Υπάρχουν νεοκαραμανλικοί των οποίων η πολιτική ύπαρξη δεν εξαντλείται στην ιδιότητα του νεοκαραμανλικού. Κάποιοι από αυτούς προσπαθούν να σε πείσουν ότι αυτό που η πολιτική αγορά έχει ορίσει ως προσέγγιση της καραμανλικής ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν συνέβη ποτέ. Εννοούν ότι ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός δεν ήρθε ποτέ σε πολιτική συνεννόηση με τον Τσίπρα.

Ομως, δεν χρειάζεται κανείς να φανταστεί τέτοια παρασκηνιακή συνεννόηση. Γιατί, τουλάχιστον από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει σχεδιασμός που εκτυλίσσεται στο φως της ημέρας. Οχι μόνο με τη στρατολόγηση – ή τη χειροτονία – στελεχών από τις τάξεις των νεοκαραμανλικών. Αλλά και με μια πιο βαθιά πολιτική ταύτιση, όπως αυτή που εκδηλώνεται τώρα με την αναβίωση της δίωξης κατά του πρώην προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ.

Χάρη στην αναθέρμανση της υπόθεσης οι ορκισμένοι νεοκαραμανλικοί – που συγκροτούν πλέον κάτι σαν λόχο πολιτικών αποστράτων – διεκδικούν πάλι λίγο χώρο στη σκηνή. Φέρνουν έτσι ξανά στην επιφάνεια το γεγονός ότι έχουν την ίδια αντίληψη με τον ΣΥΡΙΖΑ για τα αίτια της κρίσης.

Οι ταυτίσεις δεν σταματούν εδώ. Αρκεί κανείς να δει με ποιους όρους εκφράζεται η επαναδραστηριοποίηση των νεοκαραμανλικών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο Ευριπίδης Στυλιανίδης. Σύμφωνα με τον πρώην βουλευτή, κάποιοι «το 2000 έκλεψαν τις εκλογές». «Το 2007 έκαψαν την Ελλάδα». Τότε, όπως και σήμερα, «φοβούνται τον Καραμανλή». Πρόκειται για ένα είδος καταγγελτικού λόγου που δεν έχει ανάγκη ούτε τα ονόματα, ούτε τους αριθμούς. Ενός λόγου χειραφετημένου από την πραγματικότητα που καθιερώθηκε ως γλώσσα της αντιμνημονιακής αγανάκτησης και αυτοτοποθετείται στον αντίποδα αυτού που ο Στυλιανίδης ονομάζει «δήθεν τεχνοκρατικό λόγο».

Γιατί χρειάζεται κάποιος να κουράζεται με την «τεχνοκρατική» λεπτομέρεια της αύξησης του δημόσιου χρέους κατά 120 δισ. την πενταετία 2004-2009; Γιατί χρειάζεται να ξέρει ότι σχεδόν διπλασιάστηκε η δαπάνη για συντάξεις; Γιατί χρειάζεται, ας πούμε, να θυμάται ότι ο υπουργός Μεταφορών της κυβέρνησης Καραμανλή παρέδωσε το 2009 έναν ΟΣΕ που είχε έλλειμμα 1 δισ. ευρώ τον χρόνο;

Οχι, δεν υπάρχει συμπαιγνία νεοκαραμανλικών – ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει αισθητική, υφολογική και ιστορική τους ταύτιση στη δημόσια σφαίρα. Υπάρχει de facto και η στρατηγική τους ευθυγράμμιση – με τους νεοκαραμανλικούς να υλοποιούν αυτό που εξαρχής εκδηλώθηκε ως κυβερνητικό στρατήγημα για τον αποπροσανατολισμό της ΝΔ.

Απαιτώντας από τον Μητσοτάκη να υιοθετήσει πολιτικά τη δίωξη Γεωργίου, οι νεοκαραμανλικοί δεν του ζητούν μόνο να προστατεύσει την υστεροφημία του Καραμανλή. Του ζητούν να γίνει ο ετεροχρονισμένος αντίλαλος των νταουλιών – να προσυπογράψει το αντιμνημονιακό αφήγημα για την κρίση, που ούτε ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πιστεύει πια. Του ζητούν επιπλέον να νομιμοποιήσει πολιτικά τη μεθόδευση δικαστικής επαναφόρτισης μιας δημοσιονομικά και ιστορικά περαιωμένης υπόθεσης.

Η απήχηση αυτού του προσανατολισμού μετρήθηκε στην πρόσφατη εσωκομματική εκλογή στη ΝΔ. Εκείνη η εκλογή έδειξε τι κοινωνικό αντίκρισμα έχουν πια οι νομιζόμενοι κληρονομικοί τίτλοι.

Τελευταία Νέα