ο υπαίθριος χώρος στάθμευσης έξω από το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου.

Η απόφαση ελήφθη από το Διοικητικό Συμβούλιο, ύστερα από επανειλημμένες εισηγήσεις του υπευθύνου του Φεστιβάλ. Δεν υλοποιήθηκε φέτος, καθώς και οι παραστάσεις είχαν αρχίσει και οι 10.000 – 15.000 ευρώ που απαιτούνται, θεωρήθηκε από τη διεύθυνση ότι θα ήταν καλύτερο να δοθεί οικονομική προτεραιότητα στους –απλήρωτους από πέρυσι –πιστωτές του θεσμού. Το σχέδιο πάντως περιλαμβάνει ειδικές περισχοινίσεις, ξεχωριστούς τομείς και αποτελεσματικότερους τρόπους ελέγχου της κυκλοφορίας των οχημάτων.

Καθώς το φετινό επιδαύριο θεατρικό ταξίδι φτάνει στο τέλος του, ο δρόμος της επιστροφής, στρωμένος εδώ και βδομάδες με αμέτρητες αφίσες για τους επικείμενους (Παρασκευή και Σάββατο) αριστοφανικούς «Ορνιθες» της Στέγης κατά Νίκο Καραθάνο –τις οποίες κάλυψαν εσχάτως, αναίσχυντα, αφίσες από ντόπια και μη κλαρίνα και κλαριντζήδες –περνάει και από την (αρχαία) Αιγιαλεία. Η οποία κρατάει την ανάσα της για να δει αν θα πραγματοποιήσει την απειλή παραίτησής του ιερωμένος, εξαιτίας του αριστοφανικού «Πλούτου» (κατά Γιώργο Κιμούλη, που άνοιξε τα Επιδαύρια και περιοδεύει), στο μποϊκοτάρισμα του οποίου αρνήθηκε να ακολουθήσει το ποίμνιο (αντιθέτως, έκανε ένα ακόμη sold out στην περιοδεία). Και πολύ ελαβώθη, οπότε σε ανοιχτή επιστολή, στην οποία έδειξε να συγχέει βασανιστές με βασανιζόμενους (επί χούντας), εξαπέλυσε την οδυνηρή –ανυλοποίητη –απειλή. Πού να ήξερε ο παππούς Αριστοφάνης ότι έβλεπε και το μέλλον, όταν έβαζε τον Πλούτο να κάνει χουνέρι και στους ιερείς.

ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ

(έως τώρα)

Η ποιητική απόδοση του αείμνηστου καθηγητή Δημήτρη Ν. Μαρωνίτη («Αντιγόνη» του Εθνικού) και των Κ.Χ.Μύρη/Γιώργου Κιμούλη («Πλούτος»). Ο καλοκουρδισμένος Χορός και η μουσική (από τον Θοδωρή Αμπαζή) στον ελληνορωσικό «Οιδίποδα», όπως και ο –σκηνικός –κύλινδρος της μοίρας (Αντόμας Γιακόβσκις). Ο εναγκαλισμός Ετεοκλή – Πολυνείκη και η απουσία μικροφώνων στους «Επτά επί Θήβας» του ΚΘΒΕ. Η ρυθμική έναρξη και το γυμνό της «Λυσιστράτης». Οι ερμηνείες: Πέτρος Φιλιππίδης, Γιάννης Μπέζος, Γιώργος Κιμούλης («Πλούτος»), Δημήτρης Λιγνάδης («Αντιγόνη»), Δημήτρης Παπανικολάου, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη («Ορέστεια»).

ΧΜΜΜΜ

(έως τώρα)

Η μετάφραση της «Λυσιστράτης» κατά Δημήτρη Δημητριάδη (λιγότερο της «Ορέστειας»). Η απουσία λαού/Χορού στην «Αντιγόνη». Η απονενοημένη, προκλητική Κασσάνδρα στην «Ορέστεια». Το κιτς στα αστεία και στο σκηνικό (Γιώργος Σαπουντζής) της «Λυσιστράτης», όπως και οι υστερίες και η φωνητική αδυναμία της Λένας Κιτσοπούλου. Η διάρκεια κάποιων παραστάσεων.