Η χαμηλή πτήση του πετρελαίου που ματαιώνει έρευνες για υδρογονάνθρακες ανά την υφήλιο χτυπά πλέον και ελληνικές εταιρείες, όπως την Ocean Rig του εφοπλιστή Γιώργου Οικονόμου. Η εταιρεία γεωτρήσεων ανακοίνωσε, όπως αποκαλύπτει η εξειδικευμένη στα ναυτιλιακά ιστοσελίδα tradeWinds, ότι εξετάζει το ενδεχόμενο πτώχευσης καθώς οι τιμές του αργού κινούνται σε τέτοια επίπεδα (45-48 δολάρια το βαρέλι) ώστε καθιστούν ασύμφορες τις γεωτρήσεις σε βαθιά νερά.

Η είδηση προέκυψε όταν, κατά την παρουσίαση των τριμηνιαίων αποτελεσμάτων της εταιρείας, ο αντιπρόεδρός της Α. Κανδυλίδης δήλωσε ότι δεν βλέπει καμιά ουσιαστική βελτίωση στη βιομηχανία γεωτρήσεων σε βαθιά νερά πριν από το 2020. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα, το στέλεχος της εταιρείας ενημέρωσε ότι η Ocean Rig, την οποία βαρύνει χρέος 4,3 δισ. δολαρίων, εξετάζει εναλλακτικές λύσεις που μπορεί και να αφορούν μια πιθανή αναδιάρθρωση υπό το πτωχευτικό δίκαιο των ΗΠΑ. «Τα ταμειακά διαθέσιμα μπορεί να επαρκούν ως το τέλος του 2017, ωστόσο τότε θα έχουμε παραμείνει με τρεις πλατφόρμες γεώτρησης σε λειτουργία. Μόνο με τρεις πλατφόρμες και με χρέη 3-4 δισ. δολαρίων η κατάσταση δεν είναι διαχειρίσιμη» ανέφερε ο αντιπρόεδρος της εταιρείας.

Σύμφωνα με την Ocean Rig, o κλάδος της γεώτρησης δεν πρόκειται να ανακάμψει πριν οι τιμές του πετρελαίου διαμορφωθούν ανάμεσα στα 60 και 70 δολάρια το βαρέλι. Κάτι που δεν αναμένεται να συμβεί πριν από το 2020.

Δεν είναι όμως μόνο οι χαμηλές τιμές πετρελαίου που περιορίζουν το ενδιαφέρον για έρευνες. Είναι και παράγοντες όπως η συνέχεια και η σοβαρότητα της Δημόσιας Διοίκησης, όπως έδειξαν τα θετικά αποτελέσματα του πρόσφατου διαγωνιστικού γύρου παραχωρήσεων στην Κύπρο. Αντίθετα απ’ ό,τι στην Ελλάδα, η Κύπρος προκήρυξε διαγωνισμό προ 10ετίας και χρειάστηκε να φθάσουμε στο 2011 για να βρεθεί το κοίτασμα Αφροδίτη. Στον αντίποδα, η Ελλάδα προκήρυξε τον πρώτο διαγωνισμό για τρεις περιοχές τον Ιανουάριο του 2012, κατάφερε να επικυρώσει τις συμβάσεις με τις εταιρείες μόλις το 2014 και ενώ δεν είχε καν κλείσει ο πρώτος διαγωνισμός, προκήρυξε άλλους δύο για 23 θαλάσσια μπλοκ (οικόπεδα) σε μια τελείως αρνητική συγκυρία, λόγω της πτώσης των τιμών. Από αυτά έμειναν στα αζήτητα τα 17, ενώ καμία μεγάλη ξένη εταιρεία δεν έδωσε το «παρών».