Μία μικροσκοπική περιοχή στον εγκέφαλο μπορεί να καθορίζει – τουλάχιστον εν μέρει – αν κάποιος θα είναι γενναιόδωρος ή… σπάγκος, σύμφωνα με μία νέα μελέτη.
Η περιοχή λέγεται υπογονάτιος πρόσθιος φλοιός του προσαγωγίου (subgenual anterior cingulate cortex) και όπως διαπιστώθηκε είναι το μοναδικό τμήμα του εγκεφάλου που ενεργοποιείται όταν μαθαίνουμε να προσφέρουμε στους άλλους, κατά την δρα Πατρίσια Λόκγουντ, από το Κέντρο Νοητικής Νευροψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.
Προγενέστερες μελέτες έχουν δείξει ότι η ίδια περιοχή είναι μικρότερη σε όσους πάσχουν από μείζονα κατάθλιψη ή από διπολική διαταραχή.
Στη νέα μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Proceedings of the National Academy of Sciences» (PNAS),η δρ Λόκγουντ και οι συνεργάτες της αναζήτησαν τις ρίζες της αλτρουϊστικής συμπεριφοράς σε ομάδα εθελοντών, από τους οποίους ζήτησαν να παίζουν ένα παιχνίδι εν όσω υποβάλλονταν σε λειτουργική μαγνητική τομογραφία (fMRI) εγκεφάλου.
Η εξέταση αυτή δείχνει ποιο σημείο του εγκεφάλου ενεργοποιείται κάθε φορά που κάνουμε κάτι.
Πριν από το παιχνίδι οι εθελοντές συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια που αξιολόγησαν τη γενναιοδωρία και την αλτρουϊστική συμπεριφορά τους.
Στη διάρκεια του παιχνιδιού οι εθελοντές έπρεπε να διαλέγουν ανάμεσα σε δύο διαφορετικά σύμβολα, το ένα από τα οποία είχε πολλές πιθανότητες να συνοδεύεται από ένα βραβείο για τον εαυτό τους και το άλλο με ένα βραβείο για άλλα άτομα.
Καθώς περνούσε η ώρα, οι εθελοντές μάθαιναν να ξεχωρίζουν ποια ήταν τα σύμβολαπου ήταν πιθανότερο να επιβραβεύσουν τους ίδιους και ποια θα επιβράβευαν άλλα άτομα.
Σε γενικές γραμμές, η αναγνώριση των συμβόλων που θα επιβράβευαν τους ίδιους ήταν πιο γρήγορη. Ωστόσο σε όσους εθελοντές ήταν γενναιόδωροι, η αναγνώριση των συμβόλων που θα ωφελούσαν τους άλλους ήταν πιο γρήγορη απ’ ό,τι σε εκείνους που περισσότερο νοιάζονταν για τον εαυτό τους.
Επιπλέον, όταν οι εθελοντές μάθαιναν τα σύμβολα που θα επιβράβευαν τους άλλους, ενεργοποιείτο μόνο ο υπογονάτιος πρόσθιος φλοιός του προσαγωγίου, αλλά όχι με την ίδια ένταση σε όλους.
Στην πραγματικότητα, η ενεργοποίησή του ήταν πολύ εντονότερη στους γενναιόδωρους εθελοντές, γράφουν οι ερευνητές στο άρθρο τους.
Τα ευρήματα αυτά μπορεί να εξηγούν γιατί μερικοί άνθρωποι μοιάζουν εκ φύσεως πιο δοτικοί και πρόθυμοι να φροντίζουν τους άλλους, ενώ κάποιοι άλλοι ασχολούνται μόνο με τον εαυτό τους, λένε.
Και εκτιμούν ότι θα μπορούσαν στο μέλλον να οδηγήσουν σε μια θεραπεία για τους πάσχοντες από προβλήματα όπως η αντικοινωνική διαταραχή προσωπικότητας (ή κοινωνιοπάθεια, sociopathy) που χαρακτηρίζεται από πλήρη απουσία συμπόνιας για τους άλλους.
