Εντάξει, δεν πρόκειται και για τον τορπιλισμό της «Ελλης». Οταν όμως μια κυβέρνηση πανηγυρίζει για ένα θετικό δημοσίευμα των «Financial Times», το δυσοίωνο δημοσίευμα του «Spiegel» ανήμερα τον Δεκαπενταύγουστο μπορεί να της φανεί σαν τριπλή τορπίλη: την ώρα που ο υπουργός Αμυνας διαβάζει κατανυκτικά το «Πιστεύω» στην Παναγία της Τήνου, το γερμανικό περιοδικό βλέπει και χάος στο Προσφυγικό, και πρόβλημα στην οικονομία, και πρόωρες εκλογές.

Για μια κυβέρνηση που πιστεύει ότι η επιβίωσή της εξαρτάται από τα δημοσιεύματα και όχι από την πραγματικότητα που ζει η μάζα των ψηφοφόρων της, το δημοσίευμα του «Spiegel» δεν έχει μόνο κάτι από το ανόμημα του ιταλικού προπολεμικού υποβρυχίου. Μπορεί να ενεργοποιήσει τα πιο συνωμοσιολογικά αντανακλαστικά. Εάν οι «FT» προκαλούν σκιρτήματα χαράς που μετουσιώνονται σε θριαμβολογικά tweets της κυβερνητικής εκπροσώπου, το «Spiegel» (ή η «Guardian» προχθές) πυροδοτεί τον μηχανισμό της καταγγελίας. Και δεν χρειάζεται να αλλάξουν και πολλά –απλώς αντί να καταγγείλεις τη «διαπλοκή» εσωτερικού καταγγέλλεις τα «ξένα κέντρα» εξωτερικού και τα υποτιθέμενα σκοτεινά τους συμφέροντα.

Το πολιτικό σύστημα δεν διακρίνεται για τη φιλομάθειά του και οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν δείχνουν να θέλουν να εξαιρεθούν από τον κανόνα. Καταγγέλλουν ό,τι κατήγγελλαν άλλοι πριν από αυτούς. Μόνο που η φιλοδοξία τους να δημιουργήσουν ένα ελεγχόμενο ολιγοπώλιο ενημέρωσης μαρτυρά ένα ανησυχητικό άλμα ποιότητας. Ενώ θυμίζει όλο και πιο πολύ κάποιον που μόλις πριν από 48 ώρες μίλησε για «αηδιαστικά και διεφθαρμένα» μίντια. Τον λένε Ντόναλντ Τραμπ, αυτού δεν του αρέσουν η «Ουάσιγκτον Ποστ» και οι «Νιου Γιορκ Τάιμς». Και δίνει ιδέες.

Τελευταία Νέα