Το τελειότερο λεπτό στην ιστορία των κρίκων. Ο χρυσός ολυμπιονίκης μας Λευτέρης Πετρούνιας είναι ο κορυφαίος αθλητής όλων των εποχών σε έναν τελικό μεγάλης διοργάνωσης, παίρνοντας σχεδόν τον απόλυτο βαθμό (16.000) και μαζί το μοναδικό μετάλλιο που έλειπε από τη συλλογή του.

Ποτέ στην ιστορία του αγωνίσματος δεν έχει δοθεί αυτός ο βαθμός –παλαιότερα, θυμίζουμε, το άριστα ήταν το απόλυτο 10.

«Ναι ρε φίλε, για την Ελλάδα» φώναξε και ξαναφώναξε ο πρωταθλητής μας να ακουστεί στα πέρατα του κόσμου. Μόλις δεύτερος αγωνιζόταν στον τελικό και έκοψε τον βήχα σε όλους –και στους Κινέζους Λιόου και Γιου, αλλά και στον Βραζιλιάνο Ζανέτι που πανηγύρισε σαν να πήρε το χρυσό μετάλλιο όταν φόρεσε στον λαιμό του το ασημένιο. Πολύ απλά γιατί ο Λευτέρης ήταν ανίκητος!

«Πραγματικά βγήκε το τέλειο πρόγραμμα, αυτό που είχαμε σχεδιάσει με τον προπονητή μου Δημήτρη Ράφτη και είμαι απόλυτα ικανοποιημένος» τόνισε στην «Ομάδα» ο χρυσός ολυμπιονίκης μας, που μόλις βγήκε από το ντόπινγκ κοντρόλ τον περίμενε το πρώτο γλυκό φιλί από τη Βασιλική Μιλλούση.

Προχωρώντας προς τα έξω, έπεσε και στην αγκαλιά της μητέρας του Σοφίας, η οποία δεν έκρυβε τη συγκίνησή της.

«Για αυτούς τους ανθρώπους είναι το μετάλλιο. Αυτοί που είναι συνέχεια δίπλα μου και με στηρίζουν. Η οικογένειά μου, ο προπονητής μου, ο γιατρός μας Οδυσσέας Παξινός, ο δικός μας Οδυσσέας που μας σώζει. Τους ευχαριστώ όλους μέσα από την καρδιά μου. Ναι ρε φίλε, το αφιερώνω σε αυτούς και στην Ελλάδα μας» μας λέει πανευτυχής, επαναλαμβάνοντας τη φράση που συνήθως λέει («Ναι ρε φίλε») όταν προσγειώνεται έχοντας εκτελέσει καλά το πρόγραμμά του.

Δεδομένου ότι στην εκτέλεση ψηλά είναι αχτύπητος, έχοντας μακράν το καλύτερο πρόγραμμα, το ζητούμενο ήταν η έξοδος και ο Λευτέρης την έκανε τέλεια, ολοκληρώνοντας το πιο άψογο λεπτό προγράμματος στην ιστορία των κρίκων.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ. «Ηταν απίστευτο συναίσθημα όταν ανέβηκα στο ψηλότερο σκαλί και άκουσα τον εθνικό ύμνο. Ακριβώς τόσο όμορφο όσο το φανταζόμουν» είπε, ολοκληρώνοντας τις σκέψεις του, ο Λευτέρης Πετρούνιας, που ίσως πρέπει να σκεφτεί να κάνει μια ασφάλεια με τόσο χρυσό στο σπίτι έχοντας κατακτήσει τα πάντα την τελευταία διετία (1 Ολυμπιακών Αγώνων, 1 Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, 3 Πρωταθλήματα Ευρώπης).

Τη στιγμή που ήταν πάνω στο βάθρο, έπιασε το μετάλλιο, το φίλησε και το έστρεψε, μαζί με το βλέμμα του, στον ουρανό αφιερώνοντάς το στον πατέρα του που έφυγε από τη ζωή πέρυσι και δεν πρόλαβε να τον δει χρυσό ολυμπιονίκη.

Χθες όμως χαμογελούσε από ψηλά καμαρώνοντας τον γιο του.